Η συγγραφέας μάς μιλά για τον κόσμο της μαφίας, τις σιωπηλές συμφωνίες και τους έρωτες που γεννιούνται εκεί όπου βασιλεύει το σκοτάδι.
Στην «CorfuPress» φιλοξενούμε τη συγγραφέα Sherin Rostan, με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου της βιβλίου «Πριν από εμάς», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πηγή. Ένα mafia romance όπου, στο κέντρο της νύχτας, ανάβει η σπίθα… Μια ιστορία που φωτίζει το σκοτάδι της πόλης με φόβο, πάθος και ανατροπές, αφήνοντας πίσω της τη σιωπή γεμάτη καπνό και υποσχέσεις που καίνε.
Συνέντευξη Νεκταρία Βαρσαμή–Πουλτσίδη
Αγαπητή Sherin, τι σας ώθησε να εξερευνήσετε τον κόσμο της μαφίας μέσα από μια ιστορία έρωτα και σασπένς;
S.R: Καλησπέρα Νεκταρία, σ[ ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία να μιλήσουμε για το βιβλίο μου. Λοιπόν, ο κόσμος της μαφίας πάντα μου τραβούσε την προσοχή. Είναι ένας κόσμος σκοτεινός, γεμάτος μυστήριο, ποτέ δεν ξέρεις τι πραγματικά κρύβεται πίσω από κάθε πρόσωπο, κάθε κίνηση. Ιδιαίτερα οι άντρες που ανήκουν σε αυτόν τον χώρο έχουν κάτι που με γοητεύει: σκληροί, απόμακροι, μυστηριώδεις…αλλά όταν ερωτεύονται, δείχνουν μια τελείως διαφορετική πλευρά. Αυτή η αντίθεση με ενθουσιάζε, να βλέπεις κάποιον “άγριο” σχεδόν ανέγγιχτο, να λυγίζει από την δύναμη της αγάπης. Ήθελα να το εξερευνήσω μέσα από την ιστορία μου.
Η Ελέονορ Έβανς δίνει μάχη με τα φαντάσματα του παρελθόντος ενώ χτίζει τη θέση της σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Πώς γεννήθηκε η φωνή της και πώς εξελίχθηκε καθώς γράφατε;
S.R.: Η Ελεονόρ είναι κομμάτι του εαυτού μου. Μέσα από εκείνη βλέπω πλευρές του χαρακτήρα μου που ίσως δεν είχα ποτέ εκφράσει τόσο ανοιχτά. Είναι μια γυναίκα με τις δικές της ανασφάλειες, που παλεύει από μικρή για όσα θέλει, χωρίς να περιμένει βοήθεια από κανέναν. Κλειστός χαρακτήρας, δεν δείχνει εύκολα τι νιώθει, αλλά έχει τόσα πολλά να προσφέρει στους ανθρώπους γύρω της. Είναι δυναμική, έχει πείσμα και ψυχή, αλλά δεν έχει καταλάβει ακόμη πλήρως τη δύναμή της , κι αυτό για μένα την κάνει ακόμα πιο αληθινή. Η φωνή της γεννήθηκε μέσα από αυτή την εσωτερική αντίθεση, μια γυναίκα που φαίνεται σιωπηλή ή απόμακρη, αλλά μέσα της υπάρχει αυτό το κάτι. Στην αρχή, την είχα πλάσει πιο σκληρή, πιο αμυντική. Όσο όμως έγραφα, άρχισε να μου ανοίγεται περισσότερο, να μου δείχνει τις ευαισθησίες της, τις φοβίες της, αλλά και το πόσο βαθιά μπορεί να αγαπήσει. Εξελίχθηκε παράλληλα με την ιστορία και, με έναν τρόπο, μαζί της εξελίχθηκα κι εγώ.
Ο Άλαν Γουίλιαμ Κινγκ είναι και τραγικός και επικίνδυνος, αλλά στα μάτια της Ελέονορ λυγίζει. Πώς ισορροπήσατε το σκοτάδι του «bad boy» με την τρυφερότητα που θέλατε να αναδείξετε;
S.R.: Ο Άλαν είναι ένας χαρακτήρας γεμάτος αντιθέσεις. Σκληρός, σκοτεινός, επικίνδυνος αλλά πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται ένας άνθρωπος που έχει πονέσει, που κουβαλάει ενοχές, απώλειες, και μια μοναξιά που δεν δείχνει σε κανέναν. Δεν ήθελα να είναι απλά ένας “bad boy”, ήθελα να τον νιώσουμε. Να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις του. Η τρυφερότητά του δεν εμφανίζεται ξαφνικά ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, μέσα από το βλέμμα της Ελ. Μέσα από εκείνη, μαλακώνει, εκφράζεται, αρχίζει να αποκαλύπτει τον άνθρωπο πίσω από το σκοτάδι, εκεί ουσιαστικά αρχίζει και ο ίδιος να βλέπει τον εαυτό του, πτυχές που δεν ξέρει καν πως υπήρχαν. Η ισορροπία ήρθε φυσικά, γιατί δεν προσπάθησα να τον “διορθώσω”, τον άφησα να είναι όπως είναι, με όλες του τις πλευρές. Μου αρέσει να σκέφτομαι πως πίσω από κάθε σκοτάδι υπάρχει φως. Πως πίσω από κάθε μυστήριο, υπάρχει κάτι βαθύτερο. Κανείς δεν είναι μόνο το ένα ή το άλλο. Αυτό προσπάθησα να δείξω και με τον Άλαν πως ακόμη και οι πιο σκληροί άνθρωποι, αν τους δώσεις χώρο και συναίσθημα, μπορούν να φανερώσουν πλευρές που ούτε οι ίδιοι ήξεραν ότι έχουν.
Η χημεία τους χτίζεται μέσα από βλέμματα, διαλόγους και σιωπές γεμάτες ένταση. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στο να αποδώσετε αυτή τη δυναμική χωρίς κλισέ;
S.R.: Ήθελα να δείξω το πάθος και την ένταση που νιώθουμε όλοι όταν έλκεται η ματιά μας από κάποιον, εκείνο το πρώτο βλέμμα που μπορεί να αλλάξει τα πάντα χωρίς να χρειαστεί καν να ειπωθεί μια λέξη. Είναι κάτι που όλοι έχουμε ζήσει εστω και μια φορά, αυτή την ανεξήγητη έλξη που δεν υπακούει στη λογική. Η χημεία ανάμεσά τους βασίζεται ακριβώς σε αυτήν την ένταση, ακόμα κι αν η ζωή τους είναι εντελώς διαφορετική, κι εκείνοι έχουν διαφορετικά όνειρα και θέλω. Ήθελα να δείξω ότι, παρόλο που η λογική λέει πως δεν θα έπρεπε να είναι μαζί, η δύναμη αυτής της έλξης ήταν πιο ισχυρή από κάθε σκέψη και εμπόδιο. Και οι δύο κουβαλούν βαριά φορτία από το παρελθόν τους και είναι κλειστοί χαρακτήρες. Δεν είναι εύκολο να ανοιχτούν, ούτε να δείξουν τις αδυναμίες τους. Όμως, μέσα στη σχέση τους, βρίσκουν μια ασφάλεια, όπου μπορούν να εκφραστούν αληθινά και να δείξουν ο ένας στον άλλον πτυχές του εαυτού τους που συνήθως κρύβουν. Αυτό το κομμάτι της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και του να νιώθεις ότι κάποιος σε καταλαβαίνει πραγματικά, ήταν για μένα το πιο σημαντικό να αποδώσω.
Ήθελα να αποφύγω το στερεότυπο του «μυστηριώδη άντρα της μαφίας που ερωτεύεται την αδύναμη γυναίκα και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» επειδή δεν ήταν αυτό το νόημα εξάλλου. Για μένα, ο ρομαντισμός δεν είναι ποτέ τόσο απλός και τέλειος, ειδικά όταν έχει να κάνει με μια τόσο επικίνδυνη και αβέβαιη ζωή. Το να ερωτεύεσαι έναν άντρα της μαφίας δεν είναι εύκολο κρύβει κινδύνους, φόβους, αμφιβολίες, ανησυχίες και πολύπλοκες καταστάσεις που πρέπει να αντιμετωπίσεις. Ήθελα να δείξω αυτήν τη δυσκολία, αυτά τα κύματα που πρέπει να ξεπεράσουν, τις συγκρούσεις και τις ανασφάλειες που υπάρχουν ανάμεσά τους. Δεν είναι μια σχέση που απλώς συμβαίνει και όλα λύνονται μαγικά, αλλά μια πάλη, μια διαδικασία, ένα συνεχές να προσπαθούν να βρουν ισορροπία μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι και αβεβαιότητα.Αφήνω τους χαρακτήρες να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον με τον δικό τους τρόπο, με τον δικό τους χρόνο, χωρίς βιασύνη και χωρίς να προσπαθήσουν να επιβάλουν κάτι που δεν νιώθουν αληθινά.
Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες -όπως ο μυστηριώδης Νόα-εμπλουτίζουν την αίσθηση οικογένειας μαφίας. Πώς αποφασίζετε ποιοι δευτερεύοντες αξίζουν πιο έντονη παρουσία;
S.R.: Για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή είχα ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου για τους χαρακτήρες: ποιοι θα είναι οι κύριοι και ποιοι οι δευτερεύοντες, πώς θα εξελιχθούν μέσα στην ιστορία. Ωστόσο, καθώς προχωρούσα στη γραφή, πολλές φορές ένιωσα ότι οι ίδιοι οι χαρακτήρες, μαζί με τη ροή της ιστορίας, άρχισαν να παίρνουν τη δική τους ζωή στα χεριά τους και να με οδηγούν. Ουσιαστικά, η απόφαση για την έντονη παρουσία των δευτερευόντων χαρακτήρων βασίζεται στη συμβολή τους στην εξέλιξη της πλοκής και στη δυναμική που προσδίδουν στην αφήγηση. Ο Νόα, για παράδειγμα, ήταν από την αρχή ένας έντονος χαρακτήρας με δυνατή παρουσία που με κέρδισε βαθιά. Ήξερα επίσης πως ο κόσμος θα τον αγαπούσε. Συχνά σκέφτηκα αν θα έπρεπε να τον κάνω κύριο χαρακτήρα, γιατί είχε αυτήν τη δύναμη και το μυστήριο που τραβούσε την προσοχή. Πιστεύω πως όταν γράφεις, είναι σημαντικό να αφήνεις τους χαρακτήρες να «μιλήσουν» και να αποφασίσουν από μόνοι τους πόσο χώρο θέλουν να έχουν στην ιστορία. Κάποιες φορές είναι εύκολο να αποφασίσω εγώ πού και πώς θα μπουν, αλλά άλλες φορές τους αφήνω να με καθοδηγήσουν. Αν ο Νόα ήθελε να έχει έντονη παρουσία, τότε θα την είχε και αυτό είναι που κάνει την ιστορία ζωντανή και αυθεντική.
Τι εικόνα ή συναίσθημα θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης όταν κλείσει το «Πριν από εμάς»;
S.R.: Όταν ο αναγνώστης κλείσει το «Πριν από εμάς», θα ήθελα να κρατήσει μέσα του την αίσθηση ότι η ζωή ποτέ δεν είναι απλή ή εύκολη. Έχει τα πάνω της και τα κάτω της, τις φωτεινές της στιγμές αλλά και τα σκοτεινά μονοπάτια που όλοι μας καλούμαστε να διασχίσουμε. Μέσα από αυτή την ιστορία προσπάθησα να δείξω πως το σκοτάδι και το φως μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, δεν χρειάζεται το ένα να καταπιέζει ή να υπερισχύει του άλλου. Αυτή η διπλή φύση των πραγμάτων είναι που δίνει βάθος και αλήθεια στη ζωή και στις σχέσεις μας. Η αγάπη που περιγράφεται στο βιβλίο δεν είναι απλώς ένας ρομαντικός ιδεαλισμός· είναι έντονη, γεμάτη πάθος και ακατανίκητη έλξη, όμως ταυτόχρονα φέρει και την άλλη όψη της, εκείνη του πόνου, της θλίψης και των αμφιβολιών. Είναι μια αγάπη που δοκιμάζεται μέσα από δυσκολίες, φόβους και επικίνδυνες καταστάσεις, όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Ήθελα να δείξω πως ο έρωτας δεν είναι πάντα εύκολος ή απλός, αλλά αξίζει να παλεύουμε γι’ αυτόν γιατί μας αλλάζει, μας δυναμώνει και μας βοηθά να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Παράλληλα, θέλω να περάσω την ιδέα πως για όλους μας υπάρχει κάπου εκεί έξω το άλλο μας μισό, εκείνος ή εκείνη που μας ολοκληρώνει. Και δεν έχει σημασία πού βρισκόμαστε ή ποια είναι η κατάστασή μας· αν κάτι είναι γραφτό να συμβεί, θα μας βρει. Αυτό το μήνυμα της ελπίδας και της μοίρας, σε συνδυασμό με την ανθρώπινη πάλη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, είναι η εικόνα και το συναίσθημα που εύχομαι να μείνει ζωντανό στο μυαλό και στην καρδιά του αναγνώστη.
Μπορεί η δύναμη της λογοτεχνίας από μόνη της να αναδιαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τα βιβλία και την ανάγνωση; Ποια είναι η άποψή σας;
S.R.: Νομίζω πως η λογοτεχνία έχει πραγματικά τη δύναμη να αλλάξει τον τρόπο που οι άνθρωποι βλέπουν τα βιβλία και την ανάγνωση. Όταν μια ιστορία είναι αληθινή και σε αγγίζει, σου ανοίγει το μυαλό και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα αλλιώς. Η λογοτεχνία μπορεί να σε ταξιδέψει, να σε κάνει να νιώσεις και να σκεφτείς, και έτσι μπορεί να ξαναγεννήσει την αγάπη για το διάβασμα. Με τον σωστό τρόπο, μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας.
