Θα ξαναφέρει, λέει, ο Δήμος για διαβούλευση τον Κανονισμό λειτουργίας της πόλης.
Οπου Κανονισμός Λειτουργίας είναι κάτι σαν το Σύνταγμα που ρυθμίζει την οργάνωση και λειτουργία της πόλης, δηλαδή την καθημερινότητα. Την καθημερινότητα στην πόλη που έχει γίνει αβίωτη.
Είναι ο Κανονισμός “για την εύρυθμη λειτουργία των κοινοχρήστων χώρων και την αισθητική αναβάθμιση των κτηριακών μετώπων”. Ρυθμίζει δηλαδή τα των τραπεζοκαθισμάτων, των εμπορευμάτων που εκτίθενται μπροστά από τα καταστήματα, τα των όψεων και εξαρτημάτων που υπάρχουν σε αυτές (προθήκες, καλώδια, κλιματιστικά, κλπ), και ένα σωρό άλλα θέματα.
Ακριβώς αυτά τα θέματα που έχουν εξελιχθεί σε σημεία τριβής και σύγκρουσης μεταξύ των διαφόρων ομάδων χρηστών της πόλης (πολιτών, κατοίκων, επαγγελματιών).
Αν λοιπόν εφαρμοζόταν ο Κανονισμός, εδώ και χρόνια, όλα αυτά θα τα είχαμε αποφύγει.
Δεν είχαμε Κανονισμό; Είχαμε, από το 2016 (επί δημαρχίας Νικολούζου).
Εφαρμόστηκε; Ποτέ! Παρότι δημοσιευτηκε σε ΦΕΚ και είχε όλες τις εγκρίσεις.
Γιατί δεν εφαρμόστηκε; Κατά την ταπεινή μου άποψη, και την άποψη των περισσοτέρων, και παρά τις όποιες άλλες δικαιολογίες, δεν εφαρμόστηκε γιατί δεν υπήρχε η ισχυρή πολιτική βούληση, γιατί υπερίσχυσε το περίφημο “πολιτικό κόστος”.
Επί Δημαρχίας Υδραίου έγινε μια διαβούλευση για επικαιροποίηση του Κανονισμού. κατατέθηκαν προτάσεις από φορείς και Συλλόγους, ετοιμάστηκε από τις υπηρεσίες ένα σχέδιο. Και μέχρι να περάσει από Δημοτικό συμβούλιο, που δεν πέρασε ποτέ, δεν εφαρμοζόταν τίποτε. Φυσικά επικαλούνταν το πρόβλημα ελέγχου λόγω έλλειψης Δημοτικής αστυνομίας, κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στους επαγγελματίες να παρανομούν.
Και ήρθαμε στη σημερινή Δημαρχία Πουλημένου. Ο οποίος μέχρι σήμερα αφενός επικαλείται νομικίστικα τερτίπια του τύπου “ο Κανονισμός του 2016 δεν πέρασε από το Δημ. Συμβούλιο”, άρα δεν ισχύει (δημοσιεύτηκε όμως στο ΦΕΚ) και αφετέρου επαναλαμβάνει το επιχείρημα περί αδυναμίας ελέγχου, λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι πέραν της δημοτικής αστυνομίας.
Και ερχόμαστε τώρα, αφού πέρασε άλλη μιά καλοκαιρινή περίοδος, να ξαναρχίσουμε τη διαβούλευση.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, η Υπουργός Πολιτισμού κ. Μενδώνη, στην πρόσφατη επίσκεψή της εδώ, εξανέστη διότι δεν υπάρχει Κανονισμός λειτουργίας της πόλης και δήλωσε ότι, εφόσον δεν προχωράει ο Δήμος, θα το κάνει το Υπουργείο και θα τον δημοσιεύσει στο ΦΕΚ (οπότε και θεσμοθετείται).
Από το 2016 μέχρι σήμερα έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία. Δεκαετία απραξίας ως προς τη λειτουργία της πόλης η οποία αφέθηκε κυριολεκτικά έρμαιο των διαφόρων συμφερόντων, στο έλεος της “θεό-στρεβλης” τουριστικής της ανάπτυξης. Η εικόνα της πόλης άλλαξε δραματικά, δημιουργήθηκαν και παγιώθηκαν καταστάσεις που δεν συνάδουν με τον χαρακτήρα της.
Μπορούν όλα αυτά τα αναστραφούν; Μπορεί να ξαναβρεί η παλιά πόλη τον χαρακτήρα της; Μπορεί να ξαναγίνει βιώσιμη;
To παράδειγμα άλλων πόλεων, κυρίως Ευρωπαικών, που πέρασαν αυτή τη φάση πριν από μας, δείχνει ότι μπορεί.
Με μιά προυπόθεση: οι προθέσεις της όποιας δημοτικής αρχής να είναι ειλικρινείς και σταθερές!
Γιατί μέχρι σήμερα, μόνο κοσκινίζουμε επειδή δεν θέλουμε να ζυμώσουμε!
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο λογαριασμό της Λίνας Ρούσσου στο Facebook
