Η «Βαβυλωνία» είναι αρχαίο κράτος της Μεσοποταμίας, με
πρωτεύουσα την Βαβυλώνα, και η χρήση του όρου παραπέμπει σε μια κατάσταση ασυνεννοησίας, σύγχυσης και οχλαγωγίας, όπου πολλοί άνθρωποι φωνάζουν ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να μην ακούγεται κανείς.
Αιτία σύμφωνα με τη Γένεση η Βαβέλ, το μυθικό όνομα του αρχαίου Βαβυλώνιου πύργου που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και χτίστηκε για να φτάσει στον ουρανό, αλλά ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των ανθρώπων με αποτέλεσμα την πλήρη ασυνεννοησία. Μια παρόμοια Βαβυλωνία επικρατεί και σήμερα στην κεντροαριστερά αντιπολίτευση. Αυτήν την Βαβυλωνία τολμάει να κατακτήσει ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Θα το κατορθώσει.; Ας διαβάσει τον Γερμανό φιλόσοφο και συγγραφέα, Μπέρτολτ Μπρεχτ, (1898-1956), ο οποίος έλεγε «Το να ανακατεύει κανείς κρασιά μπορεί να είναι λάθος, αλλά η παλιά και η νέα σοφία ανακατεύονται θαυμάσια».
Μια διαφορετική ΔΕΘ
Η Φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, ΔΕΘ, είναι κατά πολύ διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Εκτός από το καθαρό οικονομικό ενδιαφέρον, που θα έχουν οι όποιες πολιτικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού και στις οποίες η κυβέρνηση επενδύει τα μέγιστα για την αναστροφή του λίαν αρνητικού κλίματος που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει και έντονο πολιτικό ενδιαφέρον.
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, εκτός από τα οικονομικά μέτρα ελάφρυνσης και στήριξης των ευάλωτων οικονομικά ομάδων, θα ξεδιπλώσει το πολιτικό του αφήγημα έως τις κάλπες του 2027, ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κι αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μια εβδομάδα αργότερα από το ίδιο βήμα, θα εξηγήσει πως θα πολιτευθεί ώστε να κόψει πρώτος το νήμα στις εκλογές, οψέποτε αυτές προκύψουν.
Πέραν αυτών, μια ημέρα πριν τα εγκαίνια και πριν ανέβει στο Βήμα του Βελλίδειου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μίλησε στο συνέδριο του Economist.
Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα και δη μια μόλις ημέρα πριν τα επίσημα εγκαίνια της ΔΕΘ και με πλατφόρμα εναλλακτικής διακυβέρνησης, η φετινή έκθεση προσλαμβάνει ιδιαίτερο πολιτικό χαρακτήρα και περίσσιο ενδιαφέρουν.
Αλέξης Τσίπρας : Όραμα για την Ελλάδα του 2030
Ο Αλέξης Τσίπρας άσκησε αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση για την κατάσταση της οικονομίας και της χώρας και κατέθεσε το όραμα του για την Ελλάδα του 2030. Επιπλέον, ο πρώην πρωθυπουργός παρέθεσε στοιχεία, που καταγράφουν την απομάκρυνση της Ελλάδας από τους ευρωπαϊκούς δείκτες τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και σε θεσμικό επίπεδο. Επισήμανε παράλληλα, ως «κύριο χαρακτηριστικό της σημερινής πολιτικής την μεροληψία υπέρ του πλούτου, που οδηγεί σε μια κοινωνία χασμάτων και κοινωνικών ανισοτήτων. Ενώ χαρακτήρισε κάποιες από τις “επιδόσεις” της κυβέρνησης Μητσοτάκη “δείκτες ντροπής”».
Υποστήριξε ότι η σημερινή κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με προεκλογικές παροχές και εξαγγελίες αλλά χρειάζεται αλλαγή οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου, καθώς και ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ.
Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αναφέρθηκε διεξοδικά στους άξονες του Εθνικού Σχεδίου Ανάτασης που προτείνει. Μεταξύ άλλων αφορούν αλλαγές στο κράτος, στη παραγωγή, στήριξη της εργασίας, τη δημιουργία ενός πλαισίου ανθεκτικότητας και ενεργειακής ασφάλειας, ενώ ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στο δημογραφικό, το οποίο χαρακτήρισε εθνικό «πρόβλημα των προβλημάτων».
Τέλος, υπογράμμισε με έμφαση ότι για μια τέτοια θεμελιώδη αλλαγή χρειαζόμαστε μια νέα εθνική πυξίδα. Και είναι ανάγκη να συμμετάσχουν στην προσπάθεια αυτή όλες οι παραγωγικές κοινωνικές τάξεις.
Μπορεί να γίνει αλλαγή κυβέρνησης;
Η ανάγκη αλλαγής στη διακυβέρνηση της χώρας, γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. H χώρα κολυμπάει στη διαφθορά. Σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, μπάζωμα στην τραγωδία στα Τέμπη, σκάνδαλο υποκλοπών, σπιτάκια ανακύκλωσης, συσσίτια μεταναστών και νοσοκομείων, μαφία της Κρήτης, λαθρεμπόριο καυσίμων, επίορκοι αστυνομικοί κι ανώτεροι υπάλληλοι του Δημοσίου, φιάσκο στην Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και μπίζνες στην υπόθεση ηλεκτρικής σύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου…, κυριαρχούν στον αφρό της επικαιρότητας.
Σ αυτό το διόλου εύκρατο κλίμα, το ερώτημα πως μπορεί να υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης κυριαρχεί.
Αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να υπάρξει με κατάρρευσή της εξαιτίας απρόβλεπτων παραγόντων. Φήμες δεν αποκλείουν ραγδαίες εξελίξεις, ακόμα και πτώση της κυβέρνησης και πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με αφορμή την νέα δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, η οποία σε λίγες ημέρες θα έρθει στην Βουλή από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και οι πληροφορίες επιμένουν για εμπλοκή 30 βουλευτών από τους οποίους οι 10 βαρύνονται με σαφείς κατηγορίες για τις οποίες η ευρωπαία εισαγγελεύς θα ζητάει την άρση ασηψίας συγκεκριμένων βουλευτών.
Ο δεύτερος και κανονικός τρόπος αλλαγής κυβέρνησης είναι με εκλογική νίκη της Αντιπολίτευσης. Αυτή η διαδικασία προϋποθέτει μια δυνατή και συγκροτημένη Αντιπολίτευση, η οποία θα διαθέτει ηγέτη που θα εμπνέει, με ικανή κι άφθαρτη κυβερνητική ομάδα η οποία θα πείθει για την ικανότητα να κυβερνήσει και φυσικά σαφές, εφικτό και πειστικό σχέδιο εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Τούτων όλων δοθέντων εύλογα γεννάται το ερώτημα, διαθέτει η αντιπολίτευση, τα προαναφερθέντα προσόντα…;;;
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ.;
Στην επετειακή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ για τα 51 χρόνια από την ίδρυσή του, ξεχείλισε η αισιοδοξία.«Οι μέρες της ασυδοσίας της ΝΔ σε λίγο τελειώνουν», «η ήττα της ΝΔ θα είναι νίκη του ελληνικού λαού», «μπορούμε να νικήσουμε και θα νικήσουμε», τόνιζε με έμφαση ο Νίκος Ανδρουλάκης. Κουβέντα δεν ακούστηκε για το πώς θα κυβερνήσει το ΠΑΣΟΚ, εάν κι εφόσον κερδίσει τις εκλογές.
Αν ζούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, θα μιλούσε ευθέως για «αιθεροβάμονες», οι οποίοι κατέκλυσαν το κόμμα που ίδρυσε.
Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, ξεχνάει πως εκλογικά είναι τρίτο κόμμα. Κατέκτησε την θέση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, εξαιτίας της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ. Μ αυτά τα αριθμητικά δεδομένα θα ήταν μαθηματικά ανέφικτη η κατάκτηση της πρωτιάς από την Νέα Δημοκρατία. Ακόμα δε και στην περίπτωση που οι εξελίξεις θα ήταν ραγδαίες και κατακλυσμιαίες κα το ΠΑΣΟΚ ερχόταν πρώτο κόμμα σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα απείχε μακράν από τη δυνατότητα σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Άρα, η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη πέραν από τις όποιες πομπώδεις εκφράσεις, οφείλει να ξεκαθαρίσει ακόμα και ως πολιτικά de jure και όχι de facto Αξιωματική Αντιπολίτευση με ποιους και με ποιο πρόγραμμα θα συγκυβερνήσει.
Αντ’ αυτών όλων, το ΠΑΣΟΚ, πορεύεται, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μέχρι τις εκλογές του 2023, την πολιτικά μακάρια πολιτική οδό, της Μοιραίας Προοδευτικής Διακυβέρνησης. Τότε, ο Αλέξης Τσίπρας, πίστευε πως αν έρθει πρώτο κόμμα, όλοι οι άλλοι προοδευτικοί σχηματισμοί θα έσπευδαν να συγκυβερνήσουν μαζί του. Οι κάλπες τον διέψευσαν και οι περιπέτειες ήταν πολιτικά οδυνηρές τόσο για τον ίδια, όσο και για το κόμμα του. Αν ο Αλέξης Τσίπρας δικαιολογείται έχοντας τότε ένα 31,58 %, από τις εκλογές του 2019…, τώρα ο Νίκος Ανδρουλάκης ουδόλως δικαιολογείται ευρισκόμενος λάθρα στα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και δη με ένα αναιμικό 12%, απέχων μακράν από την πάντα προπορευόμενη Νέα Δημοκρατία.
Οι ηγεσίες των κομμάτων, οφείλουν να πεισθούν ότι, την Ελλάδα κυβερνούν οι παρατάξεις κι ουδέποτε τα κόμματα. Η Νέα Δημοκρατία, έγινε μεγάλη παράταξη επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και στην εποχή μας επί Κυριάκου Μητσοτάκης και κυβέρνησαν την Ελλάδα. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε μεγαλύτερη παράταξη το ΠΑΣΟΚ, κέρδισε τις εκλογές. Τώρα που για διάφορους λόγους διαλύεται η παράταξη, που δημιούργησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μια άλλη παράταξη θα την αντικαταστήσει στην εξουσία…. Οι πολιτικοί σχηματισμοί στην αριστερά όχθη της Νέας Δημοκρατίας…, αδυνατούν να συγκροτήσουν μέτωπο ενιαίας παράταξης απέναντι στην κεντροδεξιά…
Αυτό θα επιχειρήσει ο Αλέξης Τσίπρας…
Θα το πετύχει…;;; Ίδωμεν…