Στον πατέρα μου
…αυτών που “ταξίδεψαν” ειρηνικά
…αυτών που πέρασαν “σαράντα κύματα”
…αυτών που έφυγαν μονάχοι
…αυτών που δεν γνωρίσαμε
…αυτών που χάθηκαν ξεχασμένοι
…αυτών που πείνασαν ζητιάνεψαν
…αυτών που εγκαταλείφθηκαν
…αυτών που μας εγκατέλειψαν
…αυτών που έζησαν και πέθαναν ανώνυμα
…αυτών που θυσιάστηκαν για μας
…αυτών που στηριχτήκαμε στους ώμους τους
…αυτών που πίστεψαν έλπισαν αγωνίστηκαν
…αυτών που δεν συμβιβάστηκαν δεν πρόδωσαν
…αυτών που δεν υπόκυψαν που αντιστάθηκαν
…αυτών που φυλακίστηκαν βασανίστηκαν εξορίστηκαν
…αυτών που προδόθηκαν που σκότωσε βόλι αδερφικό
…αυτών που ήταν “παράπλευρες απώλειες”στους πολέμους μας
…αυτών που γονάτισαν έπεσαν σηκώθηκαν
…αυτών που ήταν ήρωες χωρίς παράσημα μνημεία ελεγεία
…αυτών που άφησαν κληρονομιά παράδειγμα τη ζωή και τη θανή τους
…αυτών που θα ντρέπονταν αν έβλεπαν την κατάντια του τόπου μας
… αυτών που θα έκλαιγαν για την απανθρωπιά του κόσμου μας
…αυτών που λείπουν
αλλά μαζί μας είναι πάντα…
