“[…] Ο κόσμος των μεγάλων ας πάψει πια να είναι κόλαση για τα παιδιά.
[…]όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα κόσμο με ανθρωπιά και αγάπη για το νέο άνθρωπο .” (*)
Δεν θα μπορούσα
Να φανταστώ ποτέ
Πόσο επίκαιρη θα ήταν τούτη η ευχή
Το όνειρο αυτό
Μισό αιώνα μετά
Ούτε σαν εφιάλτη
Δεν θα μπορούσα
Να φανταστώ
Τι κόσμο θα είχαμε κληρονομήσει
Τι κόσμο κληρονούμε ακόμη
Στα παιδιά του κόσμου
Θύματα
Πείνας φτώχειας
Διωγμών προσφυγιάς
Πολέμων
“Παράπλευρες” απώλειες
Θυσίες
Βωμών βίας
Βαρβαρότητας
Απανθρωπιάς
Στόχοι
Εθνοκάθαρσης
Γενοκτονίας
Πόσες χαμένες γενιές
Ευχόμουν έλπιζα ονειρευόμουν
‘Ενα καλύτερο κόσμο
‘Ενα κόσμο με ανθρωπιά
Για τα παιδιά όπου της γης
—————————————————————————————————————–
(*) Ομιλία μου: “ΙΑΤΡΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ”, Σεμινάριο Επιμορφώσεως Γονέων,
20-11-1974, Κέρκυρα
