Ξεκίνησαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την ένωση της Επτανήσου με τη μητέρα Ελλάδα στην Κέρκυρα. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος προέστη της επιμνημοσύνου δεήσεως στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Γαρίτσας, επ’ αφορμή της εθνικής επετείου και επί του τάφου του αειμνήστου Μητροπολίτου Κερκύρας Αθανασίου Πολίτη, του πρωτεργάτου της ενώσεως της Επτανήσου με τη μητέρα Ελλάδα.
Παρόντες ήταν ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων, ο Δήμαρχος Κέρκυρας, Αντιπεριφερειάρχες, Αντιδήμαρχοι και λοιποί εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και των αρχών. Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος κατέθεσε στεφάνι επί του τάφου του Αθανασίου Πολίτη.
Ακολούθως, μετέβησαν στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας, όπου βρίσκεται ο τάφος του αειμνήστου Ιωάννου Καποδίστρια, πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας. Μετά την τέλεση της επιμνημοσύνου δεήσεως επί του τάφου, κατέθεσαν στεφάνια ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων κ. Ιωάννης Τερπεκλης και ο Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας κ. Στέφανος Πουλημένος. Στο τέλος, εψάλη ο Εθνικός Ύμνος.
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, εις τον ομώνυμο Ιερό Ναό στις Κουλίνες.
Στην ομιλία του αναφέρθηκε στις προσωπικότητες των Ισαποστόλων, Μεγάλου Κωνσταντίνου και της μητρός αυτού, Αγίας Ελένης.
Ανέλυσε γιατί η Εκκλησία τους ονόμασε Ισαποστόλους και γιατί οι βασιλείς ονομάζονται Θεόστεπτοι. Θεόστεπτοι, διότι ο ίδιος ο Θεός τους έχρισε, όπως τους βασιλείς της Παλαιάς Διαθήκης, και Ισαπόστολοι, διότι, όπως οι Απόστολοι, εκήρυξαν τον Χριστό με τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Ο Άγιος Κωνσταντίνος όχι μόνο με το παράδειγμά του εκήρυξε τον Χριστό, αλλά και με το έργο του, ιδιαιτέρως με το Διάταγμα των Μεδιολάνων, το οποίο εξασφάλισε την ελευθερία του θρησκεύειν και του λατρεύειν τον αληθινό Θεό.
Η δε ευσέβεια της μητρός του, Αγίας Ελένης, την οδήγησε στους Αγίους Τόπους, όπου όχι μόνο ανεύρε τον Τίμιο Σταυρό, αλλά και όλα τα ιερά προσκυνήματα. Τον φρικτό Γολγοθά, τον Πανάγιο Τάφο, και έκτισε τον περικαλλή Ναό της Αναστάσεως, περικλείοντας όλα τα ιερά προσκυνήματα.
Στο τέλος, ευχήθηκε ο Σεβασμιώτατος οι Άγιοι, όπως προστάτευσαν τότε τους διωκομένους χριστιανούς, να προστατεύουν και σήμερα την Εκκλησία του Χριστού μας, η οποία δεν παύει να είναι διωκόμενη.
