Μήνυμα της ΠΟΣΓΚΑμεΑ για την ημέρα της Μητέρας.
Αναλυτικά:
Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου ντύνει την άνοιξη με το φως της Μητέρας. Είναι μια μέρα αφιερωμένη στη
γυναίκα που έγινε αρχή ζωής· που κράτησε το μέλλον στα χέρια της, με βλέμμα γεμάτο υπόσχεση και
αγκαλιά γεμάτη προστασία. Είναι η μέρα που όλοι και όλες ξαναγινόμαστε παιδιά και σκύβουμε με σεβασμό
μπροστά στη μορφή που στάθηκε, στέκεται και θα στέκεται για πάντα: άγρυπνος φρουρός, τρυφερή καρδιά,
ανεξάντλητη δύναμη.
Η μητρική φιγούρα έχει τη σπάνια εκείνη ικανότητα να αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου και στην κόπωση
της καθημερινότητας. Στα χέρια της κρατά έναν ολόκληρο κόσμο — έναν κόσμο που δεν ζητά αντάλλαγμα.
Στο βλέμμα της καθρεφτίζονται η αγνότητα, η αφοσίωση, η υπομονή, ο σεβασμός, η ομορφιά που δεν
μαραίνεται. Δεν είναι απλώς αρετές — είναι καθημερινές πράξεις αντοχής και αγάπης. Είναι ο τρόπος που
ζει, παλεύει και ελπίζει, ακόμα και όταν όλα δοκιμάζονται.
Κι αν κάθε μητέρα είναι ένας κόσμος, η μητέρα του παιδιού με αναπηρία είναι ο κόσμος που επιμένει να
φωτίζει το αύριο. Είναι εκείνη που αγωνίζεται αθόρυβα, ακατάπαυστα, καθημερινά. Που γνωρίζει ότι η ζωή
της θα της δώσει λιγότερα διαλείμματα και περισσότερες μάχες. Που υπερασπίζεται δικαιώματα, αγωνίζεται
να γκρεμίσει στερεότυπα, να σταθεί όρθια για να στηρίξει. Κι όμως, δεν παύει να ονειρεύεται, να ελπίζει, να
διεκδικεί, να χτίζει — έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο συμπεριληπτικό, πιο δίκαιο.
Είναι η μητέρα που σηκώνει περισσότερα απ’ όσα της αναλογούν. Δεν ζητά λύπηση. Δεν επιδιώκει
θαυμασμό. Ζητά μόνο έναν καθαρό, αυθεντικό σεβασμό: για το παιδί της και για τον αγώνα της — όχι επειδή
είναι «ηρωίδα», αλλά επειδή αγαπά χωρίς όρους.
Είναι η μητέρα που μετατρέπει κάθε σκιά σε φως, κάθε εμπόδιο σε βήμα προόδου. Που υψώνει φωνή μέσα
στη σιωπή και φωτίζει, με την ίδια της την ύπαρξη, την έννοια της συμπερίληψης. Που διεκδικεί ένα αύριο με
αξιοπρέπεια, ουσιαστικό σεβασμό και πραγματικές ευκαιρίες για το παιδί της.
Σε αυτήν τη μητέρα δεν οφείλουμε μόνο ένα «ευχαριστώ». Της οφείλουμε μια υπόσχεση: ότι θα σταθούμε στο
πλευρό της, για να γίνουν οι μέρες της λιγότερο ανηφορικές. Όχι μόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, αλλά
κάθε μέρα.
Αυτή τη Μητέρα τιμούμε ιδιαίτερα την Κυριακή 11 Μαΐου. Τη Μητέρα που ζει με τη διαφορετικότητα όχι ως
βάρος, αλλά ως προέκταση της αγάπης και της ταυτότητάς της. Που έγινε θεραπεύτρια, δασκάλα,
υπερασπίστρια, σύμμαχος, οδηγός. Και όσο κι αν αλλάξουν οι ρόλοι στη ζωή της, ένας μένει ακλόνητος:
εκείνος της Μάνας.
Η ΠΟΣΓΚΑμεΑ, μαζί με τους γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο
Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, καθώς και όλων των ανήλικων ατόμων με
κάθε μορφή αναπηρίας, στέκεται στο πλευρό αυτής της Μητέρας — με ευγνωμοσύνη και βαθύ σεβασμό.
Γιατί η δύναμή της εμπνέει. Το βλέμμα της καθοδηγεί. Η παρουσία της ενώνει.
Σε κάθε μητέρα του κόσμου — και ιδιαίτερα σε εσάς, που το παιδί σας χρειάζεται λίγη περισσότερη
κατανόηση, λίγη περισσότερη στήριξη από εμάς όλους:
Χρόνια πολλά. Και ένα θερμό, μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Γιατί χωρίς τη Μητέρα, τίποτα δεν αρχίζει.
