Εδώ στην Νότια Κέρκυρα, στο Θέατρο του Παραλογισμού, σε μια εποχή Πολιτικού Κυνισμού, Αλλαλης Φλυαρίας, Βαρύγδουπων δηλώσεων και Σκόπιμης Τακτικίστικης Σιωπής ορισμένων, το Σωστό και Ηθικό θα έπρεπε να είναι η Επιλογή της Ουτοπίας και η αναδειξή της ως Πράξη Υψιστης Πολιτικής Ευθύνης.
Απαιτείται δηλαδή να πιστεύουν οι πάσης φύσεως Θεσμικοί, Δήμαρχοι και Λοιποί, ότι Δεν Πρέπει να Ενδιαφέρονται να Συμπεριφέρονται και να Αποφασίζουν, για τις Επόμενες Προσωπικές (πάσης φύσεως) Εκλογές (Επιλογές) τους, αλλά μόνο για τις Επόμενες Γενιές.
Αυτή η Ξαφνική μεταξύ Κάποιων Δήθεν Αλληλεγγύη – Συμπαράσταση, αν ήταν Αληθινή και Ανιδιοτελής Πολιτικά και όχι κατά το Προσωπικό Δοκούν – Συμφέρον, στο όνομα και μόνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τότε συνολικά η Κέρκυρα θα ήταν εδώ και χρόνια, αρκετά βήματα μπροστά και δεν θα Προστατευόταν οι Πολίτες της, οι Δημότες της, μόνο και μόνο από το Θεό.
