Και εσταύρωσον…
(Αφιερώνεται στα αδικοχαμένα θύματα της τραγωδίας-εγκλήματος των Τεμπών, 28/2/2023,
και στα θύματα όλων των άλλων τραγωδιών του λαού μας)
“Και εσταύρωσον αυτούς
εν μέσω δύο αμαξοστοιχιών”
(σκίτσο του ΚΥΡ)
Εσταύρωσον αυτά αυτές αυτούς
Εν μέσω παραλείψεων ανικανοτήτων αδιαφορίας συμφερόντων
Και οι απόγονοι του Πόντιου Πιλάτου
‘Επλυναν τα χέρια
Σαν ιππότες της στρογγυλής τράπεζας
Στρογγυλοκάθησαν αναπαυτικά
Και με ύφος ταραγμένο ενοχικό
‘Αρχισαν έρευνα κρυφή και μυστική
– Εκτός από ό,τι ως τώρα είπαμε και λέμε
Ποιός στ’ αλήθεια φταίει;
– Εσύ είπε ο ένας κι έδειξε αυτόν
– Εσύ είπε αυτός κι έδειξε τον άλλον
– Εσύ είπε ο άλλος κι έδειξε εκείνον
– Εσύ είπε εκείνος κι έδειξε…
– Εσύ είπε…
– Εσύ…
Κι όταν ο κύκλος έκλεισε
Κοίταξε ο ένας τον άλλον
‘Εδωσαν τα χέρια
Και με μια φωνή όλοι μαζί είπαν
– Εκείνοι φταίνε οι πριν από εμάς
Εμείς έτσι τα βρήκαμε τα κληρονομήσαμε
Και αύθις συνεφώνησαν άπαντες ομού
– Καλό είναι να ζητήσουμε συγνώμη
‘Ενας άλλος συμπλήρωσε
– Να πούμε όμως πως όλοι φταίμε
(Σαν το “μαζί τα φάγαμε”)
Και η ομήγυρις παμψηφεί εχειροκρότησε
Σηκώθηκαν έκαναν μεταβολή και είπαν
– Συγνώμη για το ατύχημα
– Όλοι μας φταίμε
Και δαχτυλόδειξαν αυτούς κι εμάς
Τότε κύμα οργής φούσκωσε
Σίφουνας αγανάκτησης σηκώθηκε
Και του λαού βροντές ξεσπάσανε
– Δε φταίει η κακιά η ώρα
Φταίει η κακιά η χώρα
Φταίει το κακό το κράτος
– Ποιό κράτος;
– Δε φτάνει μία συγνώμη
Δε φτάνουν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι
– Το αίμα των αθώων εφιάλτης μας
Εφιάλτης σας
– ‘Ολοι σας φταίτε
‘Ολοι σας είσαστε ένοχοι
Και οι σημερινοί και οι χτεσινοί και οι προχτεσινοί και…και…
– Ποιοί φταίνε όμως γι’ αυτούς που φταίνε;
– Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι
Αλλά τούτο το ψάρι έχει πολλά κεφάλια
– Οι 300 του Λεωνίδα έκαναν ένα θαύμα
Οι 300 της Βουλής τι κάνουν;
Τι τους θέλουμε τόσους;
– Φταίμε κι εμείς
Φταίμε που σας ψηφίζουμε
Κι αμέσως μετά φωνές απόκοσμες ακούστηκαν
‘Ηταν τα εξιλαστήρια θύματα
– Γιατί αυτή η θυσία μας;
– Γιατί τα νιάτα μας σβήσατε;
– Γιατί τη ζωή μας θάψατε;
– Γιατί το έγκλημα τούτο;
Και θρήνοι μοιρολόγια ακολούθησαν
‘Ηταν οι γονείς οι σύζυγοι τα παιδιά
Τ’ αδέρφια οι παππούδες οι φίλες και οι φίλοι
Των αδικοχαμένων
– Γιατί;
– Γιατί;
– Γιατί;
– Και αλίμονο αν ο όποιος
Χρυσοφόρος μιτροφόρος (ιερ)αρχ..ης
Κηρύσσει των θυμάτων το χαμό
Αμαρτιών τιμωρία θεϊκή
Της αγάπης πού είσαι Θεέ;
– Ευχή των γονιών είναι
Τα παιδιά τους να τους θάβουν
Των παππούδων τα εγγόνια
‘Ομως εμείς θάψαμε τα παιδιά μας
Κι εμείς τα εγγόνια μας
– Τα τραίνα φύγαν
Μα δε γυρίσαν
Ταξίδι πήγαν τα παιδιά μας
Ταξίδι πήγαν οι άνθρωποί μας
Χωρίς επιστροφή
Κι ακόμα τα προσμένουμε
Κι ακόμα τους προσμένουμε
Ποτέ δε θα φύγουν από τα σπίτια μας
Τα φυλάμε στις καρδιές μας
Τους φυλάμε στις καρδιές μας
Στων Τεμπών τη ματωμένη κοιλάδα
Περπατώντας αγγέλοι μονάχοι
Μελετούν και θρηνούν
Τα αδίκως χαμένα παιδιά
Τους αδίκως χαμένους ανθρώπους
Και στα χέρια χορτάρια κρατούν
Στων αθώων το αίμα βαμμένα
Να στολίσουν τους νέους σταυρούς
——————————————————————————————————-
(Περιλαμβάνεται στην συγκεντρωτική συλλογή μου: ”του νου και της καρδιάς,
κύκλος Β’ – Παλμοί, ποιήματα 1963-2023″, εκδόσεις image, Κέρκυρα 2023)
——————————————————————————————————-
