«Πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων», έλεγε ο Φρανσουά Μιττεράν, (1916-1996), Γάλλος σοσιαλιστής πολιτικός και συγγραφέας και Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το ρηθέν, του ιστορικού Γάλλου πολιτικού ηγέτη, το ακολούθησε κατά γράμμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην επιλογή του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φεγγαριού, ο, προς ώρας, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, παρέβλεψε πλήρως μια άλλη ιστορική ατάκα του Φρανσουά Μιττεράν : «Στην πολιτική ζωή πρέπει να είσαι επιθετικός. Όταν αμύνεσαι, έχεις ήδη χάσει».!
Η αριστοτεχνική πολιτική μπλόφα του Κυριάκου
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε υποψήφιο πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα, Με το πρωθυπουργικό μήνυμα έπεσαν οι τίτλοι τέλους μιας σχετικά μακράς περιόδου «προεδρολογίας». Οι επικοινωνιακοί επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, είχαν στήσει μια άριστη παραπλανητική ονοματολογία για τον ένοικο του Μεγάρου της Ηρώδου του Αττικού, ο οποίος θα διαδεχόταν την νυν πρόεδρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μηδέ αποκλειομένης και της ιδίας, σε μια εσχάτη περίπτωση.
Με τη συγκεκριμένη επικοινωνιακή πολιτική, οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου πετύχαιναν δυο στόχους :
- Ο δημόσιος λόγος περιστρεφόμενος, αποκλειστικά και μόνον, γύρω από το όνομα του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, έστρεφε την επικαιρότητα μακριά από θέματα της καυτής επικαιρότητας, όπως ακρίβεια στην αγορά, στεγαστική κρίση, κατάρρευση του ΕΣΥ, κράτος δικαίου και δημόσια τάξη και λοιπά θέματα, που εξέθεταν την κυβέρνηση, στην ελληνική κοινωνία.
- Ο δημόσιος λόγος για ενδεχόμενες υποψηφιότητες από τον χώρο της Κεντροαριστεράς, αποστερούσε ή έστω προβλημάτιζε τα κόμματα του προοδευτικού χώρου από μια δική τους πρόταση για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Διόλου τυχαία, πρωθυπουργικοί συνεργάτες, κορυφαίοι υπουργοί και γαλάζιοι κοινοβουλευτικοί, «βομβάρδιζαν» κυριολεκτικά τα κινητά των πολιτικών συντακτών με ονόματα υποψηφίων προέδρων από τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.!
Στην «παγίδα» της συγκεκριμένης πολιτικής, «πραγματικά αριστοτεχνικής», μπλόφας έπεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης. Μέχρι την υστάτη ώρα, στην Χαριλάου Τρικούπη, υπήρχε η πεποίθηση ότι, υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα ήταν ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, Βαγγέλης Βενιζέλος. Ο επικήδειος του πρωθυπουργού στην εξόδιο ακολουθία, στην Μητρόπολη Αθηνών, για τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, έπεισε και τους πιο δύσπιστους, ακόμα και στην Κουμουνδούρου και στην Χαριλάου Τρικούπη, ότι ο υποψήφιος πρόεδρος που θα υποδείκνυε ο πρωθυπουργός, θα ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είτε κάποιος άλλος από την ευρύτερη κεντροαριστερά. Οι καλά ενημερωμένοι εκμυστηρεύονται ότι, ο πρωθυπουργός είχε συζητήσει με τον Ευάγγελο Βενιζέλο την υποψηφιότητά του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
Τούτων όλων δοθέντων, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, με επιχείρημα ότι, «θεσμικά πρέπει να μιλήσει πρώτα ο πρωθυπουργός», δεν πρότεινε, ως αξιωματική αντιπολίτευση, υποψήφιο πρόεδρο καθώς, μια ενδεχόμενη πρότασή του, θα μπορούσε :
- Να ήταν διαφορετική από εκείνη της κυβέρνησης και θα εκλαμβανόταν, ως διασπαστική μεταξύ των προσωπικοτήτων του χώρου του,
- Να απέτρεπε ακόμη και την συζητούμενη υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθώς, αν ήταν πρόταση του ΠΑΣΟΚ, να μην την υιοθετούσε η κυβέρνηση για να μην δώσει την εντύπωση ότι «σύρεται από το ΠΑΣΟΚ».
Μέσα σ αυτό το κλίμα, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε, με τηλεοπτικό μήνυμά του, την υποψηφιότητα του προέδρου της βουλής Κωνσταντίνου Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Με την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Τασούλα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, περιχαράκωνε αμυντικά την παράταξη του και εξέθετε ανεπανόρθωτα τον Νίκο Ανδρουλάκη, ως πολιτικό που δεν διαθέτει τα ανάλογα πολιτικά ανακλαστικά που οφείλει να έχει ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.!
«Ήρεμα γαλάζια νερά» η υποψηφιότητα Τασούλα
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενός καθαρόαιμου δεξιού, του προέδρου της Βουλής Κώστα Τασούλα, αναμφίβολα και σαφέστατα ικανοποιεί απολύτως την γαλάζια Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία αναμένεται να υπερψηφίσει την υποψηφιότητά του σύσσωμη. Επιπλέον, τον Κωνσταντίνο Τασούλα, δήλωσαν ότι θα τον ψηφίζουν, ο της ίδιας Αβερωφικής πολιτικής καταγωγής, Αντώνης Σαμαράς, ο διαγραφείς από την Νέα Δημοκρατία Μάριος Σαλμάς καθώς και οι βουλευτές του κόμματος Σπαρτιάτες.
Η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, παρακάμπτοντας την 25ετή παράδοση, που ήθελε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση να επιλέγει κεντροαριστερό πρόεδρο της Δημοκρατίας και μια κεντροαριστερά να επιλέγει κεντροδεξιό πρόεδρο, δείχνει ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην πάει κόντρα με τη «βαθιά Νέα Δημοκρατία», βάζοντας απέναντί του ολόκληρη την αντιπολίτευση και παρακάμπτοντας την μέχρι τούδε πάγια πολιτική τακτική του, με άνοιγμα προς το κοινωνικό κέντρο.
Αυτή η επιλογή του πρωθυπουργού μπορεί να εκπέμπει τα εξής μηνύματα :
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βρίσκεται σε πολιτική ομηρία από τη σκληρή Δεξιά,
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, περιχαρακώνει αμυντικά την παράταξή του,
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με συμπαγή παράταξη, περιορίζει διαρροές προς τα δεξιά ή τα αριστερά του και διατηρώντας πρώτη την Νέα Δημοκρατία, μπορεί, έστω και χωρίς κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, να διαπραγματευτεί είτε με παράταξη της δεξιάς του ή της αριστερής του όχθης, προτάσσοντας το επιχείρημα της πολιτικής σταθερότητας στη διακυβέρνηση της χώρας.!
Ανεξάρτητα από την όποια εξήγηση δοθεί στην επιλογή του πρωθυπουργού, ένα είναι σαφές : Παραμένει κυρίαρχος σε πολιτικό παίγνιο.
Βαβέλ η Κεντροαριστερά
Στην αντίπερα όχθη του πολιτικού φεγγαριού, τα κόμματα της Κεντροαριστεράς, για μια ακόμη φορά και παρά τις σκέψεις και συζητήσεις περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων…, ανασύνταξης του χώρου και σύνταξης σαφούς εναλλακτικού σχεδίου – πρότασης διακυβέρνησης, απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δείχνουν μια βαθιά αδυναμία πολιτικής συνεύρεσης, συζήτηση; και συναπόφασης.
Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του κράτους για το 2025, τα κόμματα της κεντροαριστεράς, έχασαν μια ιδανική πολιτική ευκαιρία να αντιπροτείνουν έναν προοδευτικό οικονομικό προϋπολογισμό απέναντι στον νεοφιλελεύθεροι της κυβέρνησης. Με την προεδρική εκλογή, έχασαν και την δεύτερη ευκαιρία να προτείνουν από κοινού ένα υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας, που θα αποτελούσε και το πρώτο βήμα μιας περαιτέρω συνεύρεσής σε μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Ειδικά το ΠΑΣΟΚ, ως αξιωματική αντιπολίτευση έχασε μια ιδανική πολιτική ευκαιρία να εμφανιστεί έμπρακτα ως ο πραγματικός πυλώνας συσπείρωσης του προοδευτικού χώρου.
Από την δική του πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με την υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη, επιδιώκει να προσελκύσει βουλευτές της Νέας Αριστεράς, ώστε σε δεύτερο στάδιο να υπάρξει συνένωση των πρώην συντρόφων και κατ επέκταση να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η Νέα Αριστερά είναι κοντά στο να πει το «ναι» στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ για την υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη. Αν επαληθευτούν αυτές οι πληροφορίες τότε θα σπάσει ο πάγος μεταξύ (κάποιων) πρώην συντρόφων και θα ανοίξει ο πολιτικός διάλογος. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι βουλευτές του νεοσύστατου κόμματος το ίδιο «ζεστοί», καθώς οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Δημήτρης Τζανακόπουλος, προβάλλουν σθεναρές αντιστάσεις στην όποια ιδέα πολιτικής επανένωσης.
Οι δισταγμοί ή οι ενστάσεις σε μια πολιτική επανένωση ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, αναδεικνύει ότι η διάσπαση ήταν αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων και στρατηγικών διαφορών που ξεπερνούν το πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη. Αντικατόπτριζε μια βαθύτερη κρίση που αφορούσε την εσωκομματική δημοκρατία, την πολιτική στρατηγική και τις προγραμματικές προτεραιότητες της παράταξης στη σύγχρονη κοινωνία.
Τούτων, όλων δοθέντων, στο πρώτο εξάμηνο του νέου χρόνου, και με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, κρίνεται ο συσχετισμός των κομμάτων στο πολιτικό σκηνικό και πώς αυτά θα εισέλθουν στην τελική ευθεία των όποιων πολιτικών εξελίξεων προκύψουν και με αβεβαιότητες που αυξάνονται και πληθύνονται σε ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον με την ανάληψη της προεδρίας των Ηνωμένων Πολιτειών από τον Ντόναλντ Τραμπ.!