«Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα», έλεγε ο Λόρδος Palmerston Βρετανός πρωθυπουργός (1784-1865), ενώ ο Αντόνιο Γκράμσι, (1891- 1937), Ιταλός μαρξιστής, φιλόσοφος και πολιτικός, εξηγούσε πως, «Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τον κόσμο όπως είναι αλλά όπως θέλουν να είναι».!
Οι εξελίξεις στη Συρία, προϊδεάζουν για ένα ιδιαίτερα ασαφές και δύσκολο γεωπολιτικό σκάκι, κατά το 2025, στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, περιοχή που στην μακραίωνα ιστορία της χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις πολιτισμών. Στην κρίση της Συρίας, εμπλέκονται χώρες με διαφορετικούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς, οι τρεις μεγαλύτερες θρησκείες, (Ιουδαϊσμός – Χριστιανισμός – Μουσουλμανισμός), και τεράστια οικονομικά συμφέροντα, τα οποία καθορίζουν γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές ισορροπίες και συσχετισμούς. Κι όλα τούτα, όταν παραμένει ανοιχτό το μέτωπο στην Ουκρανία, η Ευρώπη αντιμετωπίζει οικονομική κρίση και στον Λευκό Οίκο εισέρχεται ο Ντόναλτ Τραμπ, που δηλώνει αποφασισμένος να «τ΄ αλλάξει όλα».!
Στην Ελλάδα, σ΄αυτήν την περίεργη περίοδο, η πολιτική μας Ελίτ, «Περί άλλων τυρβάζει», παραβλέποντας τον Λόρδο Palmerston και επιβεβαιώνοντας τον Αντόνιο Γκράμσι.!
Πρόκληση Πρώτη : Η οικονομία των Ελλήνων
Η κυβέρνηση επιμένει και επαναλαμβάνει το «ρεφραίν» ότι, «η οικονομία πάει καλά» και η Ελλάδα αποτελεί πρότυπο στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι διαψεύσεις, έρχονται από την ίδια την Ευρώπη. Το 2020, λίγο μετά την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια, η Ελλάδα ήταν έκτη από το τέλος στους μισθούς και φέτος, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, είναι τρίτη από το τέλος. Συγκριτικά δε, με τις χώρες της Ε.Ε. των 27, η Ελλάδα, πάντα σύμφωνα με τη Eurostat, είναι προτελευταία σε αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη.
Επιπλέον, σύμφωνα με την γερμανική οικονομική εφημερίδα, Handelsblatt, μπορεί η Ελλάδα να έχει παρουσιάσει κάποια βελτίωση στους οικονομικούς δείκτες της, ωστόσο αυτό δεν έχει κανένα αντίκρισμα στη ζωή των πολιτών. Σε εκτενές ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι το εισόδημα των Ελλήνων σήμερα είναι κατ 23,7% χαμηλότερο σε σύγκριση με το εισόδημα 2009, πριν η Ελλάδα μπει στα μνημόνια : «Η οικονομική ανάκαμψη δεν γίνεται αισθητή στη ζωή των πολιτών. Ο μέσος ακαθάριστος μισθός ενός εργαζομένου σε θέση πλήρους απασχόλησης στην ελληνική ιδιωτική οικονομία ανερχόταν προ κρίσης, το 2009, στα 1.379 ευρώ. Σήμερα βρίσκεται μόλις στα 1.325 ευρώ. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας – Ανάπτυξης, (ΟΟΣΑ), προσαρμοσμένο στον πληθωρισμό, το πραγματικό εισόδημα στην Ελλάδα είναι σήμερα κατά 23,7% χαμηλότερο σε σύγκριση με το 2009» τονίζεται χαρακτηριστικά.!
Άρα η πρώτη πρόκληση είναι η αντιμετώπιση της οικονομικής δυσπραγίας των Ελλήνων πολιτών.
Πρόκληση Δεύτερη : Πολιτικό Όραμα
Σε όλες τις διενεργούμενες δημοσκοπήσεις, (δημοσιοποιούμενες και μη), η Νέα Δημοκρατία, σε ποσοστά με αναγωγή επί των αναποφάσιστων, βρίσκεται ανάμεσα στο 28% με 30%, (ανάλογα με την εταιρεία που διενεργεί τη δημοσκόπηση), παραμένοντας μεν το ισχυρότερο κόμμα, αλλά σε κατανομή εδρών να μην ξεπερνά τις 118 με 120 έδρες, αν διεξάγονταν σήμερα εκλογές. Με απλά λόγια, η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία δείχνει να απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο.
Τα δεδομένα αυτά απασχόλησαν σύσκεψη ανώτατων κυβερνητικών στελεχών, υπό τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, στο Μέγαρο Μαξίμου και πάνω σε αυτά θα εξελιχθεί η πολιτική στρατηγική της κυβέρνησης, με πρώτο σταθμό την επιλογή υποψήφιου προέδρου της Δημοκρατίας και στόχο πάντα την ανάκαμψη της γαλάζιας παράταξης.
Στο ερώτημα για το ποιος θα ήταν καταλληλότερος για επικεφαλής της κυβέρνησης, το 31% των ερωτηθέντων στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να έρχεται δεύτερος με μεγάλη διαφορά με 8%, ενώ το ΠΑΣΟΚ να αποσπά ένα 17%, πάντα με αναγωγή επί των αναποφάσιστων. Το 30% των ερωτηθέντων ωστόσο δηλώνει πως δεν θεωρεί κανέναν από τους νυν επικεφαλής των κομμάτων ως κατάλληλο για την πρωθυπουργία.
Πάντα ταύτα, εύγλωττα αναδεικνύουν την αδυναμία της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, την έλλειψη εναλλακτικής κυβερνητικής προοπτικής και κατ αναλογία και πολιτικού οράματος για την ελληνική κοινωνία.!
Πρόκληση Τρίτη : Πολιτική Αντιπολίτευση
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μία ολοένα και μεγαλύτερη δυσαρέσκεια, χαρακτηριζόμενη ως «κοινωνική αντιπολίτευση», η οποία δεν αντιστοιχείται με κάποιαν πολιτική τοιαύτη. Σε λίαν πρόσφατη δημοσκόπηση της Metron Analysis, τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων πιστεύουν πως η χώρα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ το 66% χαρακτηρίζει αρνητικά το έργο που έχει κάνει ως τώρα η κυβέρνηση. Ως μεγαλύτερα προβλήματα θεωρούνται ο πληθωρισμός, το υψηλό κόστος ενέργειας και τα χαμηλά εισοδήματα.
Σ αυτό το κοινωνικό κλίμα, εύλογα κι εύγλωττα συνάγεται το συμπέρασμα πως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία συνεχίζουν να επικρατούν στο πολιτικό μας σκηνικό, εξαιτίας της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ να ανακάμψει θεαματικά και να δυνηθεί να απειλήσει την έστω και αναιμική πρωτοκαθεδρία της γαλάζιας παράταξης…, να κόψει δηλαδή το νήμα της πρωτιάς. Η πολυδιάσπαση στην δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας και στην αριστερή όχθη του ΠΑΣΟΚ, καταδεικνύει την ύπαρξη μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας, να βρίσκεται σε «πολιτικό – κομματικό κενό». Δηλαδή, φεύγει από την Νέα Δημοκρατία, κυρίως προς τα δεξιά της, δεν εμπιστεύεται το ΠΑΣΟΚ και δεν ξαναψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Τούτων όλων δοθέντων, η Νέα Δημοκρατία θα απωλέσει την πρωτοκαθεδρία από μια πολιτική αντιπολίτευση, μιας «πληθυντικής κεντροαριστεράς», η οποία θα παρουσιάσει μια ΝΕΑ ΟΜΑΔΑ ΣΤΕΛΕΧΩΝ και ένα νέο εθνικό και παραγωγικό αφήγημα καθώς και ένα εναλλακτικό πολιτικό και κυβερνητικό σχέδιο.
Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ…, οφείλει να στρέψει την προσοχή της, στους εξαερωμένους έως και μηδενικούς τραπεζικούς λογαριασμούς των Ελλήνων πολιτών, στις τιμές στο σούπερ μάρκετ, στο μισθό που τελειώνει την τρίτη βδομάδα του μήνα, στις ισχνές έως και αναιμικές συντάξεις, στον ΕΝΦΙΑ, τα εκκαθαριστικά σημειώματα, τα κοράκια των funds και τις κατασχέσεις της λαϊκής κατοικίας.
Μόνον έτσι, τα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου, θα μπορούν να ελπίζουν ότι θα ξαναμπούν στο κυβερνητικό παιχνίδι, συμβάλλοντας σε κυβερνητική εναλλακτική πρόταση της «πληθυντικής Κεντροαριστεράς».!
Πρόκληση Τέταρτη : Φλεγόμενο Διεθνές Περιβάλλον
Είναι πλέον σαφές, πως η Ελλάδα και η οποιαδήποτε πολιτική στρατηγική οικονομικής και κοινωνικής ανάκαμψης, δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη της τον ευρωπαϊκό, τον μεσογειακό και μεσανατολικό περίγυρό της και τους πολλαπλούς επηρεασμούς που αυτοί οι περίγυροι επιδέχονται από τις μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και γενικά οι ραγδαίες εξελίξεις στις γεωοικονομικές και γεωστρατηγικές ισορροπίες και συσχετισμούς.
Τούτων όλων δοθέντων, το 2025, θα αντιμετωπιστούν οι εξής προκλήσεις :
- Φυσικό αέριο: Στην Ευρώπη θα λείψουν 15 δισ. κυβικά μέτρα σε ρωσικό αέριο, που μεταφέρονται από το σύστημα των αγωγών της Ουκρανίας, οι οποίοι έκλεισαν από την 1η Ιανουαρίου, εξαιτίας της μη ανανέωσης της σχετικής συμφωνίας μεταξύ Μόσχας – Κιέβου. Οι Βρυξέλλες διαβεβαιώνουν ότι θα καλύψουν τις ανάγκες των χωρών της Ένωσης. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να παραβλέψει πως η μεταφορά φυσικού αερίου μέσω TurkStream ή από το Κατάρ ή LNG από τις ΗΠΑ, θα οδηγήσει σε αύξηση τιμών σε ολόκληρο τον οικονομικό κύκλο. Μια πρώτη συνέπεια θα είναι η μείωση των τουριστικών ροών από Ευρώπη στην Ελλάδα, ενώ αντίθετα θα αυξηθούν οι τιμές εισαγόμενων ευρωπαϊκών προϊόντων στην Ελλάδα, με συνακόλουθη επιδείνωση του ήδη αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών
- Οι δασμοί του Ντόναλτ Τραμπ: Τα παραπάνω αναφερόμενα οικονομικά μεγέθη στην Ελλάδα, (Τουρισμός – Εισαγωγές), θα δοκιμαστούν έτι περαιτέρω, σε περίπτωση κατά την οποία ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, επιβάλλει δασμούς 15-20% στα προϊόντα, της ήδη καταρρέουσας βιομηχανίας της Ευρώπης. Μια επιδείνωση των οικονομιών της Ευρώπης συμπαρασύρει άμεσα και την ελληνική οικονομία από πολλές οπτικές γωνίες.
- Συριακή Κρίση: Η κρίση στη Συρία είναι απρόβλεπτων εξελίξεων. Μια ενδεχόμενη γεωπολιτική αναβάθμιση της Τουρκίας, στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, όπως επιδιώκει ο Τούρκος Πρόεδρος, αυτόματα και άμεσα θα πολλαπλασίαζε τις διεκδικήσεις της Άγκυρας έναντι της Αθήνας.
Πάντα τα ανωτέρω εκτεθέντα συνηγορούν υπέρ της άποψης πως το 2025 θα είναι έτος με πολλές προκλήσεις και κάθε άλλο από ανέμελο.!