Την Ζ’ Κυριακή του Λουκά ο Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Απολλοδώρου Επισκόπου Φαιακίας στην περιοχή Παγκρατέικα του πολεοδομικού συγκροτήματος της Κέρκυρας. Ο Σεβ., απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, στην ομιλία του ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής, στην οποία ο Ευαγγελιστής Λουκάς διηγήθηκε δύο θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Πρώτον, το θαύμα της αναστάσεως της κόρης του Ιαείρου και δεύτερον, της θεραπείας της αιμορροούσης γυναικός.
Κατά την πορεία του Κυρίου προς την οικεία του Ιαείρου, εν μέσω του λαού, των διψώντων να ακούσουν και να ατενίσουν τον Κύριό μας, μία γυναίκα η οποία έπασχε από αιμορραγία από δώδεκα ετών, τον πλησιάζει με ευλάβεια και με προσευχή, προκειμένου να τον αγγίξει και να λάβει τη θεραπεία. Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς θεραπεύτηκε «παραχρήμα» και ο Κύριός μας έκανε ένα διάλογο μεταξύ των μαθητών του διαμαρτυρόμενος για το άγγιγμα αυτό. Οι μαθητές του, τού απαντούν ότι ο όχλος μας συνθλίβει και εσύ λες ποιος σε άγγιξε; Τότε ο Κύριός μας, τους φανέρωσε ότι δύναμις εξήλθε από αυτόν με το συγκεκριμένο άγγιγμα. Το γεγονός της θεραπείας της αιμορροούσης σχετίζεται με την πίστη και την ευλάβεια με την οποία προσέγγισε τον Κύριο για να εκζητήσει τη θεραπεία της. Τούτο το γεγονός πρέπει να γίνει δίδαγμα στον καθένα μας. Μέσα στην εποχή της ασέβειας, η κατανόηση και η μετοχή στη χάρη του Θεού από τον καθένα μας επιτυγχάνεται μόνον δια μέσω της πίστεως η οποία εκδηλώνεται με ευλάβεια.
Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο στάθηκε ο Σεβ. είναι η άφιξη του Κυρίου μας στην οικία του Ιαείρου, όταν πλέον η κόρη του είχε αποθάνει. Όμως, ο Κύριός μας λέγει στην ομήγυρη πως το κορίτσι «καθεύδει», δηλαδή ότι κοιμάται. Η αντίδραση των παρευρισκομένων ήταν να ειρωνευτούν και να γελάσουν με τη στάση του Ιησού απέναντι στο μυστήριο του θανάτου. Η ειρωνεία και ο γέλωτας είναι σημείο και της δικής μας εποχής. Είναι σημείο της στάσης των ανθρώπων απέναντι στο Θεό. Ο Κύριός μας επιβράβευσε την πίστη της αιμορροούσης και ανταποκρίθηκε στο αίτημα της θεραπείας της, αλλά και στην πίστη του Ιαείρου ο οποίος τον προσεκάλεσε για την θεραπεία της κόρης του που τελικά την ανέστησε εκ των νεκρών. Όμως, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζητούν την εκλογίκευση της πίστεως μπροστά στην εποχή της τεχνικής και επιστημονικής προόδου και να ζητούν απόδειξη της υπάρξεως του Θεού, όπως η επιστήμη και η τεχνολογία στηρίζονται στο πείραμα και στη λογική. Η πίστη όμως δεν μπορεί να χωρέσει στα πλαίσια της διανόησης, της λογικής, του πειράματος, της απόδειξης αλλά είναι βίωμα ψυχικό. Είναι εμπειρία του καθενός ανθρώπου ο οποίος αναζητά το Θεό βιωματικά, μέσα από την προσευχή του και μέσα από το μυστήριο. Όσοι λοιπόν ειρωνεύτηκαν τότε τον Κύριο συνεχίζουν και σήμερα να αρνούνται το θείον.
Τρίτον, η απόδειξις αφενός μεν της θεραπείας της αιμμοροούσης και αφετέρου της αναστάσεως της κόρης του Ιαείρου, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κυριεύων της ζωής και του θανάτου είναι ο μόνος αληθινός Θεός, εκ του οποίου και προερχόμεθα. Για αυτό, ο ίδιος ο Κύριός μας, είπε στους μαθητές του «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Ο έσχατοι λοιπόν εχθροί του ανθρώπου είναι η ασθένεια και ο θάνατος που δεν μπορεί ο άνθρωπος να υπερβεί ούτε μέσα από την επιστήμη, ούτε μέσα από το πείραμα, ούτε μέσα από τη λογική, ούτε μέσα από τις πεπερασμένες ανθρώπινες δυνάμεις. Υπέρβαση του θανάτου και της ασθενείας μόνον δια του αληθινού Θεού μπορεί ο άνθρωπος να επιτύχει. Η δε θεραπεία η σωματική σχετίζεται πάντοτε με την θεραπεία την ψυχική και την πνευματική. Ο δε σωματικός θάνατος, που κατά την δήλωση του Κυρίου δεν είναι θάνατος, αλλά ο αιώνιος ύπνος, τον υπερβαίνει ο άνθρωπος δια της ελπίδος της αναστάσεως. Αυτήν την ανάσταση, ο ίδιος ο Κύριος, μας την υποσχέθηκε και την απέδειξε όχι μόνον με τη δικήν Του ανάσταση, αλλά και τις νεκραναστάσεις του Λαζάρου, της κόρης του Ιαείρου, του υιού της χήρας της Ναΐν και τόσων άλλων που περιλαμβάνονται μέσα στην Αγία Γραφή.
