Ανακοίνωση της ΕΛΜΕ για το τέλος χρήσης του δημοτικού θεάτρου.
Αναλυτικά:
Μετά τα σχολεία και την εκπαίδευση, το νερό, τους δρόμους και τη αποκομιδή απορριμάτων, έρχεται και ο πολιτισμός να γίνει ένα προϊόν, το οποίο χρυσοπληρώνουμε και δεν απολαμβάνουμε. Ο Δήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων κ. Στέφανος Πουλημένος πρόσφατα αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή την επί πληρωμή χρήση του Δημοτικού Θεάτρου από πολιτιστικούς συλλόγους και σωματεία για τη διενέργεια εκδηλώσεων. Άλλο ένα κοινωνικό αγαθό -αυτό του πολιτισμού αυτή τη φορά- γίνεται ένα πανάκριβο προϊόν, το οποίο θα πλήξει -για μια ακόμα φορά- τα φτωχά λαϊκά στρώματα του νησιού τα οποία και θα αποκλείσει, από οποιαδήποτε πολιτιστική και καλλιτεχνική δημιουργία.
Όπως ανακοινώθηκε από τον Δήμο, το τέλος χρήσης επιβάλλεται προκειμένου να καλυφθούν οι λειτουργικές και επισκευαστικές του θεάτρου, το οποίο έχει αφεθεί στην παρακμή, παρόλο που είναι ευθύνη του Δήμου η συντήρησή του και προβλέπονται κονδύλια στον προϋπολογισμό. Όμως, το Δημοτικό Θέατρο της Κέρκυρας βρίσκεται σε άθλια κατάσταση: από τα πιο απλά, ότι δεν λειτουργεί δηλαδή ο τεχνικός εξοπλισμός για την πραγματοποίηση μιας παράστασης μέχρι τα πιο επικίνδυνα, ότι πέφτουν σοβάδες και στάζει η οροφή. Είναι και το Δημοτικό Θέατρο ένα ακόμα παράδειγμα της διαχρονικής πολιτικής των δημάρχων στο ζήτημα του πολιτισμού, παρόμοια με τις πολιτικές που εφαρμόζουν και στους υπόλοιπους τομείς ευθύνης τους: αφήνουμε τις υποδομές στην τύχη τους, τις απαξιώνουμε και μετά τις ιδιωτικοποιούμε ή ζητάμε χρήματα για την χρήση τους και δηλώνουμε ανήμποροι να τα επισκευάσουμε. Ας σκεφτούμε το θέατρο του Μον Ρεπό και της Παλαιοκαστρίτσας ή τον κινηματογράφο Φοίνικα, αλλά να σκεφτούμε και το δίκτυο ύδρευσης, το επικίνδυνο οδικό δίκτυο και τις κατεστραμμένες και επισφαλείς σχολικές αίθουσες.
Αφού για τόσα χρόνια άφησαν τα πάντα να ρημάξουν, έρχονται τώρα να ζητήσουν τέλος χρήσης από ομάδες, συλλόγους και σωματεία που χωρίς καμία κρατική ή δημοτική στήριξη, προσπαθούν να εκφραστούν καλλιτεχνικά και δημιουργικά. Έτσι για τις ερασιτεχνικές ομάδες και συλλόγους, για τα σωματεία, δεν απομένει πλέον κανένας χώρος προς χρήση για την καλλιτεχνική δημιουργία, εκτός από το Εργατικό Κέντρο. Απέναντι στην απομόνωση και τον ατομικισμό, την υποκουλτούρα και την εμπορευματοποίηση, το Δημοτικό Θέατρο αποτελούσε μια κάποια λύση για πλήθος πολιτιστικών φορέων αλλά και μια διέξοδος για τον λαό της Κέρκυρας. Η ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο κινητοποίησης, χαράς και δημιουργίας για όλους τους εργαζόμενους που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την υποβάθμιση της ζωής τους και παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Τα ποσά που ζητάει η δημοτική αρχή είναι υπέρογκα και απαγορευτικά για πολλούς φορείς, ανάμεσά τους και η ΕΛΜΕ Κέρκυρας, η οποία έχει πραγματοποιήσει αρκετές εκδηλώσεις στο Δημοτικό Θέατρο κατά το παρελθόν. Αλλά ακόμα και συμβολικά να ήταν, θα ήμασταν ενάντια στην επιβολή τέλους χρήσης για το Δημοτικό Θέατρο. Γιατί ακριβώς θα συμβόλιζε ότι ο λαός πρέπει να πληρώνει για τον πολιτισμό, πρέπει να πληρώνει για να έχει χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης και πολιτιστικής ζύμωσης. Η Δημοτική αρχή, σε πλήρη σύμπλευση με την κυβέρνηση, πορεύεται μονάχα με τη λογική κόστους-οφέλους, αγνοώντας τις ανάγκες των εργαζομένων. Όμως, τα δημοτικά τέλη που πληρώνουμε, τα κονδύλια που προορίζονται για τον Δήμο, είναι χρήματα του λαού της Κέρκυρας και θα πρέπει να υπηρετούν μόνο τις λαϊκές ανάγκες.
Η ΕΛΜΕ Κέρκυρας παλεύει για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σύγχρονα σχολεία, αλλά και συνολικά για τον πολιτισμό. Απέναντι στην πολιτική που έχει επιβάλλει την έξωση της τέχνης από την εκπαίδευση και την καθημερινότητα, την πολιτική που εμπορευματοποιεί όλο και περισσότερο τον πολιτισμό μετατρέποντας τον σε πολιτιστική βιομηχανία, τουριστικό εξάρτημα ή επενδυτικό εργαλείο.
Καλούμε τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, τους εργαζομένους, τα σωματεία και τους πολιτιστικούς συλλόγους σε συσπείρωση ώστε να μπούμε ανάχωμα στην ισοπεδωτική πολιτική του Δημάρχου.
– Να παλέψουμε ενάντια στο τέλος χρήσης του Δημοτικού Θεάτρου
– Να απαιτήσουμε την επισκευή, συντήρηση και λειτουργία του θεάτρου με δημοτικά και κρατικά κονδύλια
– Να διεκδικήσουμε την αποκατάσταση πολιτιστικών χώρων και τη δημιουργία νέων
