Η Φ.Ε. “Μάντζαρος” εκφράζει τη βαθύτατη οδύνη της για την εκδημία του διακεκριμένου μουσικολόγου, μουσικοκριτικού, μεταφραστή και συνθέτη Γιώργου Λεωτσάκου την Τρίτη 13 Αυγούστου 2024 και απευθύνει ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.
Όπως προσθέτει η ΦΕΜ:
Ο Γιώργος Λεωτσάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935 και σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο. Από το 1952 άρχισε να δημοσιογραφεί, ενώ από το 1959 έως και το 2021 συνεργάστηκε ως μουσικοκριτικός με πληθώρα εφημερίδων, καθώς και με τον ηλεκτρονικό Τύπο. Σημαντικότατο υπήρξε και το ερευνητικό του έργο, κυρίως γύρω από τους Έλληνες συνθέτες, πορίσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν ως άρθρα και λήμματα σε λεξικά και εγκυκλοπαίδειες με τα οποία συνεργάστηκε (Πάπυρος-Larousse-Britannica, Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Grove, Biographical Dictionαry of Balkan Composers, κ.ά.) και στις μονογραφίες που συνέγραψε ή επιμελήθηκε ο ίδιος [Αλβανική Μουσική (1985), Λύχνος υπό τον μόδιον. Έργα Ελλήνων συνθετών για πιάνο 1847-1908 (1999), Παύλος Καρρέρ. Απομνημονεύματα και Εργογραφία (2003), Σπύρος Σαμάρας 1861-1917. Ο Μεγάλος Αδικημένος της Έντεχνης Ελληνικής Μουσικής. Δοκιμή βιογραφίας (2013), Αναλύσεις Σκηνικών Έργων του Σπύρου Σαμάρα, Α’ και Β’ τόμος (2024)]. Ως συνθέτης ασχολήθηκε κυρίως με τη μουσική δωματίου. Κάποια από τα έργα κυκλοφόρησαν από ξένους εκδοτικούς οίκους, ενώ τα επτά από τα εικοσιτέσσερα Haiku του, τιμήθηκαν στον μουσικό διαγωνισμό του Μάνου Χατζιδάκι το 1962. Για τη συνολική προσφορά του στον χώρο της νεοελληνικής μουσικής τιμήθηκε από πολλούς Φορείς και Οργανισμούς. Μεταξύ άλλων, είχε ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και Επίτιμος Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Κριτικών Μουσικής, Θεάτρου & Χορού.
Εν κατακλείδι, ο Γιώργος Λεωτσάκος με το ευρύτατο και ιδιαίτερα σημαντικό πρωτότυπο ερευνητικό και συγγραφικό του έργο συνέβαλε καθοριστικά εδώ και δεκαετίες στην ανάδειξη πτυχών της νεοελληνικής μουσικής που σε διαφορετική περίπτωση ίσως να παρέμεναν ακόμη άγνωστες. Παράλληλα, με τη συχνά αιχμηρή, αλλά ακούραστη μουσικοκριτική και δημοσιογραφική του πέννα, έθεσε ένα νέο πλαίσιο πρόσληψης γενικότερα της έντεχνης μουσικής στην Ελλάδα.
Τις θέσεις και τις απόψεις του για την επτανησιακή και την ελληνική μουσική εν συνόλω, είχε εκφράσει και κατά την επίσκεψή του στο Αρχείο της Φ.Ε. “Μάντζαρος” προ μερικών ετών.
Το έργο του, που με τόσο πάθος επιτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί παρακαταθήκη για όλους μας.
Αιωνία του η μνήμη.
