“50 χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας: ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!” αναφέρει ο ΣΕΠΕ Κέρκυρας.
Αναλυτικά:
Αυτές τις ημέρες κλείνουν 50 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της Χούντας. Το πραξικόπημα στην Κύπρο διατάχθηκε από τη Χούντα των Αθηνών και πραγματοποιήθηκε από την κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄. Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και στόχος του ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Ο τοποθετημένος από τους πραξικοπηματίες νέος «Πρόεδρος», Νίκος Σαμψών, ανακήρυξε την “Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου”.
Στις 20 Ιουλίου, η Τουρκία εισέβαλε στο νησί, προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων. Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν αρχικά το 3% από το βόρειο κομμάτι του νησιού με τη γνωστή επιχείρηση («Αττίλα 1») και συγκεκριμένα την Κερύνεια και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου κηρύχθηκε εκεχειρία και τόσο η Χούντα των Αθηνών όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου κατέρρευσαν.
Ο Ιούλιος του 1974 αποτελεί ιστορική τομή:
Για την Κύπρο, όπου χαράχτηκε ένα βαθύ ρήγμα, όπου οι αγνοούμενοι, οι νεκροί, η προσφυγιά, η πράσινη ζώνη χωρίζουν το νησί στα δύο αλλά ανοίγουν και όλες τις δυνατότητες των ιμπεριαλιστικών κέντρων να τροφοδοτήσουν και να αξιοποιήσουν αυτή την εξέλιξη ώστε η Κύπρος να αποτελεί το αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ για τις εξορμήσεις του στη Μέση Ανατολή.
Για την πλήρη χρεοκοπία και αποκάλυψη του υποκριτικού ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ της στρατιωτικής δικτατορίας η οποία χρεώθηκε στο ακέραιο την τραγωδία της Κύπρου. Επιπλέον, το φιάσκο της επιστράτευσης επιτάχυνε την κατάρρευση της Χούντας και αποκάλυψε πως ένα στρατιωτικό καθεστώς είχε καταφέρει να οδηγήσει σε διάλυση το στρατό!
Για το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τις προστάτιδες δυνάμεις, ενώ κατά τη διάρκεια των γεγονότων μετακινούσαν με απίστευτο κυνισμό τις μαριονέτες τους στην Αθήνα, την Άγκυρα και τη Λευκωσία.
Για την περίοδο της μεταπολίτευσης που ξεκίνησε στην Ελλάδα, με όλα τα χαρακτηριστικά της άνοιξης του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος, της κατάκτησης πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, του ριζοσπαστισμού της δεκαετίας του ’70 και της άνθισης νέων ρευμάτων, στην πολιτική, στα γράμματα, στην τέχνη, στον πολιτισμό. Για τη μεταπολίτευση που μισό αιώνα μετά συνεχίζει να τρομάζει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο με τον ριζοσπαστισμό της και το ιδεολογικό, ηθικό, πολιτικό και αξιακό της φορτίο. Τότε που στις πορείες ακουγόταν ηχηρά το σύνθημα «Ελλάδα-Κύπρος-Παλαιστίνη Αμερικάνος δε θα μείνει».
Σήμερα, 50 χρόνια μετά, έχουμε πλήρη επίγνωση του αντιδραστικού ρόλου που έπαιξαν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη Χούντα, στο Κυπριακό και παντού. Το σύνθημα «έξω οι Βάσεις», έξω για πάντα από το ΝΑΤΟ αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα, στην εποχή των πολέμων, σύνθημα ζωής κα θανάτου για τους λαούς.
Ιδιαίτερα στο σημερινό πλαίσιο των διεθνών ανταγωνισμών όπου αναπτύσσεται και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός. Η αλήθεια είναι ότι οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας ανταγωνίζονται για τον ρόλο και τα συμφέροντά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, «αξιοποιώντας» η κάθε μια το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» για λογαριασμό της και ψάχνοντας πλάτες στους «συμμάχους», για την Ελλάδα το ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, ενώ και οι δυο λαοί βιώνουν την φτώχεια, πληρώνουν τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών, ζούνε τον εφιάλτη της πολεμικής απειλής και σύγκρουσης.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από αυτόν τον ανταγωνισμό. Δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τον πόλεμο. Καμιά αλλαγή συνόρων, καμία εμπλοκή σε στρατιωτικούς και πολεμικούς σχεδιασμούς, καμία εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ. Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη. Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται.
