Γεννήθηκα μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας, ένα κίνημα που εξέφραζε μεγάλες και υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις.
Το ΠΑΣΟΚ των μεγάλων αλλαγών, της ανάπτυξης, της κατακόρυφης αύξησης στην ποιότητα ζωής, της δικαιοσύνης, της δωρεάν παιδείας και υγείας, της ισότητας και των ίσων ευκαιριών.
Το ΠΑΣΟΚ που, με όλα τα λάθη και τις αστοχίες του, ήταν το μοναδικό αντίβαρο στην οπισθοδρόμηση και το πραγματικό αντίπαλο δέος στη συντήρηση της Νέας Δημοκρατίας.
Σήμερα δεν υπάρχει πλέον αντίβαρο, δεν υπάρχει αξιόμαχη αξιωματική αντιπολίτευση, με πραγματική κυβερνητική προοπτική.
Το «πείραμα» ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε και οδήγησε σε πολυδιάσπαση του κεντροαριστερού χώρου. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι οδήγησε πολίτες, ψηφοφόρους, κομματικά στελέχη και πολιτικούς αρχηγούς σε ένα συμβιβασμό με το «αήττητο» του Μητσοτάκη.
Μια τεχνητή πραγματικότητα, στην οποία ουδείς αμφισβητεί τον πρώτο και όλοι οι υπόλοιποι παλεύουν για μια θέση στον ήλιο.
Εγώ δεν μπορώ συμβιβαστώ με την εικόνα του ΠΑΣΟΚ ως ένα μικρομεσαίο κόμμα του 13 ή του 15% που θα έχει ως στόχο τη δεύτερη θέση.
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι το 60% των πολιτών που απείχε στις ευρωεκλογές αδυνατούν να βρουν ελπίδα και φωνή, μέσα από μια πολιτική στέγη.
Ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα μου στη διαδικασία για την εκλογή νέου Προέδρου μίλησα ξεκάθαρα και ανυποχώρητα για μια μεγάλη παράταξη που θα είναι κόμμα εξουσίας και θα κυβερνήσει.
Για όλους αυτούς που δεν θέλουν να συντηρηθεί το πολιτικό σκηνικό που κρατά τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία.
Μακριά από όσους θέλουν να συντηρούν ένα μικρόκοσμο κομματικής γραφειοκρατίας και φλερτάρουν με τον κ. Μητσοτάκη, με ότι αυτός εκπροσωπεί και αποπνέει, θεωρώντας φυσιολογική τη συνεργασία μαζί του.
Γιατί εν τέλει, ελπίδα και προοπτική μπορεί να υπάρχει μόνο με μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα είναι ικανή να κυβερνήσει.
Πως θα δημιουργηθεί όμως η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη;
Με τεχνητές συγκολλήσεις;
Όσοι αντιλαμβάνονται τη δημιουργία μιας μεγάλης παράταξης ως άθροισμα πολιτικών κομμάτων, δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Αντίθετα πιστεύω στη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας.
Η νέα αυτή δημοκρατική και κοινωνική πλειοψηφία θα χτιστεί στη βάση, χωρίς αθροίσματα και συνιστώσες. Και στις σημερινές συνθήκες, αυτό δεν μπορεί να το κάνει από μόνο του κανένα κόμμα.
Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ανοιχτές πρωτοβουλίες, μέσα στην κοινωνία και όχι σε κλειστά γραφεία. Να απευθυνθούμε στους δημοκρατικούς πολίτες και κυρίως στα εκατομμύρια των πολιτών που δεν ψηφίζουν εδώ και καιρό γιατί δεν έχουν τι να ψηφίσουν. Με σοβαρότητα, αξιοπιστία και μια συγκροτημένη πρόταση διακυβέρνησης.
Πεποίθηση μου είναι ότι υπάρχουν δυνάμεις που θα την αγκαλιάσουν αυτή την πρωτοβουλία και πολίτες που θα προσπεράσουν τις ηγεσίες κομμάτων που θα επιμείνουν στην άρνηση για να διατηρήσουν την κομματική τους εξουσία σε ένα μικρομεσαίο κόμμα.
Γιατί η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μητσοτάκης θα φύγουν μόνο όταν αποκτήσει πολιτική έκφραση η μεγάλη κοινωνική αντιπολίτευση.
Μόνο με μια επιλογή ρήξης και ελπίδας.
