Κείμενο της τοπικής ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Αναλυτικά:
«Μα τι θα κάναμε, πού θα βρίσκαμε λεφτά, χωρίς ΕΣΠΑ(Εταιρικό Σύμφωνο για το Πλαίσιο Ανάπτυξης) και ΤΑΑ(Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας);»
(Πάντα σε πρώτο πληθυντικό, λες και τα λεφτά τα «έχουμε» όλοι μαζί, λες και τις εργολαβίες τις κάνουμε όλοι μαζί…)
Για χάρη του δημόσιου διαλόγου, δεν θα επικαλεστούμε μόνο την πικρή κοινωνική πείρα(ιδίως των τελευταίων ετών) και τη λαϊκή διαίσθηση και σοφία, που έχουν ήδη αποφανθεί «Αυτοί φάγανε και τ΄ απάσβεστα». Υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία, που κονιορτοποιούν την ήδη διάτρητη συστηματικά κατευθυνόμενη προπαγάνδα.
(Όσο, βέβαια, για κείνους που σιτίζονται, περισσότερο ή λιγότερο, από τα ψίχουλα των ευρωεργολαβιών, σκοτίστηκαν για το κοινωνικό και λαϊκό συμφέρον).
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
1.Οι εισροές από την ΕΕ, αυτός ο δήθεν πακτωλός χρημάτων, αποτελούν μόλις το 4% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού και μόλις το 5% της βαριάς άμεσης και έμμεσης φορολογίας που η εργατική τάξη και ο λαός πληρώνουν στο αστικό κράτος. Κατά συνέπεια, αν, μάλιστα συνυπολογίσουμε και τα δισεκατομμύρια για την αποπληρωμή του ληστρικού και αποικιοκρατικού δημόσιου χρέους που πάνε κατευθείαν στην ΕΚΤ(πάνω από 8,5 δις ευρώ για το 2024,
2.Ο λαός πληρώνει πολύ βαριά το μάρμαρο, για να γυρίσουν πίσω πολύ λιγότερα και για να πάνε στις τσέπες ελάχιστων τραπεζιτών και βιομηχάνων καπιταλιστών, σε τομείς και με όρους που μόνον αυτούς συμφέρουν.
Ένα παράδειγμα: Κρατικός προϋπολογισμός 2022: λήψεις από ΕΕ 5.381.000 ευρώ, αποδόσεις στην ΕΕ 2.700.000 ευρώ, «όφελος» 2.681.000 ευρώ, σταγόνα στον ωκεανό, αν λάβουμε υπόψη τα 46.074.000 ευρώ που έδωσαν οι λαϊκές τάξεις μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας αλλά και την προκλητικά πλήρη φορολογική ασυλία των μεγάλων επιχειρήσεων.
3.Η άρχουσα τάξη ωφελείται πολλαπλά, αναβαθμίζοντας τον διεθνή οικονομικό και γεωπολιτικό της ρόλο και αποκτώντας έναν εύχρηστο μηχανισμό επιβολής στο εσωτερικό.
4.Ο όρος για την εκταμίευση των ευρωπαϊκών κονδυλίων είναι η άτεγκτη εφαρμογή τους, οπότε μέσω αυτών επιβάλλεται η μόνιμη λιτότητα, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών(ιδιωτικοποιήσεις, ΣΔΙΤ), τα εξοπλιστικά προανακρούσματα του πολέμου.
5.Ακριβώς επειδή τα ευρωπαϊκά κονδύλια δουλεύουν για την ολιγαρχία, μέσω αυτών καθορίζονται ανάλογα και οι κοινωνικές(διάβαζε: αρπακτικές καπιταλιστικές) προτεραιότητες και αναδιατάσσεται η παραγωγική δομή των χωρών(λχ επιβάλλεται η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού).
Χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Η ταξική ιεράρχηση στην κατανομή των πόρων είναι εμφανέστατη στις δανειοδοτήσεις του ΤΑΑ: το 85,9% του συνολικού ποσού των δανείων αντιστοιχεί σε 63 δάνεια, ύψους άνω των 10 εκατ. ευρώ, που εισέπραξαν μόλις 36 εταιρείες-όμιλοι. Μόλις το 0,4% αφορά 20 δάνεια μικρότερα του ενός εκατ. ευρώ, που έλαβαν 20 επιχειρήσεις.
Κατά δήλωση του Γ. Στασινού, προέδρου του ΤΕΕ, στο σχετικά πρόσφατο 9ο Φόρουμ Συνοχής στις Βρυξέλλες, «η ευρωπαϊκή στρατηγική δεν επιτρέπει επενδύσεις σε έργα συντήρησης έργων υποδομής». Καλά η Κέρκυρα, με τις συνεχείς διακοπές νερού και τη στερεότυπη απάντηση της δημοτικής αρχής «Δεν υπάρχουν λεφτά»… Εδώ ολόκληρη Βαρκελώνη, στο έλεος των ιδιωτικοποιήσεων, θα πει οσονούπω το νερό νεράκι και η απάντηση των αρμοδίων είναι «προτεραιότητα στους τουρίστες»…
Η περίφημη επιλεξιμότητα των δαπανών, που ισχύει για τη χρηματοδότηση μέχρι και του τελευταίου τοπικού έργου, παράγει εξαμβλώματα που «βγάζουν μάτι»: ανακαινίσεις στις ίδιες παιδικές χαρές, ξανά και ξανά, και, ταυτόχρονα, τραγικές ελλείψεις σε έργα υποδομής, ακόμα και στο μέχρι πρότινος υπαρκτό, χείριστης ποιότητας και ακριβοπληρωμένο από τους κατοίκους νερό…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Τα περιβόητα ευρωπαϊκά κονδύλια αντιπροσωπεύουν ένα ελάχιστο ποσοστό του κρατικού προϋπολογισμού, πληρώνονται βαριά από το λαό, η μερίδα του λέοντος καταλήγει στην άρχουσα τάξη και συμβάλλουν σε μια ακόμα σκληρότερη ταξική ιεράρχηση των δημόσιων πόρων.
Για αυτούς τους λόγους, και για πολλούς άλλους, η πάγια θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που επιμένει στο στόχο της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ, δεν αποτελεί ιδεοληψία, αλλά ανταποκρίνεται απόλυτα στις ανάγκες και τα συμφέροντα εργαζομένων, ανέργων, λαού και νεολαίας.
