Σε θυμάμαι πάντα – πώς να σε ξεχάσω;
Λούλουδα το χαμόγελο στα χείλη σου
Κι όταν μια λύπη έκρυβαν σφιχτά
Τα μάτια σου -γη ουρανός η χτίση όλη-
Στοργή θυσία αφοσίωση
Και το κορμί – ασπίδα μου όταν μωρό
Στα πρώτα βήματά μου στήριγμα και στα μετά
Η αγκάλη σου λιμάνι στις φουρτούνες της ζωής
Και η καρδιά σου ελπίδα κι αποκούμπι
Στις πίκρες και στα βάσανα
Παρηγοριά η αγάπη σου κουράγιο μου το χάδι
Σε βλέπω πάντα δίπλα μου σε νοιώθω εδώ σιμά μου
‘Εφυγες μάνα
Κι άφησες κληρονομιά και θύμηση
Αγάπη την καρδιά σου
Και τ’ ουρανού το μάννα
