Το Δ.Σ. του ΣΕΠΕ Κέρκυρας προσκαλεί όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας στην ημερίδα που διοργανώνει με θέμα «Επιθετικότητα και βία των παιδιών σήμερα, Αιτίες-Επιπτώσεις, Η σημασία της οριοθέτησης» την Τετάρτη 10 Απριλίου 2024 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας με εισηγήτρια τη Μαρία Αγάθου, ψυχολόγο παιδιών και εφήβων.
Όπως προσθέτει ο ΣΕΠΕ:
Την ώρα που εκπαιδευτικοί και μαθητές προσπαθούμε καθημερινά να φέρουμε εις πέρας το έργο μας, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες (στοίβαγμα μαθητών στις τάξεις, ανυπαρξία υποστηρικτικών δομών, ακατάλληλα σχολικά κτίρια, έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού, έλλειψη υλικού κ.ά.), παρατηρούμε και στην Κέρκυρα την καθημερινή αύξηση περιστατικών βίας, ακόμα και σε μικρές ηλικίες, τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου.
Η βία στην εποχή μας έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και πλήττει όλες τις κοινωνικές ομάδες, ιδιαίτερα όμως τα παιδιά και τους εφήβους. Έρευνες σε διεθνές επίπεδο έχουν δείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού και βίας, οι οποίες παρατηρούνται συχνότερα στις ηλικίες 8-15 ετών. Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το φαινόμενο της βίας και του εκφοβισμού αφορά ένα στα δέκα παιδιά, με αποτέλεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες της μάθησης, που εκφράζονται με διάφορους τρόπους: άγχος, ψυχοσωματικά συμπτώματα, κατάθλιψη, αυτοκτονικό ιδεασμό, με ή χωρίς μαθησιακές δυσκολίες.
Τέτοια γεγονότα δεν μπορούμε να τα δούμε ξεκομμένα από το τι συμβαίνει στην κοινωνία συνολικά, από την ποικιλόμορφη βία που βλέπουν και βιώνουν οι μαθητές μας παντού γύρω τους. Το σχολείο είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. Όταν μια κοινωνία νοσεί, τα συμπτώματα της ασθένειας θα προσβάλλουν και το σχολικό περιβάλλον. Δυστυχώς, ως εκπαιδευτικοί στο σχολείο εισπράττουμε “ως σάκος του μποξ” καθημερινά όλα τα κοινωνικά και οικογενειακά προβλήματα των μαθητών και των γονέων τους τα οποία τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας έχουν γιγαντωθεί.
Η Κυβέρνηση οφείλει να αφουγκράζεται και να λύνει τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικογένειας. Το Υπουργείο Παιδείας όμως κινείται σε αντίθετη τροχιά, εθελοτυφλεί και κωφεύει στα πραγματικά προβλήματα των σχολείων και της Παιδείας. Προχωρά σε εξαγγελίες νομοθετικών ρυθμίσεων με επικοινωνιακή χρυσόσκονη, χωρίς διάλογο και χωρίς να ακούει τις απόψεις των μάχιμων εκπαιδευτικών. Για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τέτοιων τόσο σοβαρών ζητημάτων, με τα οποία εκπαιδευτικοί και γονείς βρισκόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά, το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση δεν παίρνουν στην πραγματικότητα κανένα μέτρο. Προβάλλουν καμπανιακές δράσεις ενάντια στη σχολική βία (εμπλέκοντας συχνά χορηγούς και ΜΚΟ), ψηφίζουν νόμους για τον σχολικό εκφοβισμό και κατασκευάζουν ηλεκτρονικές πλατφόρμες (που ενισχύουν τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και τις απρόσωπες καταγγελίες), ενώ την ίδια στιγμή δε φροντίζουν να υπάρχει σε όλα τα σχολεία το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), με σταθερή σχέση εργασίας, άρα και σταθερούς δεσμούς με την εκάστοτε σχολική κοινότητα. Επιλέγουν συνειδητά οι συνάδελφοι αυτοί να είναι περιφερόμενοι σε 5 σχολεία, βάζοντας και αυτήν την ανάγκη μαθητών και εκπαιδευτικών στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους.
Επίσης δεν φροντίζουν για ενιαία, κεντρική και επιστημονική επιμόρφωση από τα πανεπιστημιακά τμήματα, ενημέρωση πάνω σε αυτά τα ζητήματα τόσο των εκπαιδευτικών αλλά και των γονιών (όπως με σχολές γονέων). Κι έτσι, με τα ουσιαστικά ανούσια μέτρα του υπουργείου, βλέπουμε καθημερινά το πρόβλημα “να θεριεύει” και όχι να αντιμετωπίζεται, τις παθογένειες της κοινωνίας που ζούμε να μεταφέρονται μέσα στις σχολικές τάξεις με θύματα όλα τα παιδιά, είτε έχουν τον ρόλο του “θύματος” είτε τον ρόλο του “θύτη”.
Ταυτόχρονα η πρόσφατη απόπειρα ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων με την παρέμβαση της αστυνομίας στα Γενικά Λύκεια και την προσαγωγή και τρομοκράτηση των μαθητών όξυνε το κλίμα στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Είναι γνωστό ότι σε αρκετά σχολεία γίνονται όλο και συχνότερα αναφορές, μηνύσεις και καταγγελίες. Εμείς, οι εκπαιδευτικοί, γνωρίζουμε ότι ο ρόλος μας δεν είναι κατασταλτικός, ούτε τιμωρητικός απέναντι στους μαθητές. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μέσα σε κάθε σχολείο “χτίζονται” μέσα από τον διάλογο, την ειλικρίνεια, τους δεσμούς μεταξύ των μελών της κοινότητας (εκπαιδευτικών, μαθητών και οικογενειών). Σκοπός του σχολείου πρέπει να είναι να διαμορφώνει τον κάθε μαθητή ως προσωπικότητα και να τον διαπαιδαγωγεί με διαφορετικές αξίες από αυτές που προβάλλει η σημερινή κοινωνία, όπου κυριαρχεί ο ατομισμός.
Ο Σύλλογος των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Κέρκυρας καλεί:
· Να γίνουν άμεσα μαζικοί μόνιμοι διορισμοί κοινωνικών επιστημόνων με οργανικές θέσεις σε κάθε σχολική μονάδα, για να στηρίζουν τη σχολική ζωή, ώστε να αποτρέπονται τυχόν περιστατικά βίας και όχι να προσποιούμαστε ότι αυτά αντιμετωπίζονται με μεμονωμένες δράσεις του κάθε σχολείου.
· Να εξασφαλιστούν σύγχρονα ασφαλή σχολικά κτήρια από τη δημοτική αρχή και τα αρμόδια υπουργεία και όχι “εργοτάξια“ και κοντέινερ.
· Το ΥΠΑΙΘ να πάρει όλα τα μέτρα ώστε εκπαιδευτικοί και μαθητές να είναι προστατευμένοι από την έκθεση σε τέτοια περιστατικά που συμβαίνουν στον χώρο των σχολείων.
