Κάθε χρόνο τέτοια μέρα… σαν ανοίγουν τα σχολειά…

Τέτοιο μιθριδατισμό έχουμε πάθει πια, που σχεδόν αντιπαρερχόμαστε τον ψεκασμό των αγωνιζόμενων πλημμυροπαθών στη Λάρισα με χημικά από τους praetores urbanos του Μητσοτάκη ως εντελώς αναμενόμενο. Πώς είναι δυνατόν να διαταράσσεται η επίσκεψη της αυτού υψηλότητος στους δυσπραγούντας εκ θεομηνίας υπηκόους, κολίγους του θεσσαλικού κάμπου, από ασεβέστατους θορυβοποιούς πληβείους, τους κερκυραϊστί λεγομένους και popolo basso; Εκάς οι βέβηλοι! Να προστρέξουν οι παναγιότατοι για αγιασμό και ευχέλαιο, της βρεγμένης σανίδας που τους χρειάζεται, εννοείται. Άλλωστε, δεν θα τους απασχολήσουμε και πολύ, μέρες που είναι, από σχολείου εις σχολείον μοχθούν, ομού μετά των αξιοτίμων τοπικών αρχόντων και αρχοντισσών, των κυβερνητικών βουλευτών συνεπικουρούντων, ώστε να μεταλαμπαδεύσουν το φως το αληθινόν εις τους νέους μας, προς εξορκισμόν των διαδικτυακών, διεθνιστικών και άλλων δαιμονίων – η τηλεκπαίδευσις, βεβαίως, ως θεόπεμπτος, εξαιρείται… Και όσον αφορά εις τα σχολικά κτίρια, ας αρκεστούν επί του παρόντος οι υπήκοοι εις ολίγα βαψίματα και ευπρεπισμούς, τα υπόλοιπα με τα επόμενα ΕΣΠΑ και ΠΕΠ, βοηθούσης και της κάλπης, για σαραντακατό να πάμε πάλι…
Σεισμοί, λιμοί και λοιμοί, καταποντισμοί, ολοκαυτώματα, επιδρομές φασιστοειδών με τις ευλογίες βαθέος και ρηχού κράτους, φόνοι εν ψυχρώ πάνω στον καταπέλτη, καταμεσής του δρόμου, στα άδυτα της κρεβατοκάμαρας, φόνοι σωμάτων και ψυχών. Το αποτύπωμα στις συνειδήσεις από μικρό έως ανύπαρκτο. Γενικευμένη άρνηση της πραγματικότητας. Γιατί; Γιατί το δόγμα TINA καλά κρατεί.
There is no alternative: Δεν υπάρχει εναλλακτική. Μας το κανοναρχάνε νυχθημερόν επί χρόνια κι άμα το αμφισβητήσεις, αναγορεύεσαι αυτομάτως σε παρία. Μα, αν κάτσουμε και το καλοσκεφτούμε, δεν υπάρχει πιο παράλογη απόφανση. Φύση, κοινωνία και ιστορία έχουν διαψεύσει και διαψεύδουν καθημερινά και τρανταχτά την αντίληψη περί μονόδρομου. Ποικιλία, απρόοπτο, τυχαιότητα, εναλλαγή, αντίθεση, αντίφαση, α-ταξία:αυτός είναι ο κόσμος και, ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο, είναι και κόσμος με την αρχαιοελληνική έννοια, δηλαδή στολίδι˙ μη ολοκληρωτικά ελέγξιμος, μη τιθασεύσιμος, πάντα σε εκπλήσσει κι από παντού σου ξεγλιστράει.
Ήλθεν η ώρα κι ο καιρός, η κατάλληλη στιγμή δηλαδή, να πάμε πίσω στα βασικά της εγκύκλιας γνώσης. Δεν υφίσταται μονόδρομος ούτε εκ θεού προορισμός. Οι άνθρωποι φτιάχνουν, οι άνθρωποι χαλάνε, όχι ως μεμονωμένα άτομα, αλλά ως μέλη ευρύτερων κοινωνικών συνόλων. Αυτή η άτιμη η πάλη η ταξική έχει γκρεμίσει Βαστίλες και ανάκτορα χειμερινά και παντοδυναμίες που φάνταζαν γίγαντες αποτρόπαιοι, είχανε όμως πόδια πήλινα. Στη μακρά ιστορική διάρκεια ασφαλώς, ωστόσο, πολλές φορές η έκβαση των πραγμάτων κρίθηκε και κρίνεται σε στιγμές.
Έχουμε την ατυχία – ή και την τύχη – να ζούμε σε σκληρούς και ενδιαφέροντες καιρούς. Επιπλέον, ο καπιταλισμός είναι ένα σχετικά νέο κοινωνικό σύστημα, αν λάβουμε υπόψη και την ανισόμερη και ανισόχρονη ανάπτυξή του από γωνιά σε γωνιά του πλανήτη. Στη σχετικά σύντομη ζωή του έχει αποδειχτεί η πλήρης ασυμβατότητά του με την επιβίωση της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Από αυτήν την άποψη, η κόκκινη Ρόζα δικαιώνεται πανηγυρικά, αφού κατάφερε να διατυπώσει, ως ύψιστο δίλημμα του σύγχρονου κόσμου, το Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Δεν υπάρχει απολύτως καμία λογική και επιστημονική διαβεβαίωση ότι ο καπιταλισμός είναι ατράνταχτος, αξεπέραστος, αήττητος. Καθόλου τυχαία, όσοι πριν από ένα τέταρτο του αιώνα κόμπαζαν ότι ήρθε το τέλος της Ιστορίας διαψεύστηκαν οικτρά κι έφαγε η μούρη τους χώμα. Ακόμα και τα μικρά παιδιά, λοιπόν, καταλαβαίνουν ποιους ωφελεί και ποιους συμφέρει η ηττοπάθεια και ο μιθριδατισμός όλων ημών, των πολλών.
Καλή χρονιά σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και καλούς αγώνες! Καλή μας χρονιά και κακός τσου χρόνος, ξέρουνε αυτοί ποιους εννοούμε…