Ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Ένας άνθρωπος τρέχει και καταφέρνει να μπει στο πλοίο τελευταία στιγμή πριν τον απόπλου. Δυο μέλη του πληρώματος αντί να φροντίσουν για την ασφάλειά του ως όφειλαν, τον απωθούν με τη βία προς τα έξω. Ακολουθεί δεύτερη προσπάθεια και τα μέλη του πληρώματος με την ίδια βία ολοκληρώνουν το αποτρόπαιο… «pushback», με τον επιβάτη να πνίγεται στο λιμάνι του Πειραιά. Τελευταία πράξη της απίστευτης κτηνωδίας, η απάθεια με την οποία ο θύτης κοίταξε τον 36χρονο να παλεύει στα νερά της δίνης που δημιουργούσε η προπέλα του πλοίου…. Και η κανονική συνέχεια του απόπλου του πλοίου… με ευθύνη της εταιρίας η οποία μάλιστα αρχικά έσπευσε να διευκρινίσει σε ανακοίνωση για την καθυστέρηση του πλοίου ότι… «το πλοίο δεν φέρει καμία ευθύνη». Παρά το γεγονός ότι γνώριζαν πολύ καλά τι συμβαίνει.
Το τελευταίο περιστατικό στον καταπέλτη του Blue Horizon έχει φυσικούς αυτουργούς. Έχει θύτες που οι πράξεις τους θυμίζουν περισσότερο κτήνη και λιγότερο ανθρώπους. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πληρώσουν για αυτές. Από τον ναύτη που έσπρωξε στη θάλασσα έναν επιβάτη, μέχρι τον πλοίαρχο που συνέχισε τον απόπλου ενώ γνώριζε για τον άνθρωπο στη θάλασσα και τον πνιγμό.
Όμως, πίσω από τα χέρια που διέπραξαν το έγκλημα και από αυτά που συνεχίζοντας απρόσκοπτα την πορεία του πλοίου επιχείρησαν να το αποσιωπήσουν, υπάρχουν πολιτικές κυβερνήσεων και εταιριών που οδήγησαν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Υπάρχουν πολιτικές που έχουν εδραιώσει ένα καθεστώς ασυδοσίας για τους εφοπλιστές που με τη σειρά τους, ασκώντας κάθε μορφής πίεση, απαιτούν από τα πληρώματα να λειτουργούν ως γενίτσαροι-φρουροί της αισχροκέρδειάς τους. Και που σε αρκετές περιπτώσεις τα καταφέρνουν.
Τα περιστατικά αγενούς και τραμπούκικης συμπεριφοράς πολλά. Λίγες μέρες πριν (4/9) στο F/B Nήσος Μύκονος, επιβάτισσα υποχρεώθηκε να πληρώσει και δεύτερο εισιτήριο (των 72€!) γιατί στο αρχικό δεν αναγράφονταν σωστά το όνομά της. Και αυτό έγινε με την απειλή της αποβίβασής της στη Σύρο και τη συνδρομή του λιμενικού. Λίγα χρόνια πριν, στο ίδιο πλοίο για αντίστοιχους λόγους έσπρωχναν επιβάτισσα. Όλο το τελευταίο διάστημα από τα πλοία της μίας(!) πλέον εταιρίας που λυμαίνεται το Αιγαίο, οι επιβάτες είναι αντιμέτωποι με την όλο και πιο ακραία συμπεριφορά πληρωμάτων με στόχο πάντα τη μεγιστοποίηση των κερδών της εταιρίας επί δικαίων… και αδίκων. Τα ίδια πληρώματα είναι πάντα πρόθυμα να δικαιολογήσουν κάθε αυθαιρεσία της εταιρίας… τους.
Τα χέρια του ύπαρχου και πολύ περισσότερο την απόφαση του πλοίαρχου να εγκαταλείψει το θύμα και να συνεχίσει το ταξίδι τα κινεί και αυτή η απαίτηση της εταιρίας. Η ασυδοσία και η δίψα για αισχροκέρδεια των ακραία επιδοτούμενων και κρατικοδίαιτων εφοπλιστών. Αυτά τα προσόντα άλλωστε αξιολογούν για να προσλάβουν και να προάγουν τους εργαζόμενους τους.
Τα χέρια του κάθε ύπαρχου τα απελευθερώνει μια ακροδεξιάς πνοής κυρίαρχη πολιτική και προπαγάνδα. Που συμπυκνώνεται στις δηλώσεις της γνωστής τηλεπερσόνας-«δημοσιογράφου» Μάνδρου λίγες ακριβώς ώρες μετά το έγκλημα στον Πειραιά. «Ας τον έσπρωχναν μέσα, ας τον πλάκωναν στις κλωτσιές, όχι να τον σκοτώσουν»! Αυτή ακριβώς την πρακτική του τραμπουκισμού και της αυτοδικίας, αυτή την πρακτική που δικαιολογεί η κάθε Μάνδρου, τροφοδοτεί μια κυβερνητική πολιτική που πνίγει ανθρώπους στην Πύλο, που καίει ζωντανούς στον Έβρο, που πνίγει στον Βόλο, που δολοφονεί στα Τέμπη. Αυτή η πολιτική που έχει θέσει την καταστολή στην ημερήσια διάταξη. Αυτή η πολιτική που διεκδικεί και προάγει ρουφιάνους και αυτόκλητους τραμπούκους στα πλαίσια του κοινωνικού αυτοματισμού. Αυτή η πολιτική που έβαλε τα ίδια πληρώματα σε ρόλο χωροφύλακα να απαγορεύουν την είσοδο στα πλοία τον καιρό της πανδημίας. Να αποφασίζουν ποιος θα ταξιδέψει και ποιος… όχι.
Το απύθμενο θράσος της εταιρίας και των στελεχών της, το απελευθερώνει μια πολιτική που «δεν φέρει καμία ευθύνη» για τις ανείπωτες καταστροφές και τα εγκλήματα που διαπράττει σε βάρος του λαού και του τόπου. Για αυτό και οι εφοπλιστές των οποίων «το πλοίο δε φέρει καμία ευθύνη» τώρα βγάζουν δακρύβρεχτες ανακοινώσεις παριστάνοντας τους αθώους.
Αυτή η κυρίαρχη πολιτική υφαίνει τα ερωτήματα που κυριάρχησαν στα ΜΜΕ αμέσως μετά το συμβάν στο Blue Horizon. Αν «ο 36χρονος είχε εισιτήριο;» Αν «ήταν έλληνας ή μετανάστης;». Λες και αν δεν είχε εισιτήριο ή αν δεν ήταν έλληνας δικαιολογούνταν η άσκηση βίας.
Είναι βέβαιο ότι από τη στιγμή που η εταιρία δεν μπόρεσε να αποσιωπήσει το έγκλημα, λόγω των στοιχείων που ευτυχώς παρουσίασαν οι επιβάτες, θα επιχειρήσει να το χρεώσει αποκλειστικά στον ύπαρχο. Είναι επίσης βέβαιο ότι αν επιτρέψουμε κάτι τέτοιο, «νέοι» ύπαρχοι θα γεννηθούν ξανά και ξανά στο μέλλον. Αυτούς τους ύπαρχους που τώρα θυμήθηκε ο Βαρβιτσιώτης τον θρήνο των οικογενειών τους, που πήγαν για ένα μεροκάματο και γύρισαν… δολοφόνοι.
Καμία ανοχή στην εφοπλιστική ασυδοσία.
