Ένας σημαντικός άνθρωπος του αθλητισμού, ιδίως στο γυναικείο μπάσκετ, έφυγε από τη ζωή στα 71 του χρόνια. Ο λόγος για το Γιώργο Αγιώτατο.
Για το χαμό του εξέδωσε ανακοίνωση ο ΚΓΣ, ενώ, ο παλαίμαχος άσος Νίκος Κρητικός με μια μακροσκελή ανακοίνωση θύμισε την καλοσύνη και την ευγένεια που είχε τόσο ως παράγοντας όσο και ως άνθρωπος.
Η ανακοίνωση του ΚΓΣ
Ο Σύλλογός μας αλλά και όλη η αθλητική Κέρκυρα θρηνεί για την αναπάντεχη απώλειά του. Θα μας λείψει η ευγένεια, η καλοσύνη, το χαμόγελό του, η αγάπη του, το μεγαλείο της ψυχής του. Από τους σπουδαιότερους Kερκυραίους παράγοντες μπάσκετ, ήταν επί σειρά ετών η ψυχή της γυναικείας μας ομάδας και όχι μόνο. Πάντα προσπαθούσε να βοηθά τα παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και τα όνειρά τους. Ο Κερκυραϊκός Γυμναστικός Σύλλογος είχε την τιμή να τον είχε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και αργότερα τον καλλίτερο φίλο. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του και ευχόμαστε καλό ταξίδι στη αγκαλιά του Κυρίου μας. Δεν θα τον ξεχάσουμε γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισε στο πέρασμά του από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβήσει με τον θάνατό του. Πάντα θα τον θυμόμαστε και πάντα θα τον αγαπούμε.
Η ανάρτηση του Νίκου Κρητικού
Έφυγε από κοντά μας ένας από τους πιο ευγενικούς και καλοσυνάτους ανθρώπους του κερκυραϊκού μπάσκετ ο Γιώργος ο Αγιώτατος. Ήταν σαν παράγοντας η “ψυχή” της γυναικείας ομάδας του Κερκυραϊκού ΓΣ τις δεκαετίες του ΄80 και του ΄90 και παρών σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες (Συμμετοχή σε Α΄ Εθνική και Β’ Εθνική κατηγορία).
Ο Γιώργος δεν είχε κάποια ιδιαίτερη προϋπηρεσία με το άθλημα του μπάσκετ, όμως η φιλία του με τον παίκτη και αργότερα επίσης παράγοντα του συλλόγου Ζήνο Βελέλη τον έφερε και αυτόν στην “οικογένεια” του Κερκυραϊκού. Γιατί εκείνα τα χρόνια η διοίκηση του συλλόγου και ειδικά το τμήμα του μπάσκετ ήταν πραγματικά σαν οικογένεια!!
Εγώ τον γνώριζα από μικρό παιδί και οφείλω να πω ότι μέχρι και την τελευταία φορά που τον είδα πριν από μερικούς μήνες, ο Γιώργος παρέμεινε το ίδιο καλός και χαμογελαστός όπως τον γνώριζα απο παιδί… για να μην κουράσω παραπάνω, θα σας πω μια από τις πολλές κοινές εμπειρίες που είχαμε.
Ήταν γύρω στο 1990 όταν βρεθήκαμε στην Λευκάδα για ένα παιχνίδι με την τοπική ομάδα στα πλαίσια του πρωταθλήματος. Παίζαμε σε ανοικτό γήπεδο γιατί τότε δεν υπήρχε κλειστό στην Λευκάδα και οι συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες από πλευράς φιλάθλων. Ο Γιώργος ήταν στον αγώνα μαζί με την αποστολή της γυναικείας ομάδας και στην συνέχεια θα ταξίδευε για Αθήνα που την επόμενη μέρα θα έδινε τον δικό της ματς.
Κάποια στιγμή του αγώνα που ήταν φοβερά ανταγωνιστικός και αμφίρροπος, βρισκόμουν περίπου στο κέντρο του γηπέδου και ενώ κάποιος συμπαίκτης μου εκτελούσε ελεύθερες βολές, με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Γιώργο να πηγαίνει προς την γραμματεία για να ρωτήσει πόσος χρόνος απέμενε για την λήξη μιας και δεν υπήρχε πίνακας φυσικά! Με το που φτάνει εκεί ένας νεαρός “φίλαθλος” της τοπικής ομάδας το θεώρησε λάθος και τον χτυπάει με τόση δύναμη που στην κυριολεξία πέταξε προς τα πίσω… ακολούθησε γενική σύρραξη ένας χαμός πραγματικά! Όταν κάπως ηρέμησαν τα πράγματα πήγα προς το μέρος του Γιώργου που καθόταν στην άκρη του πάγκου με εμφανή τα σημάδια από το χτύπημα στο πρόσωπο του και τον ρώτησα πως είναι. Τότε αυτός με την ηρεμία που είχε πάντα με κοίταξε και μου είπε.. Δεν πειράζει Νίκο όλα καλά ένα παιδί είναι αυτός που με χτύπησε κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα μάθει πως αυτό που έκανε είναι λάθος.
Μου είχε κάνει τέτοια εντύπωση η απάντηση του μέσα σ εκείνον τον γενικό χαμό που επικρατούσε και την θυμόμουν πάντα όταν τον έβλεπα! Να σαι καλά όπου και να σαι Γιώργο χαμογελαστός και αυθεντικός, το κερκυραϊκο μπάσκετ και ειδικά το γυναικείο κομμάτι του που δυστυχώς και αυτό τα τελευταία χρόνια ζει με τις αναμνήσεις, σου χρωστάει πολλά!
*Το CorfuPress.com εκφράζει τα συλλυπητήριά του στους οικείους του Γ. Αγιώτατου.
