Το ΔΣ του Δικηγορικού Συλλογου Κερκυρας, θεωρώντας το οικιστικό πρόβλημα, όπως σήμερα διαμορφώνεται στην Ελλάδα και ειδικότερα την Κέρκυρα, ως ένα μείζον ζήτημα, προέβη στην κάτωθι απόφαση του.
Είναι γνωστή σε όλους μας η έλλειψη κατοικιών κυρίως στην πόλη της Κερκυρας, αλλά πλέον και στην ύπαιθρο.
Άμεσοι αποδέκτες του προβλήματος είναι ενδεικτικά το Ιόνιο Πανεπιστημιο, το Νοσοκομείο μας, ο χώρος της Δικαιοσύνης και ο χώρος της εκπαίδευσης, αφού ελλείψει διαθεσίμων προς αστική μίσθωση κατοικιών, οι φοιτητές, Ιατροί, Δικαστές και δάσκαλοι – καθηγητές, αποφεύγουν συστηματικά την Κέρκυρα σαν τόπο εγκατάστασης, φοίτησης η εργασίας τους.
Ακόμα, μάλιστα, κι αν καταφέρουν πιθανόν να βρουν κατοικία, η αξία πλέον των, προς μίσθωση, ακινήτων, είναι στα ύψη, χωρίς με τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά η με το εμβαδό τους, πολλές φορές, να δικαιολογείται αυτή η τιμή.
Σαν αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού, είναι να κινδυνεύουν με μαρασμό οι τομείς της υγείας, της δικαιοσύνης και της εκπαίδευσης στην Κέρκυρα, αλλά και εν τέλει αποδέκτης του προβλήματος να είναι ο ευρύς πληθυσμός της Κερκυρας, που επίσης δυσκολεύεται να στεγάσει η μεταστεγασει την οικογένεια του, φαινόμενο που εμείς οι Δικηγόροι το ζούμε συνεχώς, μέσα από τις μισθωτικές διάφορες που εκδικάζονται η εκτελούνται καθημερινά.
Το βασικό αίτιο του φαινομένου αυτού είναι η τουριστική χρήση πληθώρας αστικών, κυρίως, ακινήτων με το σύστημα Airbnb (βραχυχρόνιες μισθώσεις).
Το σύστημα αυτό αποτελεί ένα φαινόμενο της εποχής μας, το οποίο έχει φέρει αρκετά θετικά (ευρεία αναπαλαίωση παλαιών και εγκαταλελειμμένων ακινήτων), αλλά και πολλές άλλες συνέπειες (έλλειψη χώρων για αστική μίσθωση).
Φαινόμενο όμως αποτελεί και η μη επαρκής ρύθμιση και οριοθέτηση του φαινομένου αυτού από μεριάς της ελληνικής Πολιτείας.
Το ζήτημα αυτό, παρά το ότι ζητείται επιτακτικά, ακόμα και από κάποιους από τους φορείς του τουρισμού, εντούτοις δεν έχει ρυθμιστεί νομοθετικά και φορολογικά από το Ελληνικό Κράτος.
Αντίθετα σε χώρες του εξωτερικού έχει οριοθετηθεί, όπως πχ στην Γαλλία όπου ο ιδιοκτήτης περισσότερων κατοικιών, υποχρεούται να διαθέτει υποχρεωτικά μέρος αυτών σε αστική μίσθωση και όχι ολοκληρωτικά σε Airbnb, με ταυτόχρονη κρατική αδειοδότηση για τη χρήση αυτή η όπως στην Ισπανία, όπου υφίσταται μητρώο καταγραφής των ακινήτων αυτών (στους οικείους Δήμους), όπου κάθε κατοικία λαμβάνει έναν αριθμό μητρώου και που σε αριθμό και τετραγωνικά μέτρα, δεν μπορούν να υπερβαίνουν συγκεκριμένα αριθμητικά όρια ανά περιοχή.
Στην Ελλάδα, άγνωστο γιατί, το Κράτος δείχνει μια διστακτικότητα στην ρύθμιση του φαινομένου, το οποίο ναι μεν μπορεί να είναι σύγχρονο και αναγκαίο, αλλά έχει καταστεί ανεξέλεγκτο.
Θεωρούμε απαραίτητο το φαινόμενο να ρυθμιστεί άμεσα νομοθετικά, σίγουρα φορολογικά, καθώς επίσης και με θέσπιση κανόνων ασφαλείας και καταλληλότητας των κατοικιών αυτών, ως προς αυτή τη χρήση.
Με τον τρόπο αυτό και μόνο αν μπει μια τάξη στις βραχυχρόνιες μισθώσεις, θα μπορέσει να επιλυθεί το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης στέγης, που στην Κέρκυρα ειδικά, τείνει να εξελιχθεί σε μείζον και δυσάρεστο κοινωνικό φαινόμενο.
