“Φτερά” έκανε τις πρώτες πρωινές ώρες η προτομή του Κάρολου Κουν από την είσοδο του Θεάτρου Τέχνης.
Άγνωστοι έκλεψαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας (30/1) την προτομή του Κάρολου Κουν, του εμβληματικού σκηνοθέτη και ιδρυτή του Θεάτρου Τέχνης, που βρισκόταν στην είσοδο του Υπογείου του Θεάτρου Τέχνης, δίπλα στο ταμείο, εντός της Στοάς του Βιβλίου, στην οδό Πεσμαζόγλου 5.
Η προτομή ήταν έργο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες του 20ού αιώνα, του Χρήστου Καπράλου. Ήταν κατασκευασμένη από Ορείχαλκο και αναπαριστούσε τον Κάρολο Κουν σε ώριμη ηλικία, με το κεφάλι ελαφρά στραμμένο και ένα ελαφρό μειδίαμα. Στην πρόσοψη της βάσης η εγχάρακτη επιγραφή ανέφερε: «ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ 1908 – 1987».
Ο Κάρολος Κουν
Ο Κάρολος Κουν (Προύσα, 1908 – Αθήνα, 1987) το 1942 ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης και τη Δραματική Σχολή, στην οποία μαθήτευσαν οι σημαντικότεροι σκηνοθέτες και ηθοποιοί της μεταπολεμικής γενιάς. Εγκαινίασε τη μορφή του κυκλικού θεάτρου το 1954 και παρουσίασε πρώτος στο ελληνικό κοινό καινούργια ρεύματα του ξένου μεταπολεμικού ρεπερτορίου, όπως Μπρεχτ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Πίντερ, Ντάριο Φο κ.ά. Παράλληλα σκηνοθέτησε έργα πολλών νέων ελλήνων συγγραφέων, όπως Σεβαστίκογλου, Καμπανέλλη, Κεχαϊδη, Αναγνωστάκη κά. αλλά και έργα αρχαίων τραγικών ποιητών. Το 1959 ανέβασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, παράσταση που θεωρήθηκε σκανδαλώδης λόγω της πρωτοποριακής της μορφής. Πραγματοποίησε περιοδείες σε χώρες του εξωτερικού κι έλαβε μέρος σε διεθνή φεστιβάλ, κυρίως με παραστάσεις αρχαίου δράματος.
Ο Χρήστος Καπράλος
Ο Χρήστος Καπράλος (Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας, 1909 – Αθήνα, 1993) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα. Επίκεντρο της γλυπτικής του υπήρξε από την αρχή η ανθρώπινη μορφή. Χρησιμοποιώντας αρχικά τον πηλό, το γύψο, την πέτρα και το μάρμαρο φιλοτέχνησε μεμονωμένα γλυπτά ή σειρές, που απέδωσε ρεαλιστικά, έχοντας ως πηγή έμπνευσης την ελληνική γλυπτική της αρχαϊκής, κυρίως, περιόδου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 στράφηκε σε συνθέσεις μοντέρνες, αφαιρετικές, όχι όμως εντελώς ανεικονικές. Χρησιμοποιώντας μια δική του τεχνική, δημιούργησε έργα από ελάσματα χαλκού που έχουν ως πρότυπο τον εξπρεσιονισμό, το σουρεαλισμό ή το φουτουρισμό.
