Η επίσημη ίδρυση Ενώσεων Παλαιών Προσκόπων (ΕΠΠ) στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1952. Είχαν γίνει κινήσεις και ίδρυση ΕΠΠ και πιο πριν κατά τις ανάγκες διαχείρισης των διατελεσάντων προσκόπων πράγμα που είχε διαπιστώσει έγκαιρα ο Ιδρυτής ΒΡ αλλά τις πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν σε πολλές χώρες τις διέκοψε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Το 1952 ιδρύθηκε η «Διεθνής Φιλία Προσκόπων και Οδηγών» ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι και το ΣΕΠ. Για να συμμετέχει το ΣΕΠ στη «Διεθνή Φιλία» προκάλεσε τη ψήφιση του Ν 2091/1952 περί ΠΠ, οι οποίοι από τότε μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονται ΜΗ ΕΝΕΡΓΑ ΜΕΛΗ του ΣΕΠ.
Από το 1954 το ΔΣ/ΣΕΠ συνέστησε την Κεντρική Επιτροπή Παλαιών Προσκόπων Ελλάδας (ΚΕΠΠΕ) με μέλη της επιλογής του ΔΣ στην οποία ανέθεσε την Εποπτεία των ΕΠΠ και την εκπροσώπηση του ΣΕΠ στη «Διεθνή Φιλία». Την σημερινή ISGF. Τη γενική Εποπτεία των ΕΠΠ είχε το ΔΣ (μέχρι σήμερα) και την άμεση εποπτεία η ΚΕΠΠΕ (μέχρι το 2015).
Η ΚΕΠΠΕ είχε 9 μέλη που τα διόριζε το ΔΣ/ΣΕΠ. Κάθε χρόνο 3 μέλη της ΚΕΠΠΕ αποχωρούσαν και τα αντικαθιστούσαν 3 νέα που τα διόριζε το ΔΣ/ΣΕΠ. Η ΚΕΠΠΕ λειτουργούσε με δικό της Εσωτερικό Κανονισμό (μέχρι το 2006).
Για να ιδρυθεί μία ΕΠΠ 10 υποψήφια μέλη της ζητούσαν απ’ ευθείας από την ΚΕΠΠΕ και μόνο από την ΚΕΠΠΕ την ίδρυση της Ένωσής τους κατά Κανονισμό ΠΠ που η ίδια η ΚΕΠΠΕ είχε εκπονήσει. Οι οικονομικές υποχρεώσεις των μελών των ΕΠΠ ήταν μόνο η μηνιαία συνδρομή τους προς την Ένωσή τους, που οι ίδιες οι ΕΠΠ αποφάσιζαν.
Από το 1952 μέχρι το 1973 ιδρύθηκαν μερικές ΕΠΠ. Κυρίως ως Σύλλογοι μετά από έγκριση του Καταστατικού τους από το Πρωτοδικείο. Και ως σύλλογοι λειτουργούσαν με ΓΣ και ΔΣ.
Η παρουσία τους στα προσκοπικά πράγματα ήταν μικρή και η εκάστοτε ΚΕΠΠΕ ασχολούνταν κυρίως με την εκπροσώπηση του ΣΕΠ στην ΕΣΠΠΟΕ και στη «Διεθνή Φιλία». Ελάχιστη σημασία δινόταν από όλους στους Παλαιούς Προσκόπους (ΠΠ).
Το 1973 η ΚΕΠΠΕ συνέταξε ένα νέο Κανονισμό Παλαιών Προσκόπων (ΚΠΠ). Κατ’ αυτόν οι ΕΠΠ λειτουργούσαν με ΓΣ και ΔΣ (5-7 μέλη) και Εσωτερικό Κανονισμό που συνέτασσαν οι ίδιες κατά το σχέδιο που Εσωτερικού Κανονισμού που είχε εκπονήσει και τους υποδείκνυε η ΚΕΠΠΕ.
Στο ΠΔ 123/1974 και στο Ν 440/1976 που από τότε μέχρι σήμερα ισχύει, δεν γίνεται καμία αναφορά στους ΠΠ και καμία μνεία στον ιδρυτικό τους Νόμο 2091/1952.
Με τον «Γενικό Κανονισμό Παλαιών Προσκόπων» του 1976, μετά από τροποποίηση του παλαιότερου ΚΠΠ του 1975, ιδρύθηκαν αρκετές ΕΠΠ στην Ελλάδα. Και το ΔΣ/ΣΕΠ και η ΚΕΠΠΕ δημοσίευαν στα προσκοπικά έντυπα (ο Πρόσκοπος – Κρίκος των Βαθμοφόρων) μια καμπάνια με το γενικό τίτλο «Μια φορά Πρόσκοπος, πάντα Πρόσκοπος» (ρήση του ΒΡ) που καλούσε τους ΠΠ να ενταχθούν σε ΕΠΠ.
Με τον Οργανισμό του 1977 (ΠΔ 822/1977) το ΣΕΠ λειτουργεί με ΓΣ η οποία αναδεικνύει το ΔΣ/ΣΕΠ. Στους πόρους του ΣΕΠ αναφέρονται οι συνδρομές των μελών του και η επιχορήγηση του κράτους, η οποία από τότε βαίνει συνεχώς μειούμενη και σήμερα έχει ελαχιστοποιηθεί.
Οι ΠΠ αναφέρονται μόνο ως «Αρωγά Μέλη» του ΣΕΠ και ο Ν.2091/1952 εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Οργανισμό του ΣΕΠ. Φυσικά οι ΠΠ δεν μετέχουν στην ΓΣ όπως δεν μετέχει και κανένα μέλος της ΚΕΠΠΕ. Ως Αρωγά όμως μέλη καταβάλλουν την ετήσια συνδρομή τους στο ΣΕΠ που ορίζει για όλα τα μέλη του το ΔΣ/ΣΕΠ με απόφασή του.
Από το 1978 η ΚΕΠΠΕ δραστηριοποιείται και γίνονται Ετήσιες Πανελλήνιες και Περιφερειακές Συναντήσεις ΠΠ και Παν. Συνέδρια ΠΠ στα οποία οι ΠΠ θέτουν τα θέματα που τους απασχολούν.
Στον Οργανισμό του ΣΕΠ του 1980 (ΠΔ 1028/1980) επαναλαμβάνονται για τους ΠΠ τα όσα προέβλεπε και ο Οργανισμός του 1977. Οι ΠΠ αναφέρονται και πάλι ως Αρωγά Μέλη του ΣΕΠ που έχουν την υποχρέωση της ετήσιας συνδρομής τους προς το ΣΕΠ, πράγμα που εφαρμόζεται εξαιρετικά περιορισμένα από τους ΠΠ, και ο Ν.2091/1952 περιλαμβάνεται και πάλι στον Οργανισμό. Φυσικά οι ΠΠ δεν μετέχουν στην ΓΣ (το αντίθετο θα ήταν απίθανο), μετέχουν όμως στη ΓΣ δύο μέλη της ΚΕΠΠΕ.
… συνεχίζεται
