Στα πλαίσια του τριημέρου εορτασμού του θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνος, σήμερα στις 12 Αυγούστου, στο ιερό προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα, συλλειτούργησαν οι προσκεκλημένοι μητροπολίτες του Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ο σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος προεξήρχε στο αρχιερατικό συλλείτουργο, και ο σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος.
Κατά την Θεία Λειτουργία ομίλησε ο οικείος ποιμενάρχης, μητροπολίτης Κερκύρας, κ. Νεκτάριος, ο οποίος έλαβε αφορμή από το αποστολικό ανάγνωσμα και συγκεκριμένα από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Εφεσίους. Υπογράμμισε τρία σημεία εκ της επιστολής, πρώτον, ως τέκνα φωτός περιπατείτε, η προτροπή του Αποστόλου Παύλου προς όλους μας, είναι να έχουμε το φως του Χριστού στη ζωή μας, γιατί εκείνος ο οποίος θα προτιμήσει το σκοτάδι, κατά την προτροπήν του Αποστόλου Παύλου, διαβαίνει τον δρόμο της αγνωσίας του Θεού και ιδιαίτερα λατρεύει τον πειρασμό, ο οποίος έφυγε από το φως της Χάριτος του Θεού, και με την αμαρτία εκπροσωπεί το σκοτάδι.
Η προηγηθείσα εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η εορτή του θείου φωτός. Τούτο το άκτιστο φως το οποίο είναι μια από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού το απήλαυσαν, οι τρεις εκ των μαθητών, και τούτο το φως γίνεται μεθεκτόν έπειτα από αγώνα πνευματικό, που συνιστά την μετάνοια, την εγκράτεια, την καθαρότητα και την αδιάλειπτη προσευχή. Οι άγιοι της εκκλησίας μας, όπως και ο Άγιος Σπυρίδωνας, ελλάμφθηκαν από τούτο το Θαβώριο Φως, και στη ζωή τους το αντανακλούσαν σε όσους τους προσέγγιζαν. Και τούτο το φως δεν στάθηκε μόνο στην επίγεια ζωή τους, αλλά συνεχίζουν να είναι μέτοχοι και στη ζωή της αιωνιότητος. Γι αυτό ο άγιος Σπυρίδωνας εκπέμπει αυτό το φως του Χριστού, σε εκείνον ο οποίος προστρέχει με πίστη στην Χάρη του. Η σημερινή ανθρωπότητα που είναι άγευστη όλων αυτών των θεϊκών δωρεών, παραμένει στο πνευματικό σκοτάδι, στην απόγνωση, στην απελπισία και το αδιέξοδο της ζωής.
Δεύτερον, ο Απόστολος προτρέπει να εξαγοράζουμε τον χρόνο της ζωής μας, που ο χρόνος της ζωής μας είναι δώρο του Θεού. Ο Χρόνος της ζωής μας δεν επιστρέφει, αλλά τρέχει προς την αιωνιότητα. Η εξαγορά του χρόνου της ζωής μας αφορά στην πνευματική μας οικοδομή και την πνευματική τελείωσιν μας. Αφορά στην σχέση την προσωπική που αγωνιζόμαστε με τα πρακτικά πατερικά μέτρα, για να επιτύχουμε την αληθινή σχέση με τον Ιησού Χριστό. Η σπατάλη σε έργα τα οποία είναι γεμάτα από το εκκοσμικευμένο φρόνημα της ζωής μας, είναι η απώλεια της μεγάλης δωρεάς του χρόνου, τον οποίο μας δίδει ο Θεός για να χρησιμοποιήσουμε για τον εξαγιασμό μας και τη συνάντηση μας με Εκείνον. Η σοφία των Αγίων της πίστεως μας, αλλά και ιδιαίτερα του Αγίου Σπυρίδωνος, είχαν επίγνωσιν αυτής της μεγάλης δωρεάς του χρόνου τον οποίο έκανε ο θεός στη ζωή τους, και δεν σπατάλησαν ούτε λεπτό σε έργα αντίθετα προς το θέλημα του Θεού.
Και το τρίτο σημείο, είναι η προτροπή του Αποστόλου Παύλου να μην συμπεριφερόμαστε στη ζωή μας ως άσοφοι αλλά ως σοφοί. Η σοφία για την οποία καυχώνται οι σύγχρονοι άνθρωποι, η οποία προέρχεται είτε από την γνώση, είτε από την επιστήμη, είτε από την πληροφόρηση, είναι γνώση καινή, ενώ η γνώση του Θεού είναι η σοφία, η άνωθεν κατερχομένη, που δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σοφία του κόσμου. Ο άγιος Σπυρίδων δεν είχε πτυχία ούτε τη θύραθεν παιδεία, αλλά είχε την Γνώση, την επίγνωση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του, την επίγνωση του θελήματος Του, το οποίον έζησε και εφάρμοσε σε όλη την επίγεια ζωή του. Έτσι, απεδείχθη σοφός και συνετός ποιμένας του λογικού ποιμνίου του. Η σοφία του Θεού τον κατέστησε θεολόγο αληθινό, γι αυτό και στην πρώτη οικουμενική σύνοδο με αυτή την σοφία του Θεού, υπεραμύνθηκε το τριαδικόν δόγμα. Καθώς λοιπόν σήμερα τον βλέπουμε όρθιο εις την θύρα, έχοντας την αφθαρσία, την αθανασία και την θαυματουργία, ακτινοβολεί σε όλους μας, την Χάριν του Θεού και μας εμπνέει στον αγώνα, ο οποίος στην εποχή μας ίσως φαντάζει άνισος, αλλά αυτός ο αγώνας είναι εκείνος ο οποίος θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα της ζωής μας, μόνο όταν βαδίζουμε τον χρόνο της ζωής μας ως τέκνα φωτός, μη ως άσοφοι αλλά ως σοφοί.
Στο τέλος, ευχαρίστησε τους προσκεκλημένους σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, και υπεγράμμισε το πνευματικό έργο, το οποίο προσφέρουν στις μητροπόλεις τους, που αναγεννούν πνευματικά με τον κόπο τους καθημερινά το ποίμνιο, το οποίο τους εμπιστεύτηκε ο ίδιος ο Θεός. Ευχήθηκε να λάβουν από την χάρη του Αγίου Σπυρίδωνος στην ποιμαντική τους διακονία και ιδιαίτερα εξέφρασε την χαρά του για την παρουσία χιλιάδων ευλαβών προσκυνητών στην Κέρκυρα, όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και από όλες τις Ορθόδοξες ανά τον κόσμο Χώρες.
