Δημόσιο ευχαριστήριο μήνυμα του πρώην προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων ΥΠΑ Κέρκυρας προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ COVID-19 και της Καρδιολογικής Κλινικής.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ COVID-19 και της Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Κέρκυρας.
Σχετικά πρόσφατα εξήλθε του Νοσοκομείου η κόρη μου, ύστερα από τριών εβδομάδων νοσηλεία της, τόσο στη ΜΕΘ COVID-19, όσο και στην Καρδιολογική Κλινική.
Από την κλήση μας στο ΕΚΑΒ, το βράδυ της 29ης Ιουνίου και τη μεταφορά της στο Νοσοκομείο, μέχρι και την έξοδό της, την Παρασκευή 22 Ιουλίου, (ένα εφιαλτικό διάστημα, κατά το οποίο η ζωή της απειλήθηκε επανειλημμένα), ε υ τ υ χ ώ ς για την ίδια και για εμάς, βρήκαμε μπροστά μας συνειδητούς επαγγελματίες, άξιους επιστήμονες και πάνω απ΄ όλα «ανθρώπους»!
Σε όλους αυτούς, προσωπικό ΕΚΑΒ, ιατρούς, νοσηλευτές και βοηθητικό προσωπικό του Νοσοκομείου, απευθύνω ένα μεγάλο
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
με σεβασμό και αναγνώριση του έργου που επιτελούν!
Ωστόσο θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ COVID-19 και της Καρδιολογικής Κλινικής, που ενεπλάκη με τη νοσηλεία της κόρης μου.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έδειξαν απλά το απορρέον από την επαγγελματική τους ιδιότητα και ειδικότητα ενδιαφέρον, αλλά στην κυριολεξία υπερβάλλανε τους εαυτούς τους, προκειμένου να σώσουν τη ζωή της και φυσικά, στην περίπτωσή της, να «νικήσουν» τη νόσο! (Μία ύπουλη νόσο, που σε συνδυασμό με υποκείμενο νόσημα, λίγο έλειψε να της κόψει το νήμα της ζωής). Όμως, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν σε πολλά επίπεδα και τις περιορισμένες δυνατότητες που είχαν, λόγω έλλειψης ειδικών μηχανημάτων υποστήριξης ζωτικών της οργάνων, ναι, πέτυχαν και τα δύο! Κι αυτό, χάρις στην ύψιστη επιστημονική τους επάρκεια, στην αλτρουιστική τους διάθεση, στον υπερβάλλοντα ζήλο για τη δουλειά τους και στην ανθρωπιά τους! Γιατί, όταν η επιστημοσύνη συμβαδίζει με την ανθρωπιά, τότε, πράγματι, με τη βοήθεια του Θεού, κάνει θαύματα!
Και στην περίπτωση της κόρης μου, αυτό ακριβώς συνέβη! Ένα θαύμα! Στην κυριολεξία!
Όταν δε βγήκε από τη ΜΕΘ, διέκρινες στα πρόσωπά τους ζωγραφισμένη την ανθρώπινη πλευρά τους. Ανακούφιση, χαρά και ικανοποίηση! Σαν να είχαν σώσει ένα δικό τους άνθρωπο!
Τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς!
Κοσμούν την ιατρική, τις οικογένειές τους, κοσμούν την Κέρκυρα και το Νοσοκομείο!
Δεν ξέρω, βέβαια, αν αρκεί ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σ αυτούς του επιστήμονες, σ αυτούς τους γιατρούς και νοσηλευτές. Δεν ξέρω αν το Νοσοκομείο ως εργοδότης τους, (βλ. Διοίκηση, αλλά και τις υπερκείμενες αρχές υγείας), εκτιμά αυτούς τους ανθρώπους και αναγνωρίζει την προσπάθεια και το έργο τους, υποστηρίζοντάς τους, σε όλα τα επίπεδα, με τρόπο που να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη παροχή των επιστημονικών τους υπηρεσιών. Από αυτά που είδα, και από όσα η συνδικαλιστική τους εκπροσώπηση καταγγέλλει και επισημαίνει, μάλλον περί άλλα τυρβάζει…!
Το περιστατικό, δε, με τον εξαίρετο καρδιολόγο και άνθρωπο κ. Καλατζή δείχνει ξεκάθαρα ότι λειτουργεί σε επίπεδα κατώτερα των αναγκών και των αυτονόητων για την λειτουργία του Νοσοκομείου και του προσωπικού του. Ο αυταρχισμός και ο έμμεσος, αλλά σαφής εκβιασμός σε έναν επιστήμονα, είναι φαινόμενα καθεστωτικής εξουσίας, που δεν αρμόζουν σ ένα κράτος δικαίου και πολύ περισσότερο απέναντι σε εργαζόμενους στον τόσο ευαίσθητο τομέα της δημόσιας υγείας.
Στην περίπτωση της κόρης μου, εξαιτίας της έλλειψης ενός ειδικού μηχανήματος υποστήριξης των λειτουργιών της καρδιάς της, η οποία όπως μας είπαν οι γιατροί δούλευε στο 25%, επιχειρήθηκε η αεροδιακομιδή της στο Παν/κό Νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Και το ερώτημα που αυθόρμητα έρχεται στα χείλη μας είναι: μα είναι δυνατόν το Νοσοκομείο μιας πόλης 100 χιλιάδων, μόνιμων κατοίκων, που κατά την τουριστική περίοδο φιλοξενεί άλλες 200 – 400 χιλιάδες επισκέπτες, και πλέον, ανά μήνα, να στερείται ενός τέτοιου μηχανήματος; Και όμως είναι! Αφού η Καρδιολογική Κλινική λειτουργεί με τέσσερις καρδιολόγους, συμπεριλαμβανομένου του Δ/ντή της, -και δεν ντρέπεται κανείς…- γιατί να μην είναι; Μήπως θα απολογηθεί κάποιος υπεύθυνος για την ανασφάλεια υγείας που δημιουργείται, κάτω από αυτές τις καταστάσεις; Μήπως θα προσμετρηθεί σε αυτό η απίστευτη ταλαιπωρία ασθενών, (και συγγενών τους), από την μεταφορά και νοσηλεία τους στα Ιωάννινα; Μήπως θα λογοδοτήσει κάποιος για τις τεράστιες ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σ ένα Νοσοκομείο που εδρεύει σ ένα νομό που χρηματοδοτεί την εθνική οικονομία με τεράστια ποσά, κατ έτος;
Τι υποκρύπτεται πίσω από όλα αυτά;
Μήπως, πολιτικοί σχεδιασμοί, ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας;
Η πολιτική ευθύνη, για την όλη κατάσταση στο Νοσοκομείο μας, είναι δεδομένη και η εμπειρία των τελευταίων δεκαετιών δείχνει ότι όταν μία κρατική δομή υποβαθμίζεται, αυτό δεν γίνεται τυχαία, πολύ περισσότερο -στην περίπτωσή μας- αφού η κυβέρνηση από την αρχή της θητείας της έβαλε στο στόχαστρο τα δημόσια νοσοκομεία και την γενικότερη παροχή δημόσιων υπηρεσιών υγείας!
Το ανησυχητικό είναι, όπως τα φαινόμενα δείχνουν, πως «δεν έχουν γνώσιν οι φύλακες»…!!
