Ανακοινωση της Επτανησιακής Πρωτοβουλίας με αφορμή τα τέσσερα χρόνια από την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι που είχε ως συνέπεια το χαμό 103 ανθρώπων..
Η ανακοίνωση
Η 23η Ιουλίου έμελλε να καταγραφεί ως μια από τις τραγικότερες ημέρες για την χώρα, έπειτα από τα δραματικά γεγονότα της πυρκαγιάς στο Μάτι, που οδήγησαν στον οδυνηρό θάνατο 103 συνανθρώπους μας.
Οι τραγικές εικόνες εκείνης της ημέρας παραμένουν ανεξίτηλες μέσα από τις μαρτυρίες όσων κατάφεραν να διασωθούν και όσων με αγωνία αναζητούσαν δικά τους πρόσωπα, που βρέθηκαν αργότερα απανθρακωμένα.
Ιστορίες φρίκης και ανείπωτου πόνου, πίσω από κάθε απώλεια.
Όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες έφεραν στο φώς την ανεπάρκεια του θεσμικού, επιτελικού, επιχειρησιακού και υλικοτεχνικού δυναμικού της χώρας.
Το μέτωπο στα Γεράνεια Όρη, στην περιοχή της Κινέτας στάθηκε μοιραίο, αφού, όπως διατείνονται πολλοί, ήταν αυτό που οδήγησε σε διαμελισμό των δυνάμεων πυρόσβεσης οι οποίες, όταν επιχειρούσαν αργότερα στην πυρκαγιά που ξεκίνησε από το Νταού Πεντέλης, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα η πολιτεία δεν έχει προχωρήσει σε ολοκληρωμένο σχεδιασμό ενίσχυσης και ανασυγκρότησης στον τομέα της δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, με την προμήθεια νέου εξοπλισμού χερσαίων και εναέριων ρίψεων, με την εκπαίδευση και ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού.
Η περσινή χρονιά επίσης άφησε πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένης γης, με ανυπολόγιστες ζημιές σε υποδομές και τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.
Για τα γεγονότα στο Μάτι, δεν υπήρξε καμία παραίτηση κανενός ιθύνοντα, όχι για λόγους ευθιξίας, αλλά από καθαρή ανθρωπιά.
Όχι για δικαίωση, αλλά για να ελαφρύνει η στάχτη που σκέπασε τα κορμιά αθώων ανθρώπων.
Ο τότε πρωθυπουργός, με περίσσεια ιλαρότητα και φαιδρότητα, αναφερόταν στον εφήμερο χαρακτήρα των αποζημιώσεων, ως κάτι περιττό για το πυρόπληκτο και χαροκαμένο Μάτι.
Ο σχεδιασμός για την αποκατάσταση του τοπίου στο Μάτι, με πολεοδομικές παρεμβάσεις και χωροταξική οργάνωση που εξήγγειλε το ΥΠΕΝ, είναι πράγματι μια ελπιδοφόρα πρωτοβουλία, που ελπίζουμε να υλοποιηθεί.
Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Ελλάδα κάθε χρόνο βρίσκεται στο έλεος των πυρκαγιών. Εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις και αδυναμίες κυρίως σε επίπεδο πρόληψης, ενώ δεν εφαρμόζονται επαρκώς τεχνολογικές καινοτομίες και πρακτικές που προλαμβάνουν ή βοηθούν σημαντικά στην διαχείριση της κρίσης.
Οι νεκροί στο Μάτι δεν γυρίζουν πίσω.
Όμως πρέπει ως κοινωνία να αναλογιστούμε το βάρος της ευθύνης που έχει κάθε ένας από εμάς.
Στην περίοδο της πανδημίας μάθαμε για την ατομική ευθύνη.
Ας την εφαρμόσουμε λοιπόν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και ας προσπαθήσουμε να την εξελίξουμε σε ατομική ωριμότητα.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους ανθρώπους για τους οποίους κλάψαμε, παρότι δεν τους γνωρίζαμε.
Όλη η χώρα πενθούσε μαζί με τις οικογένειες των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας.
Αιωνία τους η μνήμη.
