Μήνυμα Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων για το ολοκαύτωμα των Εβραίων της Κέρκυρας.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Η μνήμη πολλές φορές μας φέρνει σε δύσκολη θέση, μοιάζει σαν να μην έχουμε πολλά να πούμε γι αυτά που έχουν συμβεί. Όταν όμως ο νους ξεγλιστράει από την αδράνεια, τότε η μνήμη μέσω αναστοχασμού οδηγεί στον επαναπροσδιορισμό της θέσης μας και των αξιών μας. Μας βοηθάει να κάνουμε διορθώσεις στην πορεία μας, και με πιο σύγχρονα ελληνικά, να ξαναβρούμε το κέντρο του εαυτού μας μέσα στον κόσμο, έξω από τον βάλτο της εγωπάθειας κι αν είναι δυνατό πέρα από πάθη, μισαλλοδοξίες, μεροληψίες και προκαταλήψεις. Τότε η μνήμη αποκτά άλλη αξία από της υπόλοιπες μνήμες.
Μια τέτοια μνήμη κατατρώει ακόμη τις συνειδήσεις εκείνων που πιστεύουν ακόμη ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Μια τέτοια μνήμη γίνεται εφιαλτική μέσα στην οσμή του πολεμικού κλίματος που είναι έντονος πλέον και στα δικά μας ρουθούνια. Μιλάω βέβαια για την 9η Ιουνίου του 1944 όπου οι ναζιστικές δυνάμεις συγκέντρωσαν όλες τις οικογένειες των Εβραίων στην πλατεία Στρατού, μετά στο Παλαιό Φρούριο και από εκεί στους χώρους μαζικής εξόντωσης. Εβραίοι κάθε ηλικίας αφού παρέδωσαν ό,τι αντικείμενο αξίας είχαν επάνω τους, παρέδωσαν τα κλειδιά των σπιτιών τους, τα οποία την ίδια μέρα άρχισαν να λεηλατούνται.
Από τα 2.000 άτομα, πρόλαβαν να ξεφύγουν περίπου διακόσιες γυναίκες και να κρυφτούν στα χωριά, αλλάζοντας τα ονόματά τους. Στην Κέρκυρα επέστρεψαν 180 άτομα μετά από μεγάλες ταλαιπωρίες. Βρήκαν τα σπίτια τους ρημαγμένα και σε κάποιες περιπτώσεις κατειλημμένα από ξένους.
Μια τέτοια μνήμη δεν μπορεί να σβήσει. Δεν δείχνει μόνο το μέγεθος της καταστροφής και της ανθρώπινης κτηνωδίας, αλλά κυρίως τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουμε στις ίδιες μας τις ζωές, για να μην συμβεί ποτέ ξανά κάτι τόσο φρικιαστικό και αποτρόπαιο.
