Με μελανά χρώματα περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στο κολυμβητήριο Κέρκυρας γονείς σε διάλογο που ξεκίνησε η ανάρτηση χρήστη του Facebook και που αναφέρεται στις συνθήκες λειτουργίας μετά την επαναλειτουργία της εγκατάστασης.
Η έντονη συζήτηση για την κατάσταση ξεκίνησε μετά από ανάρτηση της χρήστριας του κοινωνικού δικτύου Ν. Αλεβιζάκη, η οποία αφού υπογράμμισε ότι οι γονείς είναι πανευτυχείς που λειτουργεί ξανά το κολυμβητήριο μετά από μήνες επισκευών στα μηχανολογικά ώστε να διατηρείται ζεστό το νερό στη μικρή και τη μεγάλη πισίνα, διαπιστώνουν με λύπη ότι η κατάσταση που εξακολουθεί να υφίσταται στους χώρους του είναι, τουλάχιστον, αποκαρδιωτική…
Μάλιστα, τονίζει ότι η πολιτεία δεν τιμά τον Ολυμπιονίκη Σπύρο Γιαννιώτη (του οποίου το όνομα έδωσε στο κολυμβητήριο) την ώρα που τα αποδυτήρια παραμένουν σε άθλια κατάσταση με σκουριασμένες σκάρες, σοβάδες που πέφτουν, υγρασία, σπασμένα πλακάκια και πάγκοι κατεστραμμένοι, τουαλέτες σε κακή κατάσταση, πόρτες διαλυμένες κ.α.
Ας σημειωθεί ότι τα αποδυτήρια, λόγω Covid-19, δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν και τα παιδιά αλλάζουν στις κερκίδες, ωστόσο, η εικόνα που δείχνουν οι εγκαταστάσεις αυτές είναι τριτοκοσμική…
Η ανάρτηση στο Facebook
Ευχαριστούμε θερμά τους αθλητικούς συλλόγους που συνεργάζονται και μοιράζονται τόσα χρόνια τις εγκαταστάσεις και φυσικά όλους τους προπονητές και τις προπονήτριες, που είναι και οι ίδιοι γονείς και κάποιοι είναι γονείς αθλητών και αθλητριών, για την αγάπη και την αφοσίωση που δείχνουν στη δουλειά τους σε πολύ δύσκολους καιρούς, κάνοντας καθημερινά υπερβάσεις για να μάθουν στα κερκυρόπουλα κολύμπι και να τους διδάξουν την ασφάλεια στο νερό και το σεβασμό στον εαυτό τους και στο άθλημα. Μας τηλεφώνησαν ξαφνικά και μας έδωσαν μεγάλη χαρά στις γιορτές με τα νέα πως ανοίγει το κολυμβητήριο στις 10 του Γενάρη και τρέξαμε στις ντουλάπες να βρούμε τα απαραίτητα και στα μαγαζιά, επειδή μετά την τελευταία φορά λειτουργίας τα νούμερα των παιδιών έχουν αλλάξει. Τα αποδυτήρια δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν λόγω covid και τα παιδιά ντύνονται στις κερκίδες, είχαμε όμως μία ελπίδα μήπως είχαν ανακαινισθεί τα αποδυτήρια, καθώς ήταν εξαιρετική ευκαιρία, αφού ήταν κλειστό τόσο καιρό. Σκουριασμένες σχάρες, σοφάδες που πέφτουν από τους τοίχους σαν ζάχαρη άχνη, σπασμένα πλακάκια, υγρασία και ξεφλουδισμένοι πάγκοι. Εάν σου ζητήσει το παιδί να πάει τουαλέτα, την έβαψες. Ανύπαρκτα τα πόμολα στις πόρτες και πολλά άλλα δυσάρεστα. Εάν καεί κάποια λάμπα, άστα να πάνε. Δεν την τιμάμε τη φωτογραφία του Κερκυραίου Ολυμπιονίκη της Κολύμβησης Σπύρου Γιαννιώτη που δεσπόζει μεγάλη και ψηλά στον εσωτερικό τοίχο του κτιρίου και μπήκε για να εμψυχώνει και να δίνει κίνητρο στους αθλητές και να θυμίζει τη σκληρή δουλειά. Καθώς την αντικρύζω επιστρέφοντας από την τουαλέτα, έχω τέτοια απογοήτευση και απορία, που αδυνατώ να μην σκεφτώ, σε ένα εντελώς αλλόκοτο σύμπαν, πως μοιάζει με εικόνα που προσδοκάς να φέρει το θαύμα. “Γη της ελιάς”, της θάλασσας και της προχειρότητας, γιατί το ανεχόμαστε;
