Τούτο το Νοέμβρη θύμησες παλιές ζωντανεύουν
Θύμησες κρυμμένες ξεχασμένες
“Εδώ Πολυτεχνείο!
Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός
των ελευθέρων αγωνιζομένων φοιτητών,
των ελευθέρων αγωνιζομένων Ελλήνων.”
Τρεις μέρες συνθήματα ξεσηκωμού τραγούδια
Τρεις μέρες ελπίδα πανηγύρι Λευτεριάς
Τρεις μέρες άνοιξη Λαμπρή εκείνο το Νοέμβρη
“Ελευθερία Δημοκρατία”
Ανθρώπων θεμελιώδη δίκαια και ανάγκες
Κι εμείς μελαγχολούμε
Κοιτάμε γύρω φοβισμένα – σαν τότε
Τα χείλη σφραγίζουν – σαν τότε
Ζωντανεύει ο πόνος ο παλιός
Η καρδιά ματώνει ξανά
Γιατί ακούσαμε είδαμε ζήσαμε
Το φονικό τη νύχτα εκείνη 17 Νοέμβρη ’73
Δίπλα μας θυσιάσαν τους αμνούς
Τα παράθυρά μας έσπασαν οι κραυγές των παιδιών
Οι σφαίρες των δημίων τους
Τα πολεμικά εμβατήρια μετά τη σφαγή
“Ξύλο το ξύλο κάρφωναν
τρεις μέρες το σταυρό τους
με την ψυχή στο στόμα
προσμένοντας ακόμα
εκείνους που δε στάθηκαν
μια νύχτα στο πλευρό τους.”[1]
Κάποιες (λίγες) πόρτες άνοιξαν δειλά
Κάποια (λίγα) δωμάτια έγιναν κρυψώνες
Για περιστέρια με τσακισμένα φτερά
Κάποιοι (λίγοι) άνθρωποι αγκάλιασαν
Τα λαβωμένα αγόρια και κορίτσια
Που πέταξαν λίγες μέρες λεύτερα
Τις μέρες που μας θύμισαν
Τις μέρες που μας δίδαξαν
Πως Λευτεριά σημαίνει αγώνας αίμα θυσία
“…θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.”[2}
Εμάς τις χιλιάδες της σιωπής του ύπνου της αδιαφορίας
Που εκείνη τη νύχτα την αξημέρωτη
Τ’ αφήσαμε μόνα τους άοπλα γυμνόστηθα
Μπροστά στις μπούκες των ντουφεκιών
Μπροστά στις ερπύστριες των τανκς
Μόνα κυνηγημένα λαβωμένα
Με ματωμένα στήθια
Και σφαίρες στα κορμιά
Τα παιδιά μας
Την ελπίδα μας
Τη ζωή μας
————————————————————————————-
[1] Γιώργος Καλαμαριώτης, Μίμης Πλέσσας: “ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ”
[2} Ανδρέας Κάλβος: “ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ”
————————————————————————————-
Αφιερώνεται στις αγωνίστριες, στους αγωνιστές και στα θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973
