Την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου, κλιμάκια της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ πραγματοποίησαν μία πρώτη άμεση παρέμβαση με περιοδείες και συναντήσεις σε πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές και συγκεκριμένα σε Ποταμό, Μεσογγή και Μωραΐτικα.
Το Σάββατο 16 Οκτωβρίου, με επικεφαλής τον Νίκο Καραθανασόπουλο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος και με τη συμμετοχή εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων και στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας, κλιμάκιο του ΚΚΕ πραγματοποίησε περιοδεία στην Περιοχή του Ποταμού, στο Τρίκλινο και στη γέφυρα της Άφρας.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΚΚΕ:
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας έγιναν συζητήσεις με κατοίκους και επαγγελματίες των περιοχών αυτών που, πολλοί από αυτούς, έχουν υποστεί μεγάλες ζημίες. Ήταν έντονη η αγανάκτηση για την κατάσταση και μεγάλη η ανησυχία για την επόμενη μέρα αφού πολλοί επαγγελματίες λόγων των ζημιών στον εξοπλισμό τους δε θα μπορούν να λειτουργήσουν τις επόμενες μέρες. Επίσης, τονίστηκε η ανάγκη για άμεσες αποζημιώσεις που θα βοηθήσουν ώστε να ελαφρυνθούν οι συνέπειες των καταστροφών.
Επισημάνθηκε, ακόμη από τους κατοίκους, η ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου από την πολιτεία, η τεράστια έλλειψη υποδομών και αντιπλημμυρικών έργων ενώ και για αυτά που υπάρχουν δεν υπάρχει η απαραίτητη πρόβλεψη ώστε να βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Χαντάκια και τάφροι ακαθάριστοι, φρεάτια βουλωμένα, το δέλτα του ποταμιού στις Αλυκές χωμένο, συνθέτουν μία πραγματικότητα με τα τραγικά αποτελέσματα που είχαμε τις προηγούμενες μέρες.
Το κλιμάκιο του ΚΚΕ τόνισε την ανάγκη για οργάνωση του λαού και την αγωνιστική διεκδίκηση για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες των πλημμυρών. Το κράτος, οι Δήμοι και η Περιφέρεια πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για τα κατάλληλα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας που το ΚΚΕ διεκδικεί χρόνια τώρα. Να προχωρήσει άμεσα η αποκατάσταση των προβλημάτων, η καταγραφή των ζημιών και η πλήρης αποζημίωση των πληγέντων.
Είναι για μία ακόμη φορά ξεκάθαρο ότι το αστικό κράτος και το κεφάλαιο βάζουν την προστασία της ζωής και της περιούσιας της κοινωνικής πλειοψηφίας πολύ χαμηλά στην ατζέντα τους. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει και μπορούν να παρέμβουν καθοριστικά ώστε η ατζέντα αυτή να αλλάξει.
