Με ανακοίνωσή της η Επτανησιακή Πρωτοβουλία συγχαίρει την ΑΕ Λευκίμμης για τη σπουδαία της πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας, ενώ, παράλληλα στέκεται στην τεράστια έλλειψη αθλητικών υποδομών στο νησί.
Η ανακοίνωση
Η Επτανησιακή Πρωτοβουλία εκφράζει θερμά συγχαρητήρια για την σπουδαία νίκη της ΑΕ Λευκίμμης επί του Απόλλωνα Πόντου και μάλιστα σε εκτός έδρας αγώνα. Η ΑΕ Λευκίμμης έδειξε ψυχή, ανταποκρινόμενη στις αγωνιστικές απαιτήσεις εναντίον ομάδας μεγαλύτερης κατηγορίας και είναι μια μεγάλη νίκη που έχουν κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζουν και να χαίρονται ο προπονητής, οι παίκτες και το ΔΣ της ομάδας, γιατί αυτή η προσπάθεια ανήκει αποκλειστικά σε αυτούς. Η προετοιμασία της ομάδας για τον συγκεκριμένο αγώνα, έμοιαζε με Γολγοθά εξαιτίας των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι αθλητικές υποδομές στην Κέρκυρα εν γένει και της πλήρους απαξίωσης τους από την πολιτεία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι όχι μόνον δεν υπήρχε κατάλληλος χώρος για την τέλεση του αγώνα εντός έδρας, δηλαδή στην Κέρκυρα και συγκεκριμένα στο ΕΑΚ, αλλά δεν υπήρχε χώρος ούτε για τις προπονήσεις της ομάδας. Αποτέλεσμα ήταν να δεσμευτεί ιδιωτικός χώρος γηπέδου με φυσικό χορτάρι, αφού ο αγώνας θα διεξαγόταν σε αγωνιστικό χώρο με φυσικό χλοοτάπητα. Αυτό ήταν ένας ακόμη ανασταλτικός παράγοντας για την απόδοση και την ψυχολογία της ομάδας, καθώς οι προπονητικές συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές από τις πραγματικές συνθήκες του αγώνα. Και όμως η ΑΕ Λευκίμμης επέδειξε ωριμότητα, αγωνιστικό πνεύμα και αθλητικό σθένος, φέρνοντας μια μεγάλη διάκριση για το Κερκυραϊκό ποδόσφαιρο παρότι αγωνίστηκε φιλοξενούμενη, σε γήπεδο άλλης Περιφέρειας, αν και γηπεδούχος.
Η σημερινή κατάσταση πολλών γηπέδων είναι αποκαρδιωτική και λειτουργεί αποτρεπτικά για την ανάπτυξη του αθλήματος στην Κέρκυρα. Όμως παρά τα σοβαρά εμπόδια, υπάρχουν ενεργά σωματεία και ακαδημίες παίδων και εφήβων που παραμένουν πιστά και ενεργά, επιτελώντας έργο αξιώσεων στην διάπλαση αθλητικού ήθους και συνέπειας, αλλά και αγάπης των νέων ανθρώπων για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Κέρκυρα έχει αναδείξει σπουδαίους αθλητές κατά το παρελθόν. Ακόμα και η προηγούμενη αθλητική χρονιά, παρά τις αντιξοότητες και τους περιορισμούς της πανδημίας, ήταν πολύ παραγωγική, με κορυφαίες διακρίσεις αθλητών του στίβου. Πραγματικοί υπερήρωες, οι οποίοι με πίστη και σκληρή προσπάθεια πέρασαν στον λαιμό τους την κορδέλα με το μετάλλιο, την στιγμή που οι τοπικοί φορείς και η κεντρική κυβέρνηση δεν τους παρείχαν έναν αξιοπρεπή χώρο προπονήσεων.
Και για να μιλήσουμε συγκεκριμένα για την σημερινή ντροπιαστική εικόνα του ΕΑΚ, στο οποίο εξακολουθούν να προπονούνται πολλοί αθλητές του στίβου, σε φθαρμένο τάπητα και αποδυτήρια που είναι εστίες μολύνσεως, πιστεύουμε ότι ο ξεραμένος χλοοτάπητας, που κάποτε στοίχησε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, όχι μόνον δεν βοηθά στην αναπήδηση της μπάλας, αλλά δυστυχώς για ορισμένους, ούτε οι ευθύνες κάνουν “γκέλ”, όπως θα λέγαμε σε ποδοσφαιρικούς όρους. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και πέφτουν βαριές και με κρότο, στον ανύπαρκτο πλέον τάπητα, στα φθαρμένα καθίσματα, στα ξηλωμένα κιγκλιδώματα, στα βρώμικα αποδυτήρια, απηχώντας πλήρως την τραγική εικόνα στην οποία βρίσκεται το ΕΑΚ. Αυτό μάλιστα που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, ούτε καν από ευθιξία, δεν έχει δοθεί κάποια εξήγηση από υπεύθυνα χείλη.
Επιπλέον, εκτός του Εθνικού Σταδίου, και άλλα γήπεδα που κάποτε αποτελούσαν σημαντικό κεφάλαιο των αθλητικών υποδομών του νησιού, όπως το Αθλητικό Κέντρο Καστελλάνων Μέσης ή το γήπεδο Κοντοκαλίου, ομοίως με το ΕΑΚ βρίσκονται σήμερα σε εγκατάλειψη.
Εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι στην Κέρκυρα δεν υπάρχει πλέον καμία ευπρεπής και αξιόμαχη αθλητική υποδομή.
Ιστορικά αθλητικά σωματεία, όπου γαλουχήθηκαν σπουδαίοι αθλητές, όπως ο ΝΑΟΚ, ο ΑΟ Φαίαξ και τόσα άλλα, αναγκάζονται να προπονούνται σε συνθήκες εντελώς ακατάλληλες έως και επικίνδυνες για την σωματική ακεραιότητα αθλητών και προπονητών.
Είναι υποκριτικό να θυμόμαστε τους αθλητές μας και να σπεύδουμε όλοι να δημοσιεύσουμε δελτία τύπου με διθυράμβους και επαίνους, ενώ την ίδια στιγμή όλοι οι θεσμικοί εκπρόσωποι του τόπου δεν έχουμε καταβάλει την παραμικρή προσπάθεια για την ανάσχεση της εγκατάλειψης των αθλητικών μας υποδομών.
Εάν ως κοινωνία ευαγγελιζόμαστε ότι ζούμε στο νησί του πολιτισμού, οφείλουμε όλοι, έστω και με δραματική καθυστέρηση, να ανασκουμπωθούμε, να εργαστούμε και να διεκδικήσουμε όσα μπορούμε για να προσφέρουμε στα παιδιά και τους αθλητές τους τόπου μας αξιοπρεπείς συνθήκες άθλησης. Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός όχι μόνον όταν μας φέρνει διακρίσεις και πλατιά χαμόγελα στις φωτογραφίες. Είναι κυρίως πολιτισμός όταν έχουμε πρωτίστως διασφαλίσει τις υποδομές και τα μέσα που προάγουν το αθλητικό ιδεώδες και δημιουργούν κουλτούρα και συνείδηση.
