Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νέο ν/σ του Υπ. Παιδείας, που κατατίθεται στη Βουλή χρωματίζει με άλλο – σκούρο – χρώμα το Πανεπιστήμιο. Μέσα στην πανδημία και με κλειστά (δια ζώσης), για δεύτερο χρόνο τα πανεπιστήμια, η κυβέρνηση θεωρεί επείγουσα την πολυδύναμη και οπλισμένη αστυνόμευσή τους. Δεν μπορεί να πειστεί κανένας ότι πρόθεση τους είναι να αντιμετωπιστούν εγκληματικές πράξεις και ποινικά αδικήματα εντός των χώρων αυτών. Άλλωστε στα περισσότερα Ελληνικά Πανεπιστήμια και εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν έχουν συμβεί ποτέ τέτοιες πράξεις τις τελευταίες δεκαετίες, που να απαιτούν την επέμβαση της Αστυνομίας. Ποιος ο λόγος, για παράδειγμα, να υπάρχει Αστυνομική δύναμη μέσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, όταν από την ίδρυση του έως σήμερα λειτουργεί χωρίς ποτέ καμιά ενόχληση ή ανάγκη φύλαξης; Αλλά και σε περιπτώσεις όπου έχουν συμβεί παραβατικές πράξεις και επεισόδια, γνωρίζουν πολύ καλά οι ιθύνοντες, που, πότε και πώς συμβαίνουν και θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με εστιασμένες και ηπιότερες παρεμβάσεις, χωρίς να κατακλυστούν με στρατιωτικού τύπου δυνάμεις όλες οι Ελληνικές πόλεις.
Κυρίως, αυτό που θα επιβάλλουν οι Αστυνομικές δυνάμεις, είναι μια άλλης μορφής και αντίληψης, ακαδημαϊκή ζωή, κατάλυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, θεώρηση των φοιτητών και των νέων, αλλά και όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, ως εσωτερικό εχθρό υπό παρακολούθηση.
Στόχος, όπως φαίνεται και από τον «προληπτικό» χαρακτήρα του νομοσχεδίου, είναι το πνεύμα, η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και ιδεών, ο αυθορμητισμός, η ζωντάνια και η γενικότερη επίδραση του Πανεπιστήμιου στην κοινωνία, και όχι η προστασία των υποδομών και της περιουσίας του.
Στην ίδια κατεύθυνση, το νέο ειδικό Πειθαρχικό δίκαιο για τους φοιτητές προβλέπει ποινές ακόμα και για τη «χρήση των στεγασμένων ή ανοικτών εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού χωρίς άδεια ή για την εξυπηρέτηση σκοπών που δε συνάδουν με την αποστολή του ιδρύματος»! Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος και η αποστολή του Πανεπιστήμιου; Ποιος θα κρίνει αν μια δραστηριότητα έχει σκοπό αντίθετο με αυτούς του Ιδρύματος; Ποιοι από τους συντάκτες του νομοσχεδίου δέχονται ότι μεταξύ των σκοπών του Πανεπιστήμιου, είναι και να μπολιάζει και να αλλάζει την κοινωνία με ότι καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό έχει μια χώρα, δηλαδή τους φοιτητές;
Η Αστυνομία δε θα επιβλέπει μόνο την τήρηση της «τάξης», αλλά και γενικότερα την Πανεπιστημιακή ζωή, όπως π.χ. τη χρήση των χώρων, τις δράσεις – συμβάντα κλπ, αν είναι συμβατά με το σκοπό του Ιδρύματος. Δηλαδή δε θα ακυρώνεται ή καταστέλλεται μόνο, μια συναυλία ή συνέλευση που δεν προβλέπεται, αλλά θα διώκονται και θα τιμωρούνται οι συμμετέχοντες, σύμφωνα με το νέο Πειθαρχικό δίκαιο. Εν ολίγοις η Αστυνομία θα επιβάλλει δια ροπάλου, μια άλλου τύπου κουλτούρα.
Από την άλλη, η κατασπατάληση χρημάτων για την πρόσληψη των αχρείαστων ειδικών φρουρών, προκαλεί και όλους εκείνους όπου έχουν πληγεί από αυτή την επιβεβλημένη εν πολλοίς κρίση, και έχασαν δουλειές και εισοδήματα, ενώ η οικονομική τους υποστήριξη δεν ανταποκρίνεται στο ελάχιστο των απωλειών τους.
Επιπλέον το νομοσχέδιο προβλέπει τρόπους απομείωσης του αριθμού των σπουδαστών του Δημόσιου Πανεπιστήμιου, με ανάλογη βέβαια διάθεση πελατειακής βάσης προς τα ιδιωτικά κολέγια, τα οποία λειτουργούν με άλλους όρους. Η θεσμοθέτηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια, θα έχει ως αποτέλεσμα να μένουν πολλές θέσεις για πρωτοετείς φοιτητές κενές, ενώ συγχρόνως θα υπάρχουν υποψήφιοι που ενώ τις δηλώνουν, θα μένουν εκτός, για να απευθυνθούν στη συνέχεια σε κάποιο Ιδιωτικό, όπου εκεί μπορούν να γραφτούν ανεξαρτήτως βάσης! Αυτό σε συνδυασμό με τη μείωση του αριθμού των εισακτέων, που θα ισχύσει άμεσα, θα έχει ως αποτέλεσμα να κλείσουν πλήθος Τμημάτων στα περισσότερα Δημόσια τριτοβάθμια εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτά τα σχέδια, που βάλλουν ευθέως στο πιο ζωντανό και σκεπτόμενο κομμάτι του πληθυσμού, δε θα έχουν μέλλον.
