Θωμάς Χαλβατζής
(ένας από τους πάρα πολλούς αγωνιστές του Πολυτεχνείου,
που σίγουρα δεν ήταν δεξιοί και δεν εξαργύρωσαν ποτέ τους αγώνες τους)
Τον γνώρισα, το 1979 στην Αθήνα. Η καταγωγή του από την Κοζάνη, από οικογένεια εργατών αγωνιστών. Ντροπαλός και πολυτάλαντος καλλιτέχνης, γλύπτης. Εντοίχιζε τα γλυπτά του στις προσόψεις των πολυκατοικιών, κάνοντας τες πιο ανθρώπινες. Ασχολήθηκε επίσης με τον κινηματογράφο, το θέατρο και τον Καραγκιόζη.
Σεμνός αγωνιστής, δεν μιλούσε ποτέ για τον εαυτό του. Από φίλο είχα μάθει ότι ήταν μέλος της νεολαίας Λαμπράκη, είχε κυνηγηθεί από την ασφάλεια πριν την δικτατορία, φαντάρος πέρασε από στρατοδικείο. Μέλος της ΚΝΕ από το 1969, πήρε μέρος στην κατάληψη της Νομικής, συνελήφθη και βασανίστηκε.
Συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Υπάρχει η γνωστή φωτογραφία, που ανεμίζει μία σημαία, πάνω στην κολόνα της πύλης. Μέχρι την στιγμή που μπήκε το τανκ. Για αρκετές μέρες ο Θωμάς ήταν εξαφανισμένος.
Οι δικοί του νόμιζαν ότι τον είχε πλακώσει το τανκ και στη θλίψη τους, έκαναν μνημόσυνο με την φωτογραφία του να δεσπόζει στην τελετή.
Ξαφνικά μετά το μνημόσυνο, εμφανίζεται ο Θωμάς. Είχε τραυματιστεί, όχι βαριά, τον είχαν φυγαδεύσει και κρύψει σε κάποιο σπίτι. Όταν συνήλθε πήγε να βρει τους δικούς του.
Φιλοτέχνησε Ηρώα, πήρε μέρος σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς κι εκθέσεις. Έγραψε το θεατρικό «Το Μυστικό της Ζωής», συνεργάσθηκε στην ταινία «Αυτή η νύχτα μένει» κ.α.
Το 2010 είδα αγγελία για περιοδείες με τον Καραγκιόζη. Τον πήρα στο κινητό. “Γεια σου Θωμά” του λέω. “Γεια σου Βούλα” μου λέει. “Πως με κατάλαβες μετά 30 χρόνια;”, του λέω. “Έχεις χαρακτηριστική Κερκυραίικη προφορά!” απαντά.
Τον Νοέμβρη του 2018 έφυγες Θωμά για πάντα, εντελώς ξαφνικά. Τα έργα και οι αγώνες σου, μένουν ζωντανοί και μας εμπνέουν.
