Το φιάσκο με την απόφαση για επιστροφή του κόσμου και την ακύρωσή της με “εντολή Μητσοτάκη”, είναι ακόμα ένα επεισόδιο στην αλυσίδα ανακολουθιών της κυβέρνησης στη μάχη με τον κορονοϊό από τον Ιούλιο και μετά. Ζητείται σοβαρότητα πριν να είναι πολύ αργά.
“Με εντολή του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη…”
Με αυτή τη φράση αρχίζει η ανακοίνωση ακύρωσης της πρωτοφανούς απόφασης για μερική επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα, έστω με πρωτόκολλα και αυστηρούς κανόνες.
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης (και πάλι) έκρινε ότι αυτή η κίνηση “θα έστελνε το λάθος μήνυμα στους πολίτες”. Είναι προφανές ότι το καλοδουλεμένο επιτελικό κράτος, εξαρτάται από τις εντολές και τις κρίσεις ενός και μόνο προσώπου.
Η ανακοίνωση αυτή δεν είναι παρά μια ακόμα αχρείαστη προσπάθεια να εμφανιστεί ο πρωθυπουργός ως ο θαυματοποιός που παρεμβαίνει ως από μηχανής Θεός και “σώζει” τον λαό. Το πρόβλημα είναι ότι τον “σώζει” από τις αποφάσεις της κυβέρνησής του.
Μια σειρά από ερωτήματα όμως παραμένουν αναπάντητα:
Ποιος πήρε την απόφαση εν μέσω ραγδαίας αύξησης των κρουσμάτων και πίεσης στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, για μερική επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα;
Διότι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε την εντολή για να μην προχωρήσει το μέτρο. Την εντολή για να προχωρήσει θα μας πουν ποιος την έδωσε; Κάποιοι το αποφάσισαν, βγήκαν ανακοινώσεις για τον τρόπο εφαρμογής, στελέχη υπερασπίστηκαν το μέτρο στις τηλεοράσεις.
Όλα αυτά δηλαδή έγιναν, χωρίς το Μαξίμου να έχει ιδέα, και απλώς ξύπνησε την επόμενη μέρα ο πρωθυπουργός και έδωσε την εντολή ακύρωσης;
Οι λοιμωξιολόγοι και οι ειδικοί, που η σημερινή κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς, συμφώνησαν ή ειχαν αντιρρήσεις; Ο κ. Τσιόδρας; Ο κ. Σύψας;
Ήταν σύμφωνοι οι ειδικοί με το να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα έστω και σε ποσοστό 10% και να συνωστιστεί σε τρένα ή έξω από το γήπεδο μέχρι να μπει μέσα;
Έχουν επιστημονική κρίση ή τοποθετούνται κατά ομάδες και κατά παραγγελία;
Διότι αν για παράδειγμα ήταν αντίθετοι, τότε σημαίνει ότι κάποιος τους αγνόησε και πήρε αυτή την απόφαση. Επομένως το “η κυβέρνηση ακούει τους ειδικούς”, πήγε περίπατο.
Αν ήταν σύμφωνοι, τότε για να αναγκαστεί ο πρωθυπουργός να ακυρώσει την απόφαση και άρα και τη θετική εισήγηση, οι ειδικοί δεν συμβουλεύουν καλά την κυβέρνηση και όλους εμάς. Τι απ’ όλα ισχύει;
Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν άμεσα και όχι να κρύβονται πισω από αστειότητες περί “εντολής”, που ικανοποιούν απλώς τους γνωστούς χειροκροτητές.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το επιτελικό κράτος είναι μια κατασκευή, ένας ευφημισμός για μια ξεκούρδιστη μηχανή, που λόγω της επικοινωνιακής μέθης δεν μπορεί πια να κάνει τα αυτονόητα, ώστε να επιτευχθεί ο υπέρτατος αυτή τη στιγμή στόχος: να μη γίνουμε ως προς τους αριθμούς Ιταλία και Ισπανία.
Από τον Ιούλιο και μετά η κυβέρνηση έχει βάλει στη ζυγαριά το πολιτικό κόστος όσον αφορά στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, γι’ αυτό και η εικόνα που δίνεται στους πολίτες είναι αυτή του αλαλούμ.
Όσο συνεχίζονται τα μπρος-πίσω, οι αποφάσεις χωρίς καμία λογική και οι “διορθωτικές εντολές”, τόσο θα αυξάνονται τα κρούσματα ανυπακοής.
Η χαλαρότητα για την οποία έχουν κατηγορηθεί οι πολίτες και ειδικά οι νέοι, οφείλεται αποκλειστικά στις πράξεις και στις παραλείψεις της κυβέρνησης και όσο οι επιτελικοί του “επιτελικού κράτους”, παίζουν χωρίς σύστημα, τόσο πιο πιθανό είναι να υποστούμε οδυνηρή ήττα.
Ήττα που αν έρθει, το κόστος της θα μετρηθεί σε ανθρώπινες απώλειες.
