Η στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα υπό τον Γ.Παπαδόπουλο παραδίδει τη σκυτάλη στον φασίστα Ιωαννίδη αφού ο πρώτος απομακρύνεται λόγω της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η πρώτη φάση της χούντας κλείνει το 1973 και η δεύτερη φάση <<δουλεύει>> την πτώση του Μακαρίου στην Κύπρο και την επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας υπό τον Σαμψών , ο οποίος παραδίδει στους Τούρκους τη μεγαλόνησο αφού τους παρέχει όλες τις αφορμές να εισβάλλουν ως εγγυήτρια δύναμη της Τουρκοκυπριακής μειονότητας. Οι Τούρκοι εισβάλλουν και καταλαμβάνουν την μισή περίπου Κύπρο. Οι πρώτες αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας ”δικαιώνουν” την Τουρκία. Έκτοτε, μισό περίπου αιώνα μετά η διεθνής κοινότητα εξακολουθεί να ”δικαιώνει” την Τουρκία.
Δύο δικτατορίες, Ελλάδας και Κύπρου, υπό την αδιάκριτη στήριξη Αμερικανών και Βρετανών και των συμμαχικών κρατών στο ΝΑΤΟ.
Την ώρα της μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, ο ελληνισμός υποφέρει και διχάζεται 40 περίπου χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η παγκόσμια κοινότητα ισορροπεί μεταξύ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ απ’ τη μία και Σοβιετικού μπλοκ από την άλλη.
Η εθνική ανεξαρτησία των Ελλήνων είναι ένα καταπατημένο κουρελόχαρτο. Η λαική διχόνοια κυριαρχεί αφού δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων είναι πολιτικοί εξόριστοι και η εθνική ομοψυχία σφαγιασμένη και νεκρή. Η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας βρίσκεται σε αστεία ποσοστά σε σχέση μ’ αυτά της Ευρώπης και όχι μόνον.
Η μεταπολίτευση βρίσκει την πατρίδα σε πλήρη κατάρρευση και αποσύνθεση. Η χούντα με τον Γκιζίκη παραδίδει το κράτος σε κυβέρνηση δήθεν εθνικής ομοψυχίας. Τότε γεννιέται το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Η διακήρυξη αρχών και θέσεων της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 αποτυπώνει με τον πιο ειλικρινή και κατηγορηματικό τρόπο, απ’ τη μία την θέση της χώρας κι απ’ την άλλη τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε και μέσα και διεθνώς.
Η εθνική ανεξαρτησία κυριαρχεί ως η απόλυτη προυπόθεση για την λαική κυριαρχία και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Η επιλογή του τρόπου κατάκτησης αυτών είναι η δημοκρατική διαδικασία, δηλαδή η συνειδητή ψήφος και επιλογή των Ελλήνων. Ο ένοπλος επαναστατικός τρόπος αποκλείεται, όπως και η δικτατορία του προλεταριάτου γιατί έτσι εξ αντικειμένου κουβαλάς ένα τεράστιο κοινωνικό και πολιτικό βάρος που σίγουρα λειτουργεί εις βάρος σου. Εξ άλλου η πτώση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1990, αποδεικνύει την σοφή ορθότητα της διακήρυξης. Μόνον οι δημοκρατικές επιλογές δίνουν δύναμη και δικαίωμα στις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν ότι ευαγγελίζονται. Σπουδαίο γεγονός αποτελεί και ο κινηματικός χαρακτήρας του ΠΑΣΟΚ. Δεν εκπροσωπούσε καμία συγκεκριμένη κοινωνική τάξη αλλά το σύνολο των μη προνομιούχων Ελλήνων και του εργαζόμενου λαού. Ο τρόπος μάλιστα οργάνωσης των πρώτων καιρών υπήρξε χαλαρός σε σχέση με το κέντρο. Δηλαδή ο σταλινικός τρόπος οργάνωσης του κομματικού χώρου είχε απορριφθεί. Το ΠΑΣΟΚ γρήγορα έγινε ο πολιτικός χώρος που ενσάρκωνε τα οράματα αυτού του καταπιεσμένου λαού, ο οποίος είχε απόλυτη ανάγκη έκφρασης και συμμετοχής στα όνειρα του. Το διεθνές περιβάλλον έδινε ελπίδες στην πραγμάτωση του τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό. Στην Ιταλία η μεθόδευση της πραγμάτωσης του ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ Κομμουνιστών και Χριστιανοδημοκρατών άνοιγε ορίζοντες και άρχισε να αποτελεί την πολιτική διέξοδο εκτός των στρατιωτικών μπλοκ του ΝΑΤΟ και του συμφώνου της Βαρσοβίας. Εκτός των οικονομικών συμμαχιών της ΕΟΚ και της COMEKON.Ο Μπερλιγκουέρ με τον Μόρο ενσαρκώνουν την ανεξαρτησία των εθνικών πολιτικών στην Ευρώπη. Οι παγκόσμιοι <<ισορροπιστές>> ενοχλούνται, φοβούνται και δολοφονούν τον Μόρο με τα χέρια των Ερυθρών ταξιαρχιών. Τα κράτη που περίμεναν την θετική εξέλιξη που πρεσβεύει ο ιστορικός συμβιβασμός, αντιδρούν άμεσα και συγκροτούν την σοβαρή ”Πρωτοβουλία των έξι” όπου το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου και την Ελλάδα συμμετέχουν μαζί με την Ινδία της Ίντιρα Γκάντι, την Σουηδία του Ούλοφ Πάλμε, την Αργεντινή του Αλφονσίν, το Μεξικό του Μιγκέλ Ντελα Μαντρίτ και την Τανζανία του Νιερέρε. Η πρωτοβουλία φουντώνει και οι εχθροί της δολοφονούν την Ιντιρα Γκάντι και τον Ούλοφ Πάλμε.
Το χτύπημα είναι μεγάλο και σοβαρό. Οι υπόλοιποι ηγέτες περιμένουν την δικιά τους δολοφονία. Η πρωτοβουλία σβήνει και τελειώνει. Ο κόσμος επιστρέφει στις κατεστημένες γεωπολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Η Ελλάδα βρίσκεται στην δεύτερη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 1986 και εκεί πλέον αρχίζει και φαίνεται έντονα η απομόνωση της χώρας και η έλλειψη διεθνών στηριγμάτων. Ο χώρος των αδεσμεύτων υπό τον Τίτο φλυαρεί και ο διαμελισμός της σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας έχει ήδη προγραμματισθεί. Η πτώση της Σοβιετικής ένωσης αδυνατίζει ακόμη περισσότερο τις εθνικές πολιτικές για ανεξάρτητη βούληση των λαών. Οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού αφού έχουν συμβάλλει αρνητικά στον αφανισμό του τρίτου δρόμου στον σοσιαλισμό, καταρρέουν ως χάρτινοι πύργοι, έτσι ακριβώς όπως της γέννησε η συμφωνία της Γιάλτας μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα, η παγκόσμια κοινότητα αδυνατεί να ισορροπήσει και βρίσκεται διαρκώς σε μια σκληρή ανταγωνιστικότητα, γεωπολιτικά και οικονομικά με αβέβαιο το μέλλον ιδιαίτερα χωρών σαν την Ελλάδα.
Η Ευρωπαική ένωση αδυνατίζει την πορεία προς την ολοκλήρωση της και εμφανίζει διασπαστικά σημάδια μεταξύ Βορρά και Νότου.
Η Ελλάδα εισέρχεται σε βαριά οικονομική κρίση ακολουθώντας ”πιστά” τις ευρωπαικές εντολές. Η διαφθορά βασιλεύει στις σχέσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, οι Έλληνες δανείζονται άκριτα και άλογα, και η παραγωγική ικανότητα της χώρας εκμηδενίζεται. Ο τουρισμός εμφανίζει άνθηση ως μονοκαλλιέργεια αφού βεβαίως χάνει τις υπηρεσίες των μεταφορών και των κρατήσεων και γίνεται έρμαιο της ψυχολογικής συμπεριφοράς των κοινωνιών υπό το βάρος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
Η Ελληνική πολιτική ζωή παραπαίει στην διαχείριση αυτής της κρίσης χωρίς στόχους και όραμα. Η εξάρτηση της χώρας μέσω των μνημονίων και των πανδημιών αφυδατώνει την αισιοδοξία και εξαφανίζει την εθνική προσπάθεια. Δύσκολα διακρίνεις διαφορές μεταξύ των κομματικών επιλογών για το τι πρέπει να γίνει. Ισοπέδωση αρχών και αξιών κυριαρχεί ως στοιχείο απομάκρυνσης των πολιτών απ’ το καθήκον τους. η Ελλάδα περνάει δύσκολες ώρες. Οι γεωπολιτικές οξύνσεις με την Τουρκία, οι ανύπαρκτες σχέσεις με τους Βόρειους γείτονες πτωχοποιούν μεγάλο μέρος της Ελληνικής περιφέρειας και οι κανόνες του διεθνές δικαίου για την Ελλάδα είναι αγώνας εθνικός που εκλιπαρεί την Ευρωπαικη ένωση και τον διεθνή παράγοντα να επέμβουν και να στηρίξουν χαρακτηριστικά μιας πτωχής περιφερειακής χώρας, που εκλιπαρεί για τα δικαιώματα της.
Δύσκολοι καιροί χωρίς εθνικές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες. Τώρα όμως είναι η ώρα της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ εκείνης της μοναδικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη του ’74. Επειδή η διεθνής κατάσταση είναι ρευστή πολλές χώρες βρίσκονται στην ίδια γεωπολιτική ταλαιπωρία σαν την δική μας. Μπορούμε να συγκροτήσουμε μέτωπο διεκδίκησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ένας νέος δρόμος της κυριαρχίας των λαών πρέπει να διεκδικηθεί με δημοκρατικές διαδικασίες.
Η εθνική ανεξαρτησία προυπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, πρέπει να εμπνέει τον Ελληνικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου.
Τώρα στα δύσκολα γεννιέται η μεγάλη ευκαιρία να ενδυναμώσουμε την θέληση μας και να παλέψουμε για ένα νέο σοσιαλιστικό κίνημα. Η πολυδιάσπαση των Ελλήνων Δημοκρατών δεν οδηγεί πουθενά.Εξυπηρετεί τα πιο αντεθνικά συμφέροντα στην πατρίδα μας. Η 3η του Σεπτέμβρη του 2020 ας γίνει αφετηρία κοινών αγώνων και κοινού οράματος. Πατάμε πάνω στις ελλείψεις και τα λάθη του παρελθόντος και προχωράμε αποφασισμένοι να διαφεντέψουμε την ζωή μας.
Είναι καθήκον μας όλη αυτή η τραγική περίοδος να τελειώσει. Είναι χρέος μας. Δεν υπάρχουν άλλες δικαιολογίες και καθυστερήσεις. Μπορούν να δημιουργηθούν ομάδες πρωτοβουλίας σ’ όλη την Ελλάδα και να δρομολογηθούν εξελίξεις.
Πρέπει να γίνει!!
