Η παράταξη Γκούση έδωσε στη δημοσιότητα την πρόταση ψηφίσματος σχετικά με το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που ξεκίνησε σήμερα να συζητείται στη Βουλή.
Αναλυτικά, η πρόταση ψηφίσματος της παράταξης Γκούση
Με το Σχέδιο Νόμου «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» επιχειρείται η ελαστικοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας με συνέπεια την απορρύθμιση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου.
Στόχος του είναι η αποδόμηση πολλών περιβαλλοντικών πολιτικών και λειτουργιών, ώστε -σε βάρος του περιβάλλοντος- να ενθαρρυνθεί η αλόγιστη εκμετάλλευση φυσικών πόρων. Εισάγονται ρυθμίσεις που καταστρατηγούν ευρωπαϊκές οδηγίες και θα οδηγήσουν τη χώρα σε βέβαιη καταδίκη και πρόστιμα από την ΕΕ. Επομένως δεν πρόκειται για ένα σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά για ένα οργανωμένο σχέδιο εξυπηρέτησης «οικονομικών συμφερόντων» χωρίς στρατηγική για το περιβάλλον, σύμφωνα με οποίο, το περιβάλλον και οι δημόσιες πολιτικές αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια διάφορων ‘’επενδυτών’’.
Η κοινοβουλευτική διαδικασία που ακολουθήθηκε αποτελεί μνημείο αντιδημοκρατικής διαχείρισης, με αιφνιδιασμό σε συνθήκες πανδημίας, με περιορισμούς χρόνου και συμμετοχής και βέβαια δίχως διαβούλευση με την Αυτοδιοίκηση και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και ΜΚΟ, οι οποίες στο σύνολό τους έχουν ζητήσει ανάκληση και απόσυρση του ΝΣ. Μάλιστα πολλά περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες κάνουν επείγουσα έκκληση για συγκέντρωση υπογραφών με αίτημα την άμεση απόσυρση του «αντι-περιβαλλοντικού», όπως το χαρακτηρίζουν, νομοσχεδίου. Παράλληλα, έχουν τοποθετηθεί κατά όλοι οι φορείς και οι εργαζόμενοι των περιοχών Natura 2000, τα τμήματα Περιβάλλοντος των Πανεπιστημίων Αιγαίου και Θεσσαλίας, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.α.
Σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις προκύπτουν:
1. Από την «Απλοποίηση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης», η οποία τροποποιείται με περιπτωσιολογικές ρυθμίσεις, αφού θεωρείται ως «χρονοβόρα διοικητική διαδικασία» και «σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας για την προώθηση των επενδύσεων».
Προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα, παρεμποδίζονται οι αρμόδιες περιβαλλοντικά υπηρεσίες να ασκήσουν το ρυθμιστικό τους ρόλο και να λειτουργήσουν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Ενδεικτικές περιπτώσεις: α) Η αδειοδοτούσα αρχή δεν θα έχει την ευθύνη έκδοσης ολοκληρωμένων περιβαλλοντικών όρων, οι οποίοι θα ενσωματώνονται πλέον σε μεταγενέστερη απόφαση άλλου αρμόδιου οργάνου!, β) Ο φορέας του έργου ή δραστηριότητας αποσυνδέεται από τους περιβαλλοντικούς όρους αυτών, οπότε αποπροσωποποιείται και εν τέλει χάνεται η απόδοση ευθυνών και ως εκ τούτου, και η αποκατάσταση των παραβιάσεων!!
Πλέον η ιδιωτικοποίηση και η αδιαφάνεια του περιβαλλοντικού ελέγχου γίνεται καθεστώς με την κατάργηση του ελεγκτικού μηχανισμού του έργου των ιδιωτών ελεγκτών.
2. Από τη κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ), οι οποίοι αντικαθίστανται από ένα μοντέλο αυστηρά ελεγχόμενο από το κεντρικό κράτος, χωρίς πραγματική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών. Πραγματικός στόχος: Ο έλεγχος από την κυβέρνηση των γνωμοδοτήσεων για έργα εντός των προστατευόμενων περιοχών.
3. Από τη ζωνοποίηση στη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών με χρήση κανόνων αστικού χώρου, σε αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις και κοινοτικές οδηγίες, ώστε να επιτρέπεται η αδειοδότηση έργων και επενδυτικών δραστηριοτήτων ακόμα στις πιο ευαίσθητες περιοχές της χώρας και του Δικτύου Natura 2000.
Η θεσμοθέτηση τεσσάρων ζωνών κλιμακούμενης προστασίας στις περιοχές Natura (Απόλυτης προστασίας της φύσης, Προστασίας της φύσης, Οικοτόπων και ειδών και Βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων) στην ουσία καταργεί την προστασία των περιοχών Natura 2000 και μάλιστα στο πλαίσιο ενός ακραίου παραλογισμού, οι περιοχές αναζήτησης, έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων μπορούν να επεκτείνονται στις ζώνες «Οικοτόπων και ειδών».
4. Από τις «Ρυθμίσεις για Δασικούς Χάρτες», όπου με διάφορες διοικητικές πράξεις θα αποχαρακτηρίζεται μια δασική έκταση, αλλά και από τις «Ρυθμίσεις για τις Οικιστικές Πυκνώσεις», όπου προβλέπεται η δυνατότητα τακτοποίησης αυθαιρέτων σε δάση για 30 έτη.
5. Από την επιβάρυνση των λαϊκών συμφερόντων προς ‘εξυπηρέτηση’ ισχυρών κλειστών συντεχνιών.
Πως αλλιώς να ερμηνευτεί η μνεία ότι σε κάθε νέα οικοδομική άδεια να θεσμοθετηθεί αμοιβή επίβλεψης της ΜΕΑ (Μελέτη Ενεργειακής Απόδοσης). Τι επιπλέον επίβλεψη προβλέπεται, πέρα από αυτά που ήδη επιβλέπει ο Αρχιτέκτων, ο Πολιτικός Μηχανικός, ο Ηλεκτρολόγος ή Μηχανολόγος;
6. Από τα «Ζητήματα Διαχείρισης Αποβλήτων» αφού:
Α) Μεταφέρεται η υποχρέωση έναρξης της χωριστής διαλογής βιοαποβλήτων για το τέλος του 2022.
Αυτό δείχνει την απροθυμία της κυβέρνησης να ακολουθήσει τις ευρωπαϊκές οδηγίες που εστιάζουν στη δημιουργία προϊόντων και υπηρεσιών, οι οποίες ελαχιστοποιούν τη χρήση των πόρων και προωθούν την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των υλικών.
Δείχνει επίσης την αδυναμία στήριξης της Αυτοδιοίκησης να εφαρμόσει οικονομικά κίνητρα για την προώθηση της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης.
Σαφώς η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι επιφανειακή και πρόχειρη.
Β) Περιλαμβάνει επικίνδυνες (για τους πολίτες) ρυθμίσεις
Π.χ. το άρθρο 92, που αφορά στην επί της ουσίας χωροθέτηση σταθμών μεταφόρτωσης ΣΜΑ, έχει στόχο να παρακαμφθούν ακόμα και αποφάσεις του ΣτΕ για παράνομη χωροθέτηση και λειτουργία ΣΜΑ. Με αιτιολογία την προσωρινή χωροθέτηση προσχηματικά παρακάμπτονται οι θεσμοθετημένες χρήσεις γης και τα εγκεκριμένα τοπικά ρυμοτομικά σχέδια που ρητώς δεν επιτρέπουν τις χωροθετήσεις ΣΜΑ σε όλα τα οικόπεδα.
Γ) Περιλαμβάνει αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις
Με το επίμαχο άρθρο 93 η κυβέρνηση για μία ακόμα φορά περιορίζει αρμοδιότητες και δημοκρατικές διαδικασίες τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη διαχείριση θεμάτων, τα οποία σχεδόν αποκλειστικά αφορούν την τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο Ειδικός Περιφερειακός Διαβαθμιδικός ΦΟΔΣΑ που συστήνεται ως Ανώνυμη Εταιρία ΟΤΑ στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων εξυπηρετεί τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των αποβλήτων.
Μάλιστα με σκανδαλώδη τρόπο μεταβιβάζονται οι αρμοδιότητες, οι λειτουργίες και τα περιουσιακά στοιχεία από τους ΟΤΑ στους ΦΟΔΣΑ με τη μορφή της Ανώνυμης Εταιρείας και δημιουργείται ρόλος Περιφερειάρχη- δερβέναγα ως προέδρου του ΔΣ, υπό την έννοια ότι θα διαμορφωθούν νέες σχέσεις εξουσίας, αν ληφθεί υπόψη ότι οι Περιφέρειες διαχειρίζονται και το ΠΕΠ από το οποίο εξαρτώνται οι ΟΤΑ.
Η μετάβαση στη νέα μορφή είναι προφανές ότι θα επιφέρει προβλήματα σε όλα τα έργα διαχείρισης αποβλήτων που είναι σε φάση λειτουργίας, κατασκευής ή ωρίμανσης.
Τέλος ιδιαίτερη ανησυχία για το δήμο Νότιας Κέρκυρας δημιουργεί η μεταβίβαση σε Ανώνυμη Εταιρεία του ακινήτου «ΧΥΤΑ Λευκίμμης».
Μετά τα παραπάνω το δημοτικό συμβούλιο εγκρίνει:
α) την ανάκληση και απόσυρση του ΝΣ,
β) σε καμία περίπτωση να μη μεταβιβαστεί ο ‘ΧΥΤΑ Λευκίμμης’ σε Α.Ε.,
γ) να μεταβιβαστεί η κυριότητά του στο δήμο Νότιας Κέρκυρας για χρήση που θα αποφασιστεί από το δημοτικό συμβούλιο μετά από διαβούλευση και συνεργασία με τους φορείς και την κοινωνία της Λευκίμμης που για τόσα χρόνια αντιστάθηκε στο περιβαλλοντικό έγκλημα που επιχειρήθηκε να διαπραχθεί σ’ αυτό το χώρο.ΠΡΟΤΑΣΗ ψηφίσματος
Με το Σχέδιο Νόμου «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» επιχειρείται η ελαστικοποίηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας με συνέπεια την απορρύθμιση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου.
Στόχος του είναι η αποδόμηση πολλών περιβαλλοντικών πολιτικών και λειτουργιών, ώστε -σε βάρος του περιβάλλοντος- να ενθαρρυνθεί η αλόγιστη εκμετάλλευση φυσικών πόρων. Εισάγονται ρυθμίσεις που καταστρατηγούν ευρωπαϊκές οδηγίες και θα οδηγήσουν τη χώρα σε βέβαιη καταδίκη και πρόστιμα από την ΕΕ. Επομένως δεν πρόκειται για ένα σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά για ένα οργανωμένο σχέδιο εξυπηρέτησης «οικονομικών συμφερόντων» χωρίς στρατηγική για το περιβάλλον, σύμφωνα με οποίο, το περιβάλλον και οι δημόσιες πολιτικές αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια διάφορων ‘’επενδυτών’’.
Η κοινοβουλευτική διαδικασία που ακολουθήθηκε αποτελεί μνημείο αντιδημοκρατικής διαχείρισης, με αιφνιδιασμό σε συνθήκες πανδημίας, με περιορισμούς χρόνου και συμμετοχής και βέβαια δίχως διαβούλευση με την Αυτοδιοίκηση και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και ΜΚΟ, οι οποίες στο σύνολό τους έχουν ζητήσει ανάκληση και απόσυρση του ΝΣ. Μάλιστα πολλά περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες κάνουν επείγουσα έκκληση για συγκέντρωση υπογραφών με αίτημα την άμεση απόσυρση του «αντι-περιβαλλοντικού», όπως το χαρακτηρίζουν, νομοσχεδίου. Παράλληλα, έχουν τοποθετηθεί κατά όλοι οι φορείς και οι εργαζόμενοι των περιοχών Natura 2000, τα τμήματα Περιβάλλοντος των Πανεπιστημίων Αιγαίου και Θεσσαλίας, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών κ.α.
Σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις προκύπτουν:
1. Από την «Απλοποίηση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης», η οποία τροποποιείται με περιπτωσιολογικές ρυθμίσεις, αφού θεωρείται ως «χρονοβόρα διοικητική διαδικασία» και «σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας για την προώθηση των επενδύσεων».
Προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα, παρεμποδίζονται οι αρμόδιες περιβαλλοντικά υπηρεσίες να ασκήσουν το ρυθμιστικό τους ρόλο και να λειτουργήσουν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.
Ενδεικτικές περιπτώσεις: α) Η αδειοδοτούσα αρχή δεν θα έχει την ευθύνη έκδοσης ολοκληρωμένων περιβαλλοντικών όρων, οι οποίοι θα ενσωματώνονται πλέον σε μεταγενέστερη απόφαση άλλου αρμόδιου οργάνου!, β) Ο φορέας του έργου ή δραστηριότητας αποσυνδέεται από τους περιβαλλοντικούς όρους αυτών, οπότε αποπροσωποποιείται και εν τέλει χάνεται η απόδοση ευθυνών και ως εκ τούτου, και η αποκατάσταση των παραβιάσεων!!
Πλέον η ιδιωτικοποίηση και η αδιαφάνεια του περιβαλλοντικού ελέγχου γίνεται καθεστώς με την κατάργηση του ελεγκτικού μηχανισμού του έργου των ιδιωτών ελεγκτών.
2. Από τη κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ), οι οποίοι αντικαθίστανται από ένα μοντέλο αυστηρά ελεγχόμενο από το κεντρικό κράτος, χωρίς πραγματική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, των ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών. Πραγματικός στόχος: Ο έλεγχος από την κυβέρνηση των γνωμοδοτήσεων για έργα εντός των προστατευόμενων περιοχών.
3. Από τη ζωνοποίηση στη διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών με χρήση κανόνων αστικού χώρου, σε αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις και κοινοτικές οδηγίες, ώστε να επιτρέπεται η αδειοδότηση έργων και επενδυτικών δραστηριοτήτων ακόμα στις πιο ευαίσθητες περιοχές της χώρας και του Δικτύου Natura 2000.
Η θεσμοθέτηση τεσσάρων ζωνών κλιμακούμενης προστασίας στις περιοχές Natura (Απόλυτης προστασίας της φύσης, Προστασίας της φύσης, Οικοτόπων και ειδών και Βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων) στην ουσία καταργεί την προστασία των περιοχών Natura 2000 και μάλιστα στο πλαίσιο ενός ακραίου παραλογισμού, οι περιοχές αναζήτησης, έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων μπορούν να επεκτείνονται στις ζώνες «Οικοτόπων και ειδών».
4. Από τις «Ρυθμίσεις για Δασικούς Χάρτες», όπου με διάφορες διοικητικές πράξεις θα αποχαρακτηρίζεται μια δασική έκταση, αλλά και από τις «Ρυθμίσεις για τις Οικιστικές Πυκνώσεις», όπου προβλέπεται η δυνατότητα τακτοποίησης αυθαιρέτων σε δάση για 30 έτη.
5. Από την επιβάρυνση των λαϊκών συμφερόντων προς ‘εξυπηρέτηση’ ισχυρών κλειστών συντεχνιών.
Πως αλλιώς να ερμηνευτεί η μνεία ότι σε κάθε νέα οικοδομική άδεια να θεσμοθετηθεί αμοιβή επίβλεψης της ΜΕΑ (Μελέτη Ενεργειακής Απόδοσης). Τι επιπλέον επίβλεψη προβλέπεται, πέρα από αυτά που ήδη επιβλέπει ο Αρχιτέκτων, ο Πολιτικός Μηχανικός, ο Ηλεκτρολόγος ή Μηχανολόγος;
6. Από τα «Ζητήματα Διαχείρισης Αποβλήτων» αφού:
Α) Μεταφέρεται η υποχρέωση έναρξης της χωριστής διαλογής βιοαποβλήτων για το τέλος του 2022.
Αυτό δείχνει την απροθυμία της κυβέρνησης να ακολουθήσει τις ευρωπαϊκές οδηγίες που εστιάζουν στη δημιουργία προϊόντων και υπηρεσιών, οι οποίες ελαχιστοποιούν τη χρήση των πόρων και προωθούν την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση των υλικών.
Δείχνει επίσης την αδυναμία στήριξης της Αυτοδιοίκησης να εφαρμόσει οικονομικά κίνητρα για την προώθηση της διαλογής στην πηγή και της ανακύκλωσης.
Σαφώς η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι επιφανειακή και πρόχειρη.
Β) Περιλαμβάνει επικίνδυνες (για τους πολίτες) ρυθμίσεις
Π.χ. το άρθρο 92, που αφορά στην επί της ουσίας χωροθέτηση σταθμών μεταφόρτωσης ΣΜΑ, έχει στόχο να παρακαμφθούν ακόμα και αποφάσεις του ΣτΕ για παράνομη χωροθέτηση και λειτουργία ΣΜΑ. Με αιτιολογία την προσωρινή χωροθέτηση προσχηματικά παρακάμπτονται οι θεσμοθετημένες χρήσεις γης και τα εγκεκριμένα τοπικά ρυμοτομικά σχέδια που ρητώς δεν επιτρέπουν τις χωροθετήσεις ΣΜΑ σε όλα τα οικόπεδα.
Γ) Περιλαμβάνει αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις
Με το επίμαχο άρθρο 93 η κυβέρνηση για μία ακόμα φορά περιορίζει αρμοδιότητες και δημοκρατικές διαδικασίες τόσο στη λήψη αποφάσεων, όσο και στη διαχείριση θεμάτων, τα οποία σχεδόν αποκλειστικά αφορούν την τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο Ειδικός Περιφερειακός Διαβαθμιδικός ΦΟΔΣΑ που συστήνεται ως Ανώνυμη Εταιρία ΟΤΑ στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων εξυπηρετεί τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των αποβλήτων.
Μάλιστα με σκανδαλώδη τρόπο μεταβιβάζονται οι αρμοδιότητες, οι λειτουργίες και τα περιουσιακά στοιχεία από τους ΟΤΑ στους ΦΟΔΣΑ με τη μορφή της Ανώνυμης Εταιρείας και δημιουργείται ρόλος Περιφερειάρχη- δερβέναγα ως προέδρου του ΔΣ, υπό την έννοια ότι θα διαμορφωθούν νέες σχέσεις εξουσίας, αν ληφθεί υπόψη ότι οι Περιφέρειες διαχειρίζονται και το ΠΕΠ από το οποίο εξαρτώνται οι ΟΤΑ.
Η μετάβαση στη νέα μορφή είναι προφανές ότι θα επιφέρει προβλήματα σε όλα τα έργα διαχείρισης αποβλήτων που είναι σε φάση λειτουργίας, κατασκευής ή ωρίμανσης.
Τέλος ιδιαίτερη ανησυχία για το δήμο Νότιας Κέρκυρας δημιουργεί η μεταβίβαση σε Ανώνυμη Εταιρεία του ακινήτου «ΧΥΤΑ Λευκίμμης».
Μετά τα παραπάνω το δημοτικό συμβούλιο εγκρίνει:
α) την ανάκληση και απόσυρση του ΝΣ,
β) σε καμία περίπτωση να μη μεταβιβαστεί ο ‘ΧΥΤΑ Λευκίμμης’ σε Α.Ε.,
γ) να μεταβιβαστεί η κυριότητά του στο δήμο Νότιας Κέρκυρας για χρήση που θα αποφασιστεί από το δημοτικό συμβούλιο μετά από διαβούλευση και συνεργασία με τους φορείς και την κοινωνία της Λευκίμμης που για τόσα χρόνια αντιστάθηκε στο περιβαλλοντικό έγκλημα που επιχειρήθηκε να διαπραχθεί σ’ αυτό το χώρο.
