Άρθρο του Βουλευτή Κέρκυρας του Κινήματος Αλλαγής Δημήτρη Μπιάγκη.
Το άρθρο
Μετράμε 40 και πλέον μέρες από τη στιγμή που η κυβέρνηση πήρε τη γενναία απόφαση να κλείσει τις σχολικές μονάδες (δημόσια και ιδιωτικά σχολεία όλων των βαθμίδων από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς έως τα πανεπιστήμια) για προληπτικούς λόγους, ως μέτρο πρόληψης για την εξάπλωση του κορωνοϊού. Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων, αποτέλεσε την απαρχή μιας νέας δύσκολης περιόδου για την εκπαιδευτική κοινότητα. Η πολιτεία επιχείρησε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να επιταχύνει τις διαδικασίες που για χρόνια δυστυχώς παρέμεναν ανεκμετάλλευτες, αυτές της εξ αποστάσεως διδασκαλίας, ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα «πείραμα», με την εισαγωγή της ψηφιακής τάξης που παρέχει, έστω και σ’ αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες, τη δυνατότητα συνέχισης της διδασκαλίας σ’ ένα ασφαλές αν και άγνωστο περιβάλλον.
Η εκπαιδευτική κοινότητα, δάσκαλοι και καθηγητές, βίωσαν μια τραγική κατάσταση στην προσπάθειά τους να οργανώσουν εκ του μηδενός την εξ αποστάσεως εκπαίδευση για τους μαθητές τους, συμμετέχοντας σ’ έναν πραγματικό «πόλεμο» στις διάφορες ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Οι περισσότεροι διέθεταν περιορισμένες γνώσεις σχετικά με τους υπολογιστές, κανείς τους δεν είχε εμπειρία εξ αποστάσεως διδασκαλίας και αρκετοί απ’ αυτούς διέθεταν έναν υπολογιστή στο σπίτι τους που συχνά τον χρειάζονταν δύο ή και περισσότερα άτομα για τηλεργασία. Όλοι τους όμως προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή, παρά την αρχική δυσφορία και τα ευτράπελα, αξιοποιώντας στο έπακρο, τόσο τη συναδελφική αλληλεγγύη αλλά και την εφευρετικότητά τους, ξεπερνώντας το άγχος, την κόπωση, την έλλειψη γνώσης και κατάρτισης, τα προσωπικά τους προβλήματα, βάζοντας το λειτούργημά τους σε προτεραιότητα. Και μπόρεσαν έτσι, με την επιμονή, το φιλότιμο και την εργατικότητά τους, να ξεπεράσουν τις δυσλειτουργίες των ψηφιακών και τεχνολογικών μέσων και κατάφεραν σε συνεργασία με τους γονείς των παιδιών μας να εξοικειώσουν – ειδικά τους μικρούς μας μαθητές – στο ψηφιακό περιβάλλον εκπαίδευσης ανοίγοντας έναν αγωγό εκπαιδευτικής επικοινωνίας με τα παιδιά μας. Τα βήματα που πραγματοποιήθηκαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα, με τη τεράστια συμβολή των εκπαιδευτικών, είναι περισσότερα από όσα δεν πραγματοποιήθηκαν για πολλά χρόνια. Δάσκαλοι και καθηγητές επέδειξαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν όλο αυτό το χρονικό διάστημα εξαιρετική συμπεριφορά, επιχειρώντας τόσο να επιμορφωθούν και να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις αυτής της νέας πραγματικότητας, όσο και να διατηρήσουν με κάθε δυνατό τρόπο την απαραίτητη επαφή με τους μαθητές τους. Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σ’ όλους τους εκπαιδευτικούς, όλων των βαθμίδων, που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και απέδειξαν πως μπορούμε να πετύχουμε πολλά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η πολιτεία, τέλος, οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων καθώς τα προβλήματα εξακολουθούν να είναι πολλά, αφού οι ελλείψεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό δυσχεραίνουν το έργο των εκπαιδευτικών. Οι κυβερνητικές αστοχίες και ο ερασιτεχνικός σχεδιασμός της πολιτείας στο κομμάτι της επαρκούς υλικοτεχνικής υποδομής σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μηδενίσει όλο όσα κατακτήθηκαν αυτές τις μέρες. Οι όποιες προσφορές των ιδιωτών αλλά και η μετάδοση των όποιων ευθυνών στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης δεν μπορούν να λύσουν τα τεράστια προβλήματα που έχουν ανακύψει.
Όλα όσα κατακτήθηκαν αυτές τις μέρες δεν μπορούν παρά να μας κάνουν υπερήφανους για την εκπαιδευτική μας κοινότητα και να μας γεμίζουν παράλληλα με ερωτηματικά και απορίες για την προχειρότητα που οι κυβερνητικές επιλογές αντιμετωπίζουν την πρόκληση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που μπορεί και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της αρμόζει και μετά την κρίση του Κορωνοϊού.
Ας δώσουμε λοιπόν σ’ αυτό το στελεχιακό δυναμικό που πάλεψε κάτω από αντίξοες συνθήκες τα κατάλληλα εφόδια για να συνεχίσει να επιτελεί το θεάρεστο έργο της εκπαίδευσης των παιδιών μας επενδύοντας ουσιαστικά στο μέλλον της χώρας μας. Απέδειξαν πως έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν επαρκώς τα όποια κενά τους, χωρίς προγράμματα κατάρτισης που προσβάλλουν την επιστημονική τους υπόσταση. Παράλληλα, είναι καιρός η πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της, να εμπιστευθεί το αξιόλογο επιστημονικό προσωπικό της, παρέχοντας και όλα τα απαραίτητα. Να δώσει σ’ όλους τους μαθητές ίσες ευκαιρίες, ώστε να γίνουν όλοι κοινωνοί και να ενταχθούν σε τούτη τη νέα πραγματικότητα στα πλαίσια της ισοπολιτείας που ευαγγελιζόμαστε. Το δικαίωμα στην γνώση είναι υποχρέωση κάθε κοινωνίας που θέλει να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
