Ο Μανώλης έφυγε και η Ελλάδα γίνεται φτωχότερη.
Λίγα χρόνια μετά το σύντροφό του Λάκη.
Ο Λάκης Σάντας έφυγε στις 30 Απριλίου 2011 και ο Μανώλης Γλέζος στις 30 Μαρτίου 2020 ,μέσα στην άνοιξη και οι δύο.
Οι δύο πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης.
Ο Μανώλης και ο Λάκης.
Από την Απείρανθο της Νάξου ο ένας , από τους Πηγαδισάνους Λευκάδας ο άλλος.
Οι δύο νησιώτες που έβαλαν στο νου τους να κατεβάσουν τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη, όταν οι Ναζιστές νικούσαν σε όλη την Ευρώπη.
Και το πραγματοποίησαν τη νύχτα της 30ής προς 31 Μαΐου 1941.
Με ανυπότακτο πνεύμα.
Που ήταν ριψοκίνδυνοι αλλά μελέτησαν το έργο τους: στην Εθνική βιβλιοθήκη, ψάχνοντας για μέρες, στα ιστορικά και αρχαιολογικά βιβλία , τρόπο να ανεβούν στην Ακρόπολη χωρίς να τους δουν και το πέτυχαν.
Επειδή η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, γλύτωσαν γιατί εκείνο το βράδυ η Γερμανική φρουρά ήταν χαλαρή γιορτάζοντας την κατάληψη της Κρήτης.
Που χόρεψαν πάνω στη Γερμανική σημαία που κατέβασαν. Που πήραν μαζί τους στον κόρφο τους κομμάτια της ,γιατί ήταν μεγάλη και ,αφού τύλιξαν την υπόλοιπη, την πέταξαν σε μια από τις σπηλιές της Ακροπόλεως που ίσως βρίσκεται ακόμα.
Που ,αντί να τιμηθούν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν από το μετεμφυλιακό κράτος.
Είμαστε τυχεροί όσοι τους γνωρίσαμε. ¨Όσοι συμπορευτήκαμε μαζί τους.
¨Όσοι συνεχίσαμε τον αντιμνημονιακό αγώνα ,μαζί με τον, ανυπότακτο για άλλη μια φορά ,Μανώλη μετά την παράδοση της χώρας στους δανειστές και το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015.
Που συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του τον αγώνα ,για τις Γερμανικές αποζημιώσεις και την ανεξαρτησία της χώρα μας.
Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει τη θέση του στη στρατιά των αθανάτων ηρώων μας.
Θα τον τιμήσουμε δημόσια, όταν αρθούν τα μέτρα και οι περιορισμοί της υγειονομικής πανδημίας.
Τον τιμούμε σήμερα στην καρδιά μας όλοι οι σύντροφοι και συναγωνιστές του, όλοι οι ¨Έλληνες.
Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης και αγωνιστής της Αριστεράς, που ήταν προσιτός σε όλους, ανιδιοτελής, πεισματάρης, μαχητικός, ανυπότακτος, νέος στο πνεύμα μέχρι το τέλος.
«Δεν θα γλυτώσετε από μένα» έλεγε.
Δεν θα γλυτώσουμε Μανώλη ,γιατί είσαι η φωνή των ανυπότακτων όπου γης, η φωνή της συνείδησής μας, η συνείδηση της κοινωνίας.
Ισχύει και σήμερα ο λόγος που συνήθιζες να λες: «στεκόμαστε στις μύτες», διηγούμενος την ιστορία του πιτσιρικά που οι Γερμανοί εκτέλεσαν στη Καισαριανή μαζί με άλλους αντιστασιακούς και επειδή τα πολυβόλα ήταν πακτωμένα στο τσιμέντο στεκόταν στις μύτες ,για να έχει την ίδια τύχη με τους συντρόφους του.
Στην Καισαριανή που εκτελέστηκε ο αδελφός σου ο Νίκος.
¨Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
