Η Δημοκρατική Παράταξη δεν εκφράστηκε ποτέ από ένα κόμμα χαμηλών προσδοκιών

Η χαμηλή συμμετοχή και η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου για το μέλλον της παράταξης μετά τις εθνικές εκλογές, επιβεβαίωσε ότι το fast-track Συνέδριο δεν ήταν αντάξιο της ιστορικής πορείας του ΠΑΣΟΚ. Η επανάληψη λαθών που οδήγησαν στο να μη βελτιωθεί αισθητά η θέση μας στις πρόσφατες εκλογές, είναι ανεπίτρεπτη.
Οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά και να κατανοήσουμε ότι η αυτόνομη πορεία ως στρατηγική είναι μονόδρομος. Δεν αρκεί όμως να εκφέρεται ρητορικά, αλλά πρέπει να αποκτήσει σάρκα και οστά, μέσα από μια σοσιαλδημοκρατική πρόταση διακυβέρνησης του τόπου που θα αγγίξει τις ανάγκες του Έλληνα, θα είναι προωθητική, και δεν θα δίνει μάχες χαρακωμάτων άνευ πολιτικού αποτελέσματος, όπως συνηθίζει ο άγονος δικομματισμός Νέας Δημοκρατίας – ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική της μεζούρας μεταξύ των δύο εκπροσώπων του σημερινού δικομματισμού, οδηγεί σε μια φθοροποιό στασιμότητα. Η ταυτότητα και το πρόγραμμά μας είναι αυτά που θα μας κάνουν να ξεχωρίσουμε, και όχι η επικοινωνία.
Διαχρονικές αξίες όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι η βάση της πολιτικής μας.
Το μετεκλογικό τοπίο φαίνεται να μας δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας. Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρεται λες και δεν κυβέρνησε ποτέ, και από την άλλη ο κ. Μητσοτάκης, που μιλάει για μία αξιοκρατική διακυβέρνηση αλλά ακολουθεί παλαιοκομματικές πρακτικές, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τους διορισμούς ημετέρων ως διοικητές νοσοκομείων.
Η χώρα χρειάζεται ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης, όπου θα είναι ανταγωνιστικό επενδύοντας στην ποιότητα. Για παράδειγμα στον τουριστικό τομέα, η επιτυχία δεν μπορεί να κρίνεται μόνο από την αύξηση των αφίξεων αλλά κυρίως από την αύξηση της συνεισφοράς στο ΑΕΠ, μέσα από νέες δραστηριότητες που θα αναβαθμίζουν το προϊόν. Όλοι μιλούν για ανάπτυξη, μπορεί όμως αυτό να συμβεί με ένα τραπεζικό σύστημα ζόμπι ή τη διαχείριση των κόκκινων δανείων από τα funds, με μόνο κερδοσκοπικά και χωρίς αναπτυξιακά κριτήρια; Η μείωση των φόρων στην εργασία και η προοδευτική κλίμακα φορολόγησης, θα βοηθήσει στη δημιουργία νέων και καλών θέσεων εργασίας που χρειάζεται η χώρα μας.
Πέρα όμως από τα εσωτερικά θέματα, πρέπει να πιάσουμε πάλι το νήμα σε ζητήματα που αφορούν την ανθρωπότητα, επηρεάζουν καθημερινά τις ζωές μας και όπου στο παρελθόν ήμασταν πρωτοπόροι. Είναι αναγκαία η προώθηση ενός νέου είδους προστατευτισμού, που δεν θα εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά θα προωθεί τον σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Προϊόντα από τρίτες χώρες, που η παραγωγή τους δεν ικανοποιεί βασικούς κανόνες, θα δασμολογούνται. Ο πλούτος θα φορολογείται εκεί που παράγεται, γιατί το σημερινό καθεστώς, υπονομεύει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Η ανασφάλεια που δημιουργούν οι παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης, δίνει έδαφος στον φόβο και τη διχόνοια. Τον ιδεολογικό αγώνα απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τον δώσουμε με σύγχρονα εργαλεία, χωρίς στρουθοκαμηλισμό.
Η Δημοκρατική Παράταξη δεν εκφράστηκε ποτέ από ένα κόμμα χαμηλών προσδοκιών, ούτε μπορεί να μετατραπεί σε ΚΚΕ του κέντρου που θα είναι ικανοποιημένο με το οποιοδήποτε αποτέλεσμα και που κάθε διαφορετική άποψη από αυτή που εκφράζει η ηγετική ομάδα, ενοχοποιείται. Η παράταξή μας οφείλει να είναι ανοιχτή σε νέες προκλήσεις, και είναι χρέος μας να αγωνιστούμε για να εκφράσει όλους τους προοδευτικούς Έλληνες. Η ενίσχυσή της είναι εθνική αναγκαιότητα, ως δύναμη προόδου και υπεράσπισης του ορθού λόγου στην πατρίδα μας.
*Άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη στην εφημερίδα “Τα Νέα”