Κείμενο του Εξωραϊστικού Συλλόγου Τεμπλονίου με αφορμή την απόρριψη από το Πρωτοδικείο της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που άσκησε για το ΧΥΤΑ Μέσης.
Το κείμενο
Το Μονομελές Πρωτοδικείου Κέρκυρας με την υπ’ αρ. 732/2019 απόφαση που εξέδωσε απέρριψε την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, που άσκησε το σωματείο μας (εξωραϊστικός πολιτιστικός σύλλογος Τεμπλονίου), λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων να αποφανθούν επί της παύσης λειτουργίας του ΧΥΤΑ, προκρίνοντας έτσι την μειοψηφούσα άποψη της νομολογίας, υποστηρίζοντας ειδικότερα ότι «…η αιτούμενη προσωρινή παύση της λειτουργίας του ΧΥΤΑ Κέρκυρας (Τεμπλόνι), που λειτουργεί κατά παράβαση των προβλεπόμενων περιβαλλοντικών όρων της ΜΠΕ, καθώς και της λειτουργίας της μονάδας ενδιάμεσης διαχείρισης, στον ίδιο χώρο, ανήκει στην αρμοδιότητα της Περιφέρειας και όχι στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, που δεν υποκαθιστούν τη Διοίκηση, όταν αυτή δε λαμβάνει τα μέτρα αρμοδιότητάς της…», συνεχίζοντας ότι «η παράλειψη της Διοίκησης (Π.Ι.Ν.) να επιβάλλει τη διακοπή λειτουργίας του ΧΥΤΑ ανήκει στην ακυρωτική αρμοδιότητα του ΣτΕ».
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την κρατούσα άποψη στη νομολογία, υποστηρίζεται ακριβώς το αντίθετο, και τούτο άλλωστε αποδεικνύεται από σωρεία αποφάσεων των πολιτικών δικαστηρίων επί αντίστοιχων αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων, καθώς και από την πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αιγίου, που απαγόρευσε την προσωρινή λειτουργία του ΧΥΤΑ Αιγείρας.
Τούτο πρακτικά σημαίνει ότι το δικάσαν δικαστήριο δεν έκρινε επί της ουσίας την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, αλλά σταμάτησε ένα βήμα πριν, προβάλλοντας τον ως άνω τυπικό λόγο. Ωστόσο, στο σκεπτικό της απόφασης δεν παραλείπει σε πολλά σημεία να αναγνωρίσει την παράνομη λειτουργία του ΧΥΤΑ Κέρκυρας (Τεμπλονίου), είτε ευθέως, είτε έμμεσα μέσω σχολιασμού της προηγούμενης απορριπτικής απόφασης ασφαλιστικών μέτρων σε αίτηση του συλλόγου μας, αναφέροντας επί λέξει τα εξής: «η απόφαση 2787/2007 κατ’ αποτέλεσμα νομιμοποιεί, χωρίς κανένα όρο, μία παράνομη κατάσταση…(δίνει συγχωροχάρτι στη συνεχιζόμενη αδράνεια της Διοίκησης)».
Είναι αυτονόητο ότι το σωματείο μας αποτάθηκε στη δικαστική εξουσία, ελπίζοντας να αποδοθεί δίκαιο στους πολυετείς αγώνες μας ενάντια στην αδιαφορία των υπευθύνων και την προκαλούμενη υποβάθμιση και ρύπανση του περιβάλλοντος, προσβάλλοντας κατάφορα το δικαίωμα της προσωπικότητάς μας. Δυστυχώς, το δικάσαν δικαστήριο, παρότι στο σκεπτικό της απόφασης αναγνώρισε την παράνομη λειτουργία του ΧΥΤΑ, απέφυγε να πάρει θέση …… ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την πεποίθησή μας ότι η αλλαγή και βελτίωση των όρων και συνθηκών της ζωής μας ανήκει στα χέρια μας και στη συνέχιση των αγώνων μας με τον αξιοπρεπή τρόπο που τόσα χρόνια το πράτταμε.
