Ανάμεσα στα έθιμα που επικρατούν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι και αυτό της Μεγάλης Πέμπτης. Ένα ιδιαίτερα περίεργο έθιμο.
Τη νύχτα της Μ. Πέμπτης προς την Μ. Παρασκευή μαζεύονταν συντροφιές σε κάθε γειτονιά, τα κορίτσια που είχαν το όνομα Μαρία, αλλά έπρεπε απαραίτητα σε μονό αριθμό. Περίμεναν ανυπόμονες να χτυπήσει το ρολόι του Αγίου μεσάνυχτα και τότε πέφτανε στη δουλειά. Έπρεπε να κόψουν, να ράψουν, να πλύνουν, να στεγνώσουν και να σιδερώσουν ένα ανδρικό πουκάμισο πριν την ανατολή του ήλιου.
Αυτό το πουκάμισο το έκανε δώρο στον αγαπημένο της η κοπέλα που είχε την πρωτοβουλία της κατασκευής. Κατά την λαϊκή δοξασία ήταν ένα δώρο πολύτιμο. Αυτός που θα το φορούσε γινόταν άτρωτος απο σφαίρα ή μαχαίρι. Αυτό το έθιμο στις μέρες μας δεν έχει επιζήσει και ίσως είναι ελάχιστοι εκείνοι που το θυμούνται.
Υπάρχει όμως στην Κερκυραική ύπαιθρο και ένα άλλο έθιμο σχετικό με τη βραδιά της Μ. Πέμπτης που ακόμα το θυμούνται οι γερόντισσες. Επειδή η ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων ήταν πολύ κουραστική και οι αγρότισσες για να ξεχνούν την κούραση της ημέρας, τις ώρες που ήταν στην εκκλησία, πέρνανε μαζί τους νήματα και εκεί μέσα στην εκκλησία με τα δάχτυλα τους έπλεκαν γαϊτάνι. Αυτό το γαϊτάνι το θεωρούσαν θαυματουργό, γιατί φύλαγε αυτόν που θα το κρατούσε πάνω του απο αρρώστιες, μάτιασμα και άλλα κακά. Με αυτό το γαιτάνι, σε χρώμα μαύρο, έδεναν και τον καρπό του χεριού στα μωρά τους, «για να μη τα βαραίνει ο ίσκιος».
Με πληροφορίες από δημοσιεύματα Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών
