Μεγάλη συνέντευξη του “Κερκυραίου” Φάνη Γκέκα στο Corfu Magazine, στην οποία o άλλοτε πρώτος σκόρερ της Bundesliga κάνει ένα flash back στην καριέρα του και δηλώνει έτοιμος για… προπονητής!
Μέχρι το καλοκαίρι του 2017 αποτελούσε έναν από τους killer των ευρωπαϊκών γηπέδων, αφού, σε όποια ομάδα κι αν αγωνιζόταν, η σχέση του με τα αντίπαλα δίκτυα ήταν άκρως… ερωτική!
Ωστόσο, τότε ο Φάνης Γκέκας πήρε τη μεγάλη απόφαση! Ποδόσφαιρο τέλος, στα 37 του χρόνια. Και στη συνέχεια, κάτοικος Κέρκυρας!
Εδώ, με την οικογένεια… Ωστόσο, όπως φαίνεται, ο άλλοτε διεθνής φορ δεν θα μείνει για πολύ καιρό εκτός δράσης, καθώς, ετοιμάζεται για… προπονητής!
Επ’ ευκαιρία, πάντως, της παραμονής του στο νησί των Φαιάκων, το Corfu Magazine τον συνάντησε για μια μεγάλη, απολαυστική συνέντευξη γεμάτη ποδόσφαιρο…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΕΡ .: Εδώ και λίγο διάστημα έχεις σταματήσει το ποδόσφαιρο. Αλήθεια πως είναι η ζωή μετά την ολοκλήρωση της καριέρας σου;
ΦΑΝΗΣ ΓΚΕΚΑΣ: (Γελάει) Είναι πολύ δύσκολη… Όταν έχεις συνηθίσει σε ένα ρυθμό, μια καθημερινότητα, προπόνηση το πρωί, τα Σαββατοκύριακα αγώνες, και αυτά σταματούν, τότε υπάρχει ένα κενό. Έιναι δύσκολο να συνηθίσω, αφού πρέπει να έχω άλλους ρυθμούς πλέον. Ευτυχώς, όμως, είμαι με την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, τώρα.
ΕΡ .:Αληθεύει ότι πριν ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο, ήσουν αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης;
Φ.Γ .: Ναι, ισχύει αυτό… Ωστόσο, ο πατέρας μου με… έπεισε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Χωρις να μου πει πολλά πολλά… Απλά, έκλεισε το ένα θέμα και με πήγε στο άλλο (γέλια).
ΕΡ .: Και, όπως διάβασα, ποδοσφαιρικό ίνδαλμα, ο Γιάννης Βαλαώρας;
Φ.Γ .: Πράγματι… Τότε, ηταν η εποχή της μεγάλης Λάρισας που πήρε το πρωτάθλημα και λογικό ήταν να θαυμάζω τους ποδοσφαιριστές της. Γ ια μένα, ίνδαλμα ήταν ο Βαλαώρας, ο επιθετικός εκείνης της ομάδας. Τον είχα επιλέξει, καθώς, από μικρός εξελίχθηκα ως επιθετικός και εγώ.
ΕΡ .: Πάντως, εκτός από επιθετικός, κάποτε αγωνίστηκες και ως τερματοφύλακας…
Φ.Γ .: Όντως, έχει συμβεί και αυτό. Εξ ανάγκης, πάντως. Αφού στο τοπικό, τότε, πρωτάθλημα, είχε αποβληθεί ο τερματοφύλακας της ομάδας μου (ήταν ποδοσφαιριστής του Τοξότη Λάρισας), ο προπονητής είχε κάνει όλες τις αλλαγές και… θυσιάστηκα!
ΕΡ .: Τα επιτεύγματά σου τόσο σε συλλογικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο ήταν εντυπωσιακά, με αποτέλεσμα να έχεις από τα κορυφαία ελληνικά βιογραφικά στο χώρο. Πως νιώθεις με όλα αυτά που έχεις πετύχει;
Φ.Γ .: Σίγουρα, νιώθω γεμάτος. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τη συνολική πορεία μου ως ποδοσφαιριστής. Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα να πετύχω κάτι περισσότερο. Δεν περίμενα, καν, να φτάσω μέχρι το σημείο που έφτασα, όταν ξεκινούσα το ποδόσφαιρο.
ΕΡ .: Η αγωνιστική σου καριέρα ολοκληρώθηκε. Ωστόσο, το μικρόβιο του ποδοσφαίρου, συνήθως, δεν φεύγει εύκολα. Εσύ σκέφτεσαι να παραμείνεις στο χώρο από άλλο πόστο;
Φ.Γ .: Ναι. Έχω αρχίσει, ήδη, να παίρνω τα κατάλληλα προπονητικά διπλώματα. Ώστε σιγά σιγά να μπω σε αυτό το επάγγελμα. Είναι δύσκολο για έναν πρώην ποδοσφαιριστή να φύγει από αυτό τον χώρο.
ΕΡ .: Το ενδιαφέρον σου είναι μόνο για την προπονητική; Άλλοι πρώην ποδοσφαιριστές γίνονται πρόεδροι ομάδων, άλλοι γίνονται σχολιαστές κτλ.
Φ.Γ .: Όχι, όχι, εγώ θέλω να ασχοληθώ με το προπονητικό κομμάτι… Ίσως κάποια στιγμή να με ενδιαφέρει μια θέση τεχνικού διευθυντή, αλλά για τώρα, αυτό που θέλω να δοκιμάσω είναι η προπονητική.
ΕΡ .: Έχεις παίξει σε υψηλό επίπεδο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Τελικά, είναι όντως τόσο μεγάλες οι διαφορές, μεταξύ των δύο “κόσμων”;
Φ.Γ .: Ναι, σίγουρα οι διαφορές είναι τεράστιες στο επαγγελματικό επίπεδο.Τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά.
ΕΡ .: Δηλαδή, όταν έφυγες από μια πολύ μεγάλη ελληνική ομάδα, τον Παναθηναϊκό και πήγες σε μια μικρομεσαία ομάδα της Γερμανίας, τη Μπόχουμ, είδες τόσο μεγάλες διαφορές;
Φ.Γ .: Οι διαφορές, πιστέψτε με, ήταν πολύ μεγάλες. Πρώτα απ’ όλα, θεωρώ πως όταν πήγα εκεί βελτιώθηκα αγωνιστικά κατά 50% ακόμη, ποδοσφαιρικά. Αλλά παράλληλα βελτιώθηκα και στο κομμάτι της αγωνιστικής συμπεριφοράς. Γενικά, για μένα, η Γερμανία είναι ένα μεγάλο σχολείο, ιδανικό για έναν ποδοσφαιριστή ώστε να ξεκινήσει την πορεία του. Στη Γερμανία, ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να εξελιχθεί στο maximum των δυνατοτήτων του. Καταρχήν, δίνουν μεγάλη έμφαση στις ακαδημίες που είναι ένα βασικό κομμάτι του ποδοσφαίρου, εν αντιθέσει με την Ελλάδα που δεν ασχολούνται σοβαρά με τις μικρές ηλικίες. Μια άλλη σημαντική διαφορά αφορά τον κόσμο που βρίσκεται στο χώρο του ποδοσφαίρου. Καθώς, μεγάλοι ποδοσφαιριστές απασχολούνται στις ομάδες, ενώ, οι φίλαθλοι σε αγκαλιάζουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, στη Μπόχουμ, μια ομάδα που προσπαθούσε να σωθεί, είχαμε σε κάθε προπόνηση για να μας εμψυχώσουν 2000 φίλαθλοι. Εδώ στην Ελλάδα, αν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά, έρχονται για να σε… βρίσουν.
ΕΡ .: Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες στην καριέρα σου;
Φ.Γ .: Δεν θα είχα φύγει ποτέ από τη Λεβερκούζεν. Νομίζω, μόνο αυτό θα άλλαζα. Πάντως, γενικά, δεν έχω μετανιώσει ποτέ για ότι έχω κάνει στη ζωή μου. Κι ούτε λέω, αν είχα κάνει αλλιώς κτλ. Όμως, αν γύριζα το χρόνο πίσω, ίσως να άλλαζα μόνο αυτό. Όμως, ήμουν πολύ καινούριος στη Γερμανία, τότε.
ΕΡ .: Οταν είχες πάει στη Σιόν, είχες πει, πως αν δεν ερχόταν η πρόταση των Ελβετών, θα σταματούσες το ποδόσφαιρο. Γιατί;
Φ.Γ .: Είχα φτάσει, τότε, στο όριο, δεν είχα βρει ομάδα, ήταν Φεβρουάριος κι αν δεν υπήρχε η πρόταση, τότε νομίζω πως θα είχα σταματήσει. Άλλωστε, ήδη είχε περάσει από το μυαλό μου η σκέψη αυτή, αν και τότε ήμουν 35. Ωστόσο, η Σιόν εξελίχθηκε σε μια πολύ καλή εμπειρία, σε ένα εξαιρετικό σωματείο.
ΕΡ .: Αλήθεια, πως νιώθει ένας ποδοσφαιριστής που σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι το τέλος πλησιάζει;
Φ.Γ .: Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ψυχολογικό, όταν καταλαβαίνεις στα 35-36 σου, ότι οι δυνάμεις σου δεν είναι ίδιες, όπως μερικά χρόνια πριν και πρέπει σιγά σιγά να μπεις στη διαδικασία του τερματισμού της καριέρας σου. Συναισθηματικά, αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι το γεγονός ότι πρέπει να αλλάξεις ξαφνικά τον τρόπο ζωής σου, πχ για εμένα αυτό έπρεπε να αλλάξει μετά από 21 χρόνια που ζούσα ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δυστυχώς, όμως, οι ποδοσφαιριστές έχουμε ημερομηνία λήξης και το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε την κατάλληλη στιγμή, ώστε να μην συνεχιζουμε παραπάνω από όσο πρέπει και ξεφτιλιζόμαστε.
ΕΡ .: Στο σύνολο της πορείας σου, τι είναι αυτό που ήθελες να πετύχεις, αλλά τελικά δεν τα κατάφερες;
Φ.Γ .: Νομίζω αυτό που λείπει από την καριέρα μου είναι ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο. Με τον ΠΑΟ φτάσαμε μια ανάσα από τον τίτλο, αλλά το χάσαμε στο τέλος. Όλα τα άλλα, νομίζω τα έχω πετύχει, τόσο ατομικά όσο και με την εθνική ομάδα, με την οποία είχα τη χαρά να αγωνιστώ σε Μουντιάλ, Euro και Confederations Cup.
ΕΡ .: Ποιες είναι οι καλύτερες στιγμές της καριέρας σου, και ποιες σε έχουν σημαδέψει αρνητικά;
Φ.Γ .: Γ ια να αρχίσω με τις καλές στιγμές. Σίγουρα από τις κορυφαίες ήταν το γεγονός ότι ήμουν μέλος στην Εθνική ομάδα στις πορείες της σε Μουντιάλ και Euro, φτάνοντας ως τους “16” . Και οπωσδήποτε, μια πολύ μεγάλη προσωπική διάκριση ήταν το γεγονός ότι βγήκα πρώτος σκόρερ στην Bundesliga. Απ’ την άλλη, η χειρότερη στιγμή μου δεν ήταν άλλη από το χαμένο πέναλτι με την Κόστα Ρίκα, στο Μουντιάλ. Επίσης, άσχημη στιγμή ήταν κι ο υποβιβασμός με την Άιντραχτ σε μια χρονιά που ήμασταν έκτοι στον πρώτο γύρο αλλά στο δεύτερο κάναμε μόνο μια νίκη με αποτέλεσμα να πέσουμε. Όπως και ο υποβιβασμός που είχα με τη Λάρισα στις αρχές της καριέρας μου, όταν τότε η ομάδα υποβιβάστηκε στη Γ’ εθνική.
ΕΡ .: Αλήθεια, ποια η άποψη σου για το ελληνικό ποδόσφαιρο, σήμερα;
Φ.Γ .: Νομίζω πως πλέον είναι σε χειρότερη κατάσταση από το πρόσφατο παρελθόν. Κάτι που αποτυπώνεται και στην Εθνική ομάδα, η οποία πλέον δεν έχει τους ποδοσφαιριστές του παρελθόντος. Όμως, όσο δεν εμπιστεύονται οι ομάδες τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, το πρόβλημα θα αμβλύνεται.
ΕΡ .: Πρόσφατα, είδαμε το λυπηρό φαινόμενο του σχεδόν άδειου ΟΑΚΑ, σε αγώνες της Εθνικής…
Φ.Γ .: Αυτό πρέπει να είναι κάτι πολύ δύσκολο για τους ποδοσφαιριστές. Και στην εποχή μου, στην εθνική ομάδα υπήρχαν δύσκολες στιγμές, αλλά στους αγώνες είχαμε σχεδόν πάντα γεμάτα γήπεδα. Γ ι’ αυτό, θεωρώ, πως η ΕΠΟ πρέπει να αποφασίσει να στείλει την εθνική σε γήπεδα της επαρχίας, η οποία διψά για το ποδόσφαιρο.
ΕΡ .: Κέρκυρα και κερκυραϊκό ποδόσφαιρο έχεις παρακολουθήσει, το διάστημα που βρίσκεσαι στο νησί;
Φ.Γ .: Μερικές φορές έχω παρακολουθήσει, κυρίως, την Κέρκυρα. Θεωρώ, πως η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη στην ανταγωνιστική Football League και νομίζω πως θα χρειαστεί επιπλέον μεταγραφική ενίσχυση τον Ιανουάριο, ώστε να πετύχει το στόχο της ανόδου.
ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΓΚΕΚΑ
Γεννήθηκε το 1980 στην ποδοσφαιρομάνα Λάρισα και παρότι αρχικά ασχολήθηκε με την ελληνορωμαϊκή πάλη, σύντομα τον κέρδισε το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, έχει γεννέθλια την ίδια ημέρα με το ποδοσφαιρικό του ίνδαλμα, το Γιάννη Βαλαώρα, καθώς και οι δύο είναι γεννημένοι στις 23 Μαΐου.
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στον Τοξότη Λάρισας και σε ηλικία 18 ετών μετακόμισε στη μεγάλη ομάδα της περιοχής, την ιστορική ΑΕΛ, που είναι η μοναδική ομάδα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Εκεί, έμεινε για τρία χρόνια, πριν γίνει κάτοικος Καλλιθέας. Και στα 25 του χρόνια, ήρθε το πρώτο μεγάλο άλμα στην πορεία του, αφού, αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό. Στους “πράσινους” παρέμεινε για μιαμισή σεζόν, αφού, τότε κόπιασε η μεγάλη πρόκληση από το εξωτερικό. Έτσι, μετακόμισε ως στην Γερμανία και τη Μπόχουμ με την οποία, συνέχισε να “πυροβολεί” αδιακρίτως (βγήκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα), με συνέπεια, να τον ζητήσει κι εντέλει να τον αποκτήσει η μεγάλη Μπάγερ Λεβερκούζεν, το 2007.
Και μάλιστα, παρά τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε εκεί, την πρώτη του χρονιά τα πήγε καλά, όντας πρώτος σκόρερ της ομάδας. Όμως, την επόμενη σεζόν έχασε τη θέση βασικού στην γερμανική ομάδα και τελικά, τον Ιανουάριο του 2009 δόθηκε δανεικός στην Πόρτσμουθ, και την επόμενη χρονιά στην Χέρτα. Η μετέπειτα διετία τον βρήκε στην Άιντραχτ, με τον Γκέκα να συνεχίζει το… βιολί του (γκολ).
Όμως ο υποβιβασμός της ομάδας τη δεύτερη σεζόν, επί της ουσίας άνοιξε το κεφάλαιο Τουρκία, στον Έλληνα επιθετικό. Αρχικά, αγωνίστηκε στην Σαμσουνσπορ, και μετά από ένα μικρό πέρασμα από τη Λεβάντε, συνέχισε στην Ακχισαρ, την Κόνιασπορ, ξανά Ακχισάρ, Εσκίσεχίρσπορ πριν πάει για μια περίοδο στην ελβετική Σιόν (2016-17) κι επιστρέψει στην Τουρκία για να κλείσει την καριέρα του στη Σίβασπορ.
Παράλληλα, βεβαίως, ο Γκέκας είχε μια σπουδαία πορεία και με την εθνική ομάδα, καθώς, φόρεσε το εθνόσημο 78 φορές, σημειώνοντας 24 τέρματα.
ΤΑ ΗIGHLIGHTS TOY ΓΚΕΚΑ
▌Είναι τρίτος σκόρερ της εθνικής ομάδας με 24 τέρματα, πίσω μόνο από το Νίκο Αναστόπουλο και τον Άγγελο Χαριστέα.
▌Σε αγώνα απέναντι στη Λετονία (10/10/09, 5-2 το τελικό σκορ) είχε σκοράρει τέσσερις φορές με το εθνόσημο. Μόνο ο Δημήτρης Σαραβάκος έχει σκοράρει πέντε φορές σε παιχνίδι της Εθνικής μας απέναντι στην Αίγυπτο συμπτωματικά ακριβώς 19 χρόνια πριν (10/10/1990)
▌Έχει χριστεί πρώτος σκόρερ στην Α’ εθνική της Ελλάδας τη σεζόν 2004-05, ως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ, ενώ, την επόμενη χρονιά αναδείχτηκε δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος, ξανά, με τους “πράσινους” .
▌Κατέκτησε την πρωτιά στους σκόρερς της Bundesliga την περίοδο 2006-07, αγωνιζόμενος με την Μπόχουμ.
▌Έχει αγωνιστεί σε 12 διαφορετικές ευρωπαϊκές ομάδες σε Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία, Τουρκία, Ελβετία. -Συνολικά στην καριέρα του έχει σημειώσει περισσότερα από 200 τέρματα (για την ακρίβεια 229 σε 539 αγώνες), ενώ, έχει σκοράρει σε όλες τις χώρες που αγωνίστηκε πλην της Αγγλίας (Πόρτσμουθ), όπου είχε μόλις μια συμμετοχή.
