Η άνοιξη στην Κέρκυρα είναι μοναδική. Έρωτας ανεπανάληπτος και αξεπέραστος. Με αρώματα από πασχαλιά, χρώματα από τον ήλιο και το φως του νησιού, μελωδίες από Φιλαρμονικές και γεύσεις από θάλασσα (σαρακοστή γαρ…)
Μια Κέρκυρα όμορφη σαν καλλονή αρχόντισσα και μεθυστική σαν άρωμα από μπουγαρίνι. Με τον κερκυραϊκό ήλιο να αναδεικνύει όλα τα χρώματα του νησιού, το πράσινο της φύσης, το μπλε του ουρανού και της θάλασσας, το μοβ, το άσπρο και το κόκκινο από τα λουλούδια που αρχίζουν να ανθίζουν, ωδή στην άνοιξη που ήρθε.
Πρωτόφτασε εδώ, από όλα τα μέρη. Παίζει στα καντούνια κρυφτό, φυσάει χαϊδευτικά τα απλωμένα σκοινιά με τις φρεσκοπλυμμένες μπουγάδες από τοίχο σε τοίχο, χαϊδεύει απαλά τη θάλασσα και ξαναγυρνά στις καμάρες του Λιστόν να ανακατέψει παιχνιδιάρικα τα μαλλιά των ερωτευμένων που βολτάρουν ανέμελοι.
Το σκηνικό θεατρικό και η Κέρκυρα πλανεύτρα και μάγισσα, μόλις έκρυψε στην ντουλάπα την αποκριάτικη βενετσιάνικη στολή, και γελά ευχαριστημένη για το χειμώνα που έφυγε πια και την άνοιξη που ήρθε πενταστόλιστη και λαμπροφορεμένη. Με αποκορύφωμα τη «Λαμπριά», το κερκυραϊκό Πάσχα, που ξεκινά ουσιαστικά το Σάββατο του Λαζάρου, κορυφώνεται την Μ. Παρασκευή και το Μ. Σάββατο και ολοκληρώνεται με πανηγύρια και γιορτές στην ύπαιθρο, τη Νιά Εβδομάδα. Γιατί εμείς εδώ ευκαιρία ψάχνουμε για χορούς και τραγούδια, για κοινωνικές συναναστροφές και γλέντια.
Ο εθιμικός κύκλος της Άνοιξης στο ευλογημένο νησί, με αποκορύφωμα τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, αποκτά άλλο νόημα, σε μια βαθιά κατανυκτική και ανέπαφη από το χρόνο ατμόσφαιρα, παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες (για τον τουρισμό-μας βεβαίως, βεβαίως).
Ο Θεός πεθαίνει,θάνατος γονιμοποιός, θυσία στην επιβίωση του κόσμου, την οργιώδη βλάστηση, που ανανεώνει κάθε άνοιξη την υπόσχεση για μια ανθοφόρα νιότη.
Κι η Κέρκυρα, πρωταγωνίστρια, αγέρωχη και αρχοντική. Σαν μπουγαρίνι σπάνιο, μιας άλλης εποχής…
