Άλλο μαύρος και μπασκετμπολίστας και μάλιστα αστέρι του ΝΒΑ , και εντελώς διαφορετικό πράγμα μικροπωλητής σε παράνομους πάγκους και με άδειο στομάχι…Νηστικός και φοβισμένος μήπως και τον στριμώξει η «χρυσή λεβεντιά» που κτυπά και μαχαιρώνει όποιον την φυλή λερώνει… Απ’ τα πολύ δύσκολα ξεκίνησε ο Γιάννης Αντετοκούμπο μέχρι που να λάμψει το αστέρι του παίρνοντας το δρόμο από τα Σεπόλια στον Τρίτωνα και στη συνέχεια στον Φιλαθλητικό και στου Ζωγράφου, δίπλα από το δημοτικό γυμναστήριο. Εκεί που πέταγε τη μπάλα στο καλάθι και συχνά πυκνά του πέταγαν και από την κερκίδα τα γνωστά εμετικά επίθετα λόγω του χρώματος του ! Από την Ευρώπη και την Α2, στο ΝΒΑ…» δήλωσε την ώρα που ο Τζον Χάμοντ, διευθυντής των Μπακς, ξεκαθάριζε ότι η ομάδα είναι σίγουρη πως έκανε την καλύτερη επιλογή.
Νιγηριανός και Έλληνας γιατί εδώ , όπως εκείνος λέει, μεγάλωσε περπάτησε, έμαθε τα γράμματα και αγάπησε τούτο τον τόπο. Μα δεν σημαίνουν τίποτε όλα αυτά προκειμένου να γίνεις και επίσημα…Έλλην για να καυχάσαι την καταγωγή σου! Πόσοι και πόσες όχι μόνο μεγάλωσαν στη χώρα τούτη αλλά γεννήθηκαν και σ’ αυτήν και όμως τους αρνιούνται το χαρτί με τη σφραγίδα της ελληνικότητας τους… Μαύρος και έλληνας που ακούστηκε; Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω σε μαύρο χρώμα ούτε καν Άγιοι αφρικανοί και ασιάτες, παρά τα μαρτύρια που τράβηξαν από τους άσπρους στο όνομα της πίστης… Εκείνου! Όμως είναι μεγάλο προσόν να πετάς την μπάλα στο καλάθι, όπως και να γράφεις στο ενεργητικό σου τα περισσότερα ριμπάουντ και τις καλλίτερες ασίστ! Τότε έστω και με κάποια γραφειοκρατική περιπέτεια έχεις σίγουρο το σφράγισμα του διαβατηρίου σου ! Αν μάλιστα σε διεκδικεί για μπασκετικούς λόγους και η πρεσβεία της Νιγηρίας, τότε ακόμα πιο γρήγορα τρέχουν και δεν φτάνουν οι…αθλητικοί παράγοντες της χώρας, να σου βάλλουν όσες σφραγίδες και υπογραφές χρειάζονται, στο διαβατήριο της επιτυχίας σου!
Αν είχαμε έναν Γιάννη στους αγώνες του ευρωμπάσκετ θα την είχαμε καθαρίσει από νωρίς την Γαλλία του μεγάλου Φουρνιέ χωρίς να περιμένουμε την Γερμανία να την εκτελέσει στα προημιτελικά στέλνοντας την, στην πατρίδα της αδιάβαστη… Ακόμα και την οικοδέσποινα Φιλανδία με τον καταπληκτικό Μάρκανεν, θα μπορούσαμε να την παίξουμε στα ίσα με δυνατότητες ακόμα και για μια νίκη στο απρόσμενο των γρήγορων εναλλαγών που προσφέρει αυτό το παιγνίδι…Όλα αλλάζουν στη ζωή εκείνου που πετάει μέσα στο καλάθι την μπάλα ή όταν σουτάρει το γκολ της νίκης, όταν σπάει τα ρεκόρ σε ολυμπιακούς ή παγκόσμιους! Ακόμα και το μαύρο του δέρματος του παίρνει άλλη χροιά! Πλήθη αλαλάζοντα παθαίνουν προς στιγμή ωφέλιμη αχρωματοψία και δέχονται τον νικητή με το χρώμα της ψυχής τους…Την έχει τόσο ανάγκη τη κάθε νίκη η «κερκίδα» προκειμένου έστω και για λίγο να γυρίσει την πλάτη από τη καθημερινή μιζέρια της ήττας, και του φόβου. Να κλείσει τ’ αυτιά στα λόγια των ψευδών υποσχέσεων και των συνεχών κατασχέσεων των ελπίδων της και γυρίζει τους δέκτες της στο παρκέ του αγώνα! Ναι μέχρι και το Σάββατο το βράδυ πριν αρχίσει το ματς με την Λιθουανία το ψιθύριζαν πολλοί και άλλοι το φώναζαν, βλαστημώντας ταυτόχρονα και τους «Μπακς» που ανακάλυψαν το «πρόβλημα» στο γόνατο του Γιάννη, στερώντας τον από την εθνική μπασκετική μας ομάδα… Το αποτέλεσμα όμως έδειξε πως και με χωρίς τον Γιάννη πολλά μπορεί να γίνουν αρκεί να το πιστέψουν οι δικοί μας μέσα στο παρκέ, πως δεν υπάρχουν θεοί όπως συχνά, πυκνά αποκαλούν τις βεντέτες του αθλήματος αθλητικογράφοι και τηλε-αναλυτές. Μια ακόμα νίκη αύριο με τη Ρωσία και η «κερκίδα» θα πάρει ανάσα, θα σηκώσει μπόι, θα ζήσει το φευγαλέο όνειρο του νικητή, του ωραίου του μεγάλου και όταν ξυπνήσει αλίμονο…
