Με γκολ του (καθοριστικού, φέτος) Γιάννη Βασιλάκη στο 45’+, η ΑΕΛ επικράτησε 1-0 του άξιου Αχιλλέα και κατέκτησε το πρώτο της Κύπελλο μετά από 12 χρόνια.
Kαι κάτω, στ’ αλλοτινό Αλεύχιμον, πιστοποίησαν περιχαρώς και περιτράνως το σύγχρονο ποδοσφαιρικό τους idol… Μάλλον ανύποπτος, ενδεχομένως, αλλά αποτελεσματικός, κομβικός, history maker…
Aν η ΑΕΛ καταφέρει να «κλειδώσει» τον τίτλο του Πρωταθλητή, σαφώς κι ένα τίμιο μερτικό στην κούπα θα φέρει την υπογραφή του Γιάννη Βασιλάκη. Το γκολ- τοτέμ στο ντέρμπι με τον Κρόνο… Μέχρι, πάλι, να πάρουμε, σ’ αυτό, τις απαντήσεις, ο Κερκυραίος μπακ, είπε να υπογράψει μια άλλη κούπα, «την πρώτη» κατά το λευκιμμιώτικο ιδανικό.
Το πρώτο τους Κύπελλο Κέρκυρας μετά από μια ντουζίνα χρόνια, πανηγυρίζουν από σήμερα, Σάββατο (25/3) οι Ερυθρόλευκοι: 1-0 τον Αχιλλέα Νυμφών στον «κατάμεστο» (όχι, πάντως, ιδιαίτερα θεαματικό, ποιοτικό) τελικό του Ενωσιακού, με γκολ… μαντέψτε! Βασιλάκης…
Το γκολ, μόνο του, καταλυτικό. Το χρονικό σημείο, πάλι, που επιτεύχθηκε, ακόμη… περισσότερο: στο έμπα των καθυστερήσεων του ημιχρόνου. Διαχρονικά σημείο- κλειδί, πόσω μάλλον σ’ ένα μάλλον «σφιχτό» ματς, με την ΑΕΛ, ως τότε, να τα ‘χει βρει βεβαίως σκούρα (σε επίπεδο «πραγματικής» παραγωγής) απ’ το συνεπές, αμυντικογενές πλάνο του Αχιλλέα.
Το αποτέλεσμα; Ναι μεν καθαρή κατοχή, ναι μεν καθαρή εδαφική υπεροχή, πρωτοβουλία, μα, απ’ την άλλη, εμφανές πρόβλημα στη δημιουργία ουσιαστικών καταστάσεων στα καρέ του Χανδρινού. Και τις δυο – τρεις φορές που «βγήκε», στην εξέλιξή της, η προϋπόθεση – φαρμάκι (στο 6’ η κεφαλιά Τσεβανέδη στο δοκάρι, στο γκολ Πατινιώτη στο 29’, η περίπτωση Αναστασιάδη στο 40’), η σημαία του Βλάσση ήταν πάνω.
Εντέλει, η λύση βρέθηκε από «στημένη» μπάλα: το, κλασικώς, καλό φάουλ Πατινιώτη με το εσωτερικό φαλτσάκι από πλάγια, η, κλασικώς, ικανότητα τοποθέτησης του Βασιλάκη.
