Ο Γιώργος Κουλούρης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1945. Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και χαρακτικής στο Παρίσι(1978-1981). Κύρια θέματα της ζωγραφικής του είναι τα γυναικεία γυμνά σε εσωτερικούς χώρους, τα τοπία και οι νεκρές φύσεις. Με αφετηρία την οπτική πραγματικότητα, ενδιαφέρεται στα έργα του να αποδώσει την υφή των αντικειμένων μέσω του φωτός που αντανακλά πάνω τους και με αδρές εξπρεσιονιστικές γραμμές .
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές (Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας, 1983, 1985 «Εποχή», 1985 Γαλλικό Ινστιτούτο, Κέρκυρα, 1985 Ξενοδοχείο «Corfu Palace», Κέρκυρα, 1986, 1987 «Ζυγός» , Κέρκυρα, 1992, 1996 Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας, 1996) και ομαδικές εκθέσεις («Ζυγός» 1991, 1993, 1994, 1995 1996, Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας κ.α.).
Χαιρετισμός στον υμνωδό της ομορφιάς
*της Μαρίας Μελέντη
Ένας ακόμα ακαταπόνητος δημιουργός της ζωγραφικής, ένας ιδιαίτερα βαθύς γνώστης και λάτρης της ομορφιάς του κερκυραϊκού τοπίου που με σεβασμό και ευαισθησία αποτύπωσε τις τελευταίες δεκαετίες στα έργα του ο Γιώργος Κουλούρης δεν βρίσκεται πλέον μαζί μας.
Ευσυγκίνητος, ειλικρινής και παρορμητικός, ένθερμος υποστηρικτής της ζωής και δημιουργίας εντός ενός φυσικού περιβάλλοντος με πολλά μοναδικά χαρίσματα μετέφερε σε κάθε προσπάθειά του στην τέχνη την καθαρότητα αυτής της βιωματικής εμπειρίας.
Με την σοφία του ανθρώπου που ανατράφηκε στην ύπαιθρο, κοντά στις λαμπερές παραλίες του νότου, στον λευκιμμιώτικο ελαιώνα και στον γόνιμο κάμπο γνώρισε από νωρίς τις πολλές δυσκολίες της αγροτικής ζωής αλλά και τις ομορφιές της. Με εφόδιο επομένως τον σκληρό αγώνα και στην δημιουργία, την διαρκή αναμέτρηση με τις επιλογές του, λάτρης του εργαστηρίου του αλλά κυρίως της υπαίθριας ζωγραφικής αναζήτησε φιλότιμα και ανακάλυψε στην τέχνη, χάρηκε απόλυτα και οπωσδήποτε μοιράστηκε μαζί μας τις αξίες της αρμονίας στην φύση, μετέφερε και παρέδωσε μέσω του έργου του στην ζωγραφική μας παράδοση μία εξαιρετικά ισχυρή περιουσία εικόνων, με επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Αυτοδίδακτος, αναζητώντας τις απαρχές της ζωγραφικής στην αρχαία τέχνη, τις συνέχειές της στην βυζαντινή και νεώτερη αναγεννησιακή συνένωσε στο ερμηνευτικό θεωρητικό του σχήμα διαφορετικές αισθητικές αντιλήψεις και τάσεις αποδίδοντας ο ίδιος στο έργο του διάφορες φυσιογνωμίες. Γοητευμένος από την ίδια την δυναμική της ζωγραφικής δράσης υπήρξε από τους λίγους σύγχρονους δημιουργούς στην Κέρκυρα που απέφυγε αντιγραφές, μεταφορές και μεταπλάσεις, επιμένοντας σε ό,τι το θέμα του και η καλλιτεχνική του δυνατότητα όριζε. Λάτρης του χρώματος το υπηρέτησε πιστά. Επίσης της ποίησης, φίλος και συνεργάτης αρκετών ποιητών μας, επέδειξε ευαισθησία και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μοναδική αυτή γλώσσα των εικόνων, την εικονοπλασία του έμμετρου λόγου, πολλές φορές πειραματιζόμενος και στην χαρακτική.
Τέλος πολίτης με αυξημένες κοινωνικές ευαισθησίες και ενδιαφέρον για τα κοινά, αποστρεφόταν τις σχέσεις συναναστροφής με τους φορείς οποιασδήποτε μορφής εξουσίας αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητά τους και τις πιθανές παρεκτροπές τους όπως τις πελατειακές που θεωρούσε απόλυτες δεσμεύσεις για κάθε αληθινό δημιουργό.
Μοναχικός ο ίδιος εκτιμούσε βαθιά την φιλία και απέκτησε πολλούς φίλους και οπαδούς ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες. Τα έργα του εσωκλείοντας από τις πιο ζωντανές, αυθόρμητες, πρόσφατες αποτυπώσεις της κερκυραϊκής μας ζωής βρίσκονται στις περισσότερες κερκυραϊκές οικίες και ιδιωτικές συλλογές καταγράφοντας την προτίμηση του ευρύτατου κοινού και την σημασία της για την σύγχρονη καλαισθητική μας αντίληψη.
Μία καλαισθητική αντίληψη εμπλουτισμένη από την φιλότιμη και χαρισματική προσπάθεια των δημιουργών μας όπως ο Γιώργος Κουλούρης και πολλών άλλων που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να διαφυλάσσουμε σε ένα υγιές πολιτιστικό περιβάλλον που διασώζει την πολιτιστική μας ταυτότητα και τις μοναδικές της εικόνες και υποστηρίζεται από μία αντίστοιχης προσοχής μέριμνα καταρχήν εκ μέρους μας και κατόπιν των εκπροσώπων μας. Ας αναλογισθούμε όλοι τις ευθύνες μας καθώς μας γεμίζει θλίψη, η συγκυρία της αναχώρησης του Γιώργου Κουλούρη, του υμνωδού της ομορφιάς της πόλης μας και της υπαίθρου, υπό τις παρούσες συνθήκες όψης του τόπου μας που όλοι γνωρίζουμε.
Η Μαρία Μελέτη είναι ιστορικός τέχνης
