Σ’ αυτές τις συγκινητικές ώρες, που ο πολυετής και συνεπής αγώνας άξιων συμπολιτών μας αρχίζει να δικαιώνεται, στην ΦΑΙΑΚΙΑ αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να μνημονεύσουμε τους σπουδαιότερους παράγοντες αυτού του τοπικού ανδραγαθήματος πολιτικής συνέπειας και ευαισθησίας, γνήσιας αγωνίας για τα κληρονομημένα τεκμήρια πολιτισμού και διάσωσης της κληρονομιάς του τόπου.
Δεν μπορούμε λοιπόν να λησμονήσουμε την παρελθούσα Δημοτική αρχή, που κατάφερε ένα έργο πλήρως και μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας ενταγμένο σε πρόγραμμα χρηματοδότησης να το οδηγήσει σε απένταξη… Θα ήταν άδικο, όμως να μην επαινέσουμε και την παρούσα Δημοτική Αρχή, που –απ’ ότι μας πληροφόρησε σε τηλεοπτική του παρέμβαση ο κ. Δήμαρχος- έχει συγκροτήσει και αρμόδια τεχνική επιτροπή, που μελετά τις …αδυναμίες της εγκριθείσας, ολοκληρωμένης, επαινεθείσας και από τα Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μελέτης, έτοιμης προς υλοποίηση εδώ και μία επταετία… Ακόμα τις μελετάει λοιπόν τις …αστοχίες της μελέτης η παρούσα δημοτική αρχή…
Θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην αναφερθούμε στις προοδευτικές δυνάμεις, που μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, τόνισαν… τον απαράδεκτο χαρακτήρα ενός τέτοιου έργου και μάλιστα σε στιγμές οικονομικής κρίσης… Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε το συντριπτικό τους επιχείρημα για …την άχρηστη προβλεπόμενη κινητή στέγη του Θερινού ΦΟΙΝΙΚΑ, που ειρήσθω εν παρόδω, θα εξασφάλιζε την λειτουργία ενός Θεατρικού χώρου 650 θέσεων -μεγαλύτερου και από το υπάρχον άθλιο δημοτικό Θέατρο- σε όλη την διάρκεια του χρόνου και όχι μία βροχερή μέρα του Αυγούστου, όπως χαρακτηριστικά ακούστηκε.
Πώς να ξεχάσουμε την σιγή αμνών, που τήρησαν πνευματικοί, πολιτιστικοί και καλλιτεχνικοί σύλλογοι και σωματεία του τόπου. Είναι βέβαιο, πως ΟΛΟΙ κάποτε στέγασαν τη δραστηριότητά τους στον ΦΟΙΝΙΚΑ… Κάποιοι και σε κάποιες περιπτώσεις, που …διυλίζουν τον κώνωπα, στην περίπτωση του ΦΟΙΝΙΚΑ δεν αντιλήφθηκαν την κάμηλο… Φαίνεται, πως ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ είχε να κάνει με την πλέμπα και, κατά συνέπεια, δικαίως σιώπησαν… Το ίδιο εξάλλου κάναμε και εμείς η πλέμπα. Είτε οι ίδιοι σαν άτομα είτε μέσω των εκλεκτών μας αντιπροσώπων τηρήσαμε άκρα του τάφου σιωπή… Πράγμα που επιβεβαιώνει την σοφή διάγνωση της προηγούμενης και της παρούσας Δημοτικής Αρχής, όταν καταγράφουν την υπόθεση ΦΟΙΝΙΚΑΣ στα παλιότερα των υποδημάτων τους, αποτιμώντας ως ανύπαρκτο το πολιτικό κόστος αυτής της απίστευτης αβελτηρίας…
Τιμή ανήκει και σε όλους του αρμόδιους τεχνοκράτες, που με συνέπεια και αποφασιστικότητα έβαλαν κάθε δυνατή τρικλοποδιά για την έγκριση και υλοποίηση του έργου αποκατάστασης του ΦΟΙΝΙΚΑ… Κάθε γκρεμισμένος τοίχος, κάθε κατεσπαρμένο τούβλο, πέτρα ή μάρμαρο του ΦΟΙΝΙΚΑ θα τους θυμίζει την λαμπρή τους επιτυχία… Πλάϊ τους και όση ενοχλούταν από την ιδέα της στέγης του Θερινού ΦΟΙΝΙΚΑ με το πρόσχημα της αισθητικής αλλοίωσης. Υπάρχουν χιλιάδες απαντήσεις για όλους αυτούς αλλά η καλύτερη είναι οι φωτογραφίες του στεγασμένου με τσίγκους Θερινού ΦΟΙΝΙΚΑ κατά τους χειμώνες του μεσοπολέμου. Με αυτό τον τρόπο οι «χαζοί» πρόγονοί μας εξασφάλιζαν την λειτουργία του χώρου σε όλη τη διάρκεια του χρόνου… Τι να περιμένει κανείς από … «χαζούς»…
Μετά από το εύλογο αυτό υμνολόγιο δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε να παραδώσουμε στην χλεύη του τόπου και στην περιφρόνηση της ιστορίας, λίγους ανάξιους, που επέμεναν και πάλεψαν μέχρι τελευταίας στιγμής για την μνημειακή διάσωση και την λειτουργική αναβάθμιση αυτού το μοναδικού αρχιτεκτονικού και πολιτιστικού μνημείου της πόλης και του νησιού. Ανάμεσα σε αυτούς του λιγοστούς ο τότε Δήμαρχος Σωτήρης Μικάλεφ, που έκανε την υπόθεση ΦΟΙΝΙΚΑΣ έργο ζωής και την πάλεψε από την αρχή μέχρι το τέλος κόντρα σε απίστευτα εμπόδια, τρικλοποδιές και παρεμβάσεις… Μαζί του και ο τότε Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ, καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου Θόδωρος Παπάς… Ο τζουμερκιώτης στην καταγωγή –μη Κερκυραίος δηλαδή- έδειξε για το ζήτημα του ΦΟΙΝΙΚΑ τόση ευαισθησία, αποφασιστικότητα και επιμονή όσο ελάχιστοι συντοπίτες (ευγενική έκφραση του: κανένας). Στην πυρά και οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου και ο τότε επικεφαλής τους αντιδήμαρχος Γιάννης Μάμαλος, που έτρεξαν και προσέφεραν έργο πολύ μεγαλύτερο του επιβαλλόμενου και λογικά δυνατού… Ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους μήνες του 2010 είχαν καθημερινή αποστολή την τεκμηριωμένη απόκρουση βομβαρδισμού παρεμβάσεων -δήθεν τεχνοκρατικών ή και άλλων-, που αποσκοπούσαν στην ματαίωση της έγκρισης του έργου… Η «μομφή» για όλους αυτούς δεν έχει κίνητρα φιλικής, ιδεολογικής ή/και πολιτικής προτίμησης. Μεμαρτυρήκαμεν, απλά ως εωρακότες…
Δεν μας απομένει παρά η «ικανοποίηση» της πρόβλεψης… Πολλοί φίλοι στην διάρκεια της πρόσφατης επταετίας, που παρήλθε νεκρή, μας κατέθεταν την αισιοδοξία τους και την πίστη τους, ότι το έργο θα προχωρήσει. Υπήρξαν βέβαια κατά καιρούς, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών, «μπαλκονάτες» διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις από μεριάς τοπικής εξουσίας, που αποδείχθηκαν –όπως πιστεύαμε- χοντρό δούλεμα… Δεν παραλείπαμε, λοιπόν, να τονίζουμε, ότι τίποτε δεν δικαιολογεί αισιοδοξία για κάτι, που έπρεπε να είχε προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς και θα είχε προχωρήσει αν υπήρχε και η ελάχιστη επιθυμία υλοποίησης… Αυτή θα ήταν ικανή να παρακάμψει κάθε είδος γραφειοκρατικό ή/και πραγματικό εμπόδιο προέκυπτε στην διάρκεια του έργου… Σε αυτό το προφανές λογικό τεκμήριο στηρίχτηκε η «προφητική» ικανότητα, που το τέλος του ΦΟΙΝΙΚΑ θα είναι αυτό, που θα υλοποιήσει ο πανδαμάτωρ χρόνος μέσα στο κλίμα της απόλυτης και απολύτως συνειδητής εγκατάλειψης.
Φαίνεται, πως αυτή η Κέρκυρα μας αξίζει… Λίγη -για αρχή- γκρεμισμένη στέγη του ΦΟΙΝΙΚΑ ανάμεσα στους καλαίσθητους, αρωματικούς και υγιεινοφόρους λοφίσκους σκουπιδιών…
Και καλή μας νύχτα !!!
Άρθρο του Μίλτου Βασιλείου στο faiakas.blogspot.gr
Η φωτό από το facebook “Ταραντέλα καριέρα τσι Κέρκυρας”
