Για την εκδήλωση βρίσκεται από τη Δευτέρα το βράδυ στην Κέρκυρα ιταλική αντιπροσωπεία με επικεφαλής το Δήμαρχο της Πάρμα Federico Pizzaroti, στην οποία μετέχουν επίσης ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού De Ferraris καθώς και η Πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Ιταλίας της Μεραρχίας Acqui και ο Πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου της Μεραρχίας Acqui στην Πάρμα Fabricio Prada.
Η τελετή περιλάμβανε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, και στη συνέχεια επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων και ομιλίες στην Κήπο του Λαού όπου έχει τοποθετηθεί αναθηματική πλάκα – σύμβολο φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δυο λαών.
Η ομιλία Νικολούζου
Η αφορμή που σήμερα μας ενώνει σε τούτη τη σεμνή τελετή από τη μια ανακαλεί στη μνήμη την οδύνη του πολέμου και του φασισμού και από την άλλη απαιτεί την υπόσχεση της καταδίκης τους.
Το 1936 η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία υπογράφουν σύμφωνο συνεργασίας και για 7 χρόνια ο φασισμός γίνεται θύτης της ελευθερίας των χωρών της Ευρώπης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το 1943, όμως, το ιταλικό αντιφασιστικό και εργατικό κίνημα αντιστάθηκε με πείσμα και αποφασιστικότητα. Έτσι, η φασιστική κυβέρνηση αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με τους Συμμάχους.
Με την ανακοίνωση της συνθηκολόγησης, ο ιταλικός στρατός που είχε στην κατοχή του τα Ιόνια Νησιά, έλαβε διαταγή να παραδοθεί στους Γερμανούς. Ωστόσο, ολόκληρες μονάδες του – σε συνεννόηση μάλιστα με τις ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις – αρνήθηκαν να παραδοθούν στους ναζί, όπως η Μεραρχία Άκουι. Στην Κεφαλονιά, η αντίσταση και η σύγκρουσή των ανυπάκουων δυνάμεων με τις γερμανικές δυνάμεις στοίχισε τη ζωή σε εννιάμισι χιλιάδες περίπου ιταλούς αντιφασίστες στρατιώτες.
Η άρνηση, επίσης, των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων να παραδώσουν την Κέρκυρα στους Γερμανούς και η σθεναρή τους αντίσταση οδήγησε όχι μόνο στρατιώτες και άμαχους στο θάνατο αλλά και στον ανηλεή βομβαρδισμό του νησιού και στον εμπρησμό της πόλης που επέφεραν τεράστιες καταστροφές.
Η στάση των αντιφασιστών Ιταλών συγκίνησε τους απλούς πολίτες και, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το νησί, πολλοί Κερκυραίοι προσέφεραν όποια βοήθεια μπορούσαν στους κυνηγημένους στρατιώτες – ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους.
Αγαπητοί φίλοι,
ο αιώνας που πέρασε καταγράφηκε στην ιστορία ως ο αιώνας των δύο παγκοσμίων πολέμων και των αμέτρητων άλλων εστιών πολέμου που γέμισαν με πληγές και φρίκη το σώμα της γης και τη μνήμη των ανθρώπων.
Αυτή την ιστορική μνήμη αναμοχλεύοντας παρατηρούμε ότι πράγματι «Δεν υπάρχει δόξα στον πόλεμο που να αξίζει το αίμα που κοστίζει». (Αϊζενχάουερ)
Από ανθρωπιστική σκοπιά στον πόλεμο όλοι είναι χαμένοι. Και οι νικητές και οι νικημένοι. Άλλωστε τα συμφέροντα, οι συμμαχίες, οι συνωμοσίες, οι κρυφές ατζέντες, οι συνθήκες και τα μυστικά άρθρα τους, κατανέμουν τους ρόλους στους θύτες και στα θύματα. Και δεν είναι λίγες οι φορές που στις ιστορικές εξελίξεις οι ρόλοι εναλλάσσονται.
Γι’ αυτό οι λαοί και οι δημοκρατικοί ηγέτες έχουν χρέος να αντιστέκονται. Στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στη δύναμη της πυγμής, στον αυταρχισμό, στον πόλεμο, στο φασισμό – με όποια μορφή και αν παρουσιάζεται. Οι λαοί δικαιούνται έναν κόσμο ειρηνικό και μια πατρίδα που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα. Και εμείς εδώ, οι πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου, έχουμε υποχρέωση να διαμορφώσουμε την Ευρώπη της Ισότητας, της Αλληλεγγύης, του Δικαίου και της Δημοκρατίας.
